Panko
vun ouncm
Pe Baron
KALZAN
CHOCOLADE-EN
BON BON FABRIEKEN
NIJMEGEN
ONZE VERVOLG ROMAN
22
Kalkgebrek verspert U den weg
tot stralende Gezondheid,
want kalkgebrek is de oorzaak van
vele zwakteverschijnselen bij kinderen
en volwassenen. Kalzan, het bekende
doeltreffende kalkvoedsel, -versterkt Uw
bloed, spieren, beendergestel en gebit.
Kalzan verhoogt Uw algemeen weer
standsvermogen tegen ziekte. - Jonge
en verwachtende moeders vinden in
Kalzan fiet aangewezen middel voor
het behoud harer gezondheid, terwijl ook baby^er-den
goeden invloed van ondervindt. Voortreffelijk is Kalzan
ook voor ouderen van dagen. In elke verpakking vindt
U een aanvraagkaart voor onze kostelooze brochures.
hel kalkhoudende versierkingspreparaai.
In poeder- en tableivorm.
In die flensjes zit zeker een boterrantsoen....
Daar moet U een heele week toch mee doen!
Bijna geen boter bevatten ze, zeg!
Met PANKO doe ik dat eenvoudig-weg!
PANKO is het product, dat een uitkomst
is voor alle gezinnen met kinderen. U bakt
er zonder eieren en melk heerlijke, luchtige
pannekoeken van, die niet vastbakken.
Neem bij voorkeur een ijzeren koekepan
- flink heet.
Vraagt Uw winkelier ook ROER-OM, het
prachtige bakpoeder om zonder eieren, melk
of boter, heerlijke cake en gebak te maken.
Deventer
PEJA-producten
KORTE INHOUD VAN HET VOORAFGAANDE: Han Rooding, een jong cn energiek journa
list. van een plaatselijk dagblad, bemerkt dat. in een leegstaande villa achter zijn buis nieuwe
bewoners zijn gekomen, maar tegelijkertijd heeft, hi.j ontdekt, dat hij een schattig en alleraardigst
buurmeisje heeft gekregen, dat. Adri heet! Op denzelfden middag dat Han deze ontdekking doet,
ontmoeten twee oude vrienden elkaar, die vroeger samen op school en in dienst zijn geweest het.
zijn de heeren Rooding, een groot aannemer, en Lantema, directeur van de Industriebank, de
respectieve vaders van Han en Adri. Han vindt het meisje erg sympathiek en maakt al spoedig
kennis met haar. Rooding wil een complex huizen bouwen, waarvoor hij een groot bouwcrediet
moet hebben, dat hij van Lantoma wil zien te krijgen. Om hierin te slagen lijkt hom 'n nauwere
verbintenis tusschen Han en Adri gewenscht.. Han is over dit. voorstel van z'n vader heftig
verontwaardigd en tracht Adri in den vervolge te ontloopon. De plannen van do beide
vaders zijn nu ook Adri bekend. Rooding heeft een stuk grond op het, oog, dat hij van
Nelis van Stiel, een vroegeren vriend uit den diensttijd, wil koopen. Lantema hoort. Rooding
of) slinksclic wijze uit en vernoemt, dat aan het land veel geld te verdienen ishij maakt
misbruik van vertrouwen en koopt, zonder Rooding hierin te kennen, den grond. Han is
inmiddels op kamers gaan wonen. Zijn directie heeft, hem tot reizend journalist benoemd,
welk heuglijk feit hii met Adri's vriendin. Els Poorters, gaat vieren. Ten gevolge van een
dijkbreuk loopt de goheele Oosterpolder onder water, waaronder ook de grond, welken Lantema
van Van Stiel aangekocht heeft, valt. Adri gaat met haar vader naar de plaats des onheils
en draagt zorg voor de vluchtende kinderen. Als Rooding verneemt, dat. Lantema hem be
drogen heeft, ontstaat er tusschen de vrienden een heftige ruzie. Han hoeft Adri de minder
waardige praktijken van haar vader voor de voeten geslingerd; hij solliciteert naar een
betrekking in Batavia. Lantema ziet in, dat hij onjuist gehandeld heeft; hij wil met Rooding
en Van Stiel alles in orde brengen. Nu kunt u verder lezen.
Lantema zette de handrem aan en
opende het portier. Toen hij met
zijn eenen voet in het gras en
met den anderen op de treeplank stond,
bleef hij een seconde roerloos, alsof hij
luisterde.
En toen, plotseling, draaide het por
tier snel om zijn scharnierpennen, als
een deur, die door tocht met geweld
wordt dichtgeklapt. Maar tusschen dat
portier en den stijl was Lantema! Hij
kreeg liet tegen zijn schouder, sloeg zijn
handen uit, en viel, met zijn hoofd tegen
het stuurrad. Het portier veerde terug,
en hij gleed met zijn voet van de plank,
rolde neer in het gras, en bleef liggen.
Mevrouw Lantema gaf een gil, en
schoof over de bank naar het open
portier, maar liet stuur zat haar in den
weg. Zij stapte aan den anderen kant
uit, en liep achter den wagen om, naar
haar man.
„Willem!" riep zij. Er kwam geen
antwoord. Hij bewoog zich niet.
Zij knielde naast hem neer, in het
natte gras, en boog zich over hem heen,
maar zag geen kleur, enkef vorm en
trekken van liet bekende gezicht; en
dat hij zijn oogen dicht had. Voorzichtig
raakte ze zijn hoofd aan, en zijn lippen,
maar zij voelde geen bloed.
„Willem! Hoor je me?"
Niets.
Angst greep haar aan; dat hij dood
was, of zoo ernstig gewond, dat hij nooit
meer bij zou konien. Radeloos stond ze
op, en wezenloos keek ze rond. Zij dwong
zich tot. bezinning. Er moest hulp
komen. een dokter. hij kon
alleen erger worden, als hij zoo lag.
nog ziek ook
Zij ging terug den wagen in, knipte
de koplichten aan zooveel wist, zij
wel van auto's en ging er vóór staan,
om hulp te vragen, als er iemand pas
seerde. Bijna onmiddellijk kwam er een
auto aan. Er zaten een heer en een dame
in. Vlug, zenuwachtig vertelde zij, wat
er gebeurd was.
„Vreemd geval," zei de heer. „Zou er
hier ergens telefoon zijn?"
„Misschien op den dijk," zei de dame.
„Ik zal een dokter opbellen," beloofde
<le heer. „Kan ik u verder nog helpen?
We hebben geen haast."
„Ik weet niet.. zei mevrouw
Lantema. „We zouden liier iemand
bezoeken. maar er schijnt niemand
thuis te zijn; en ik weet niet, of mijn
man. ik kan niet rijden.
„We komen nog wel even terug," zei
de heer. „Eerst een dokter."
De wagen reed weg. Mevrouw Lante
ma keek naar het huis en naar den weg.
Zij zag of hoorde niemand. Toen ging
zij op de treeplank zitten, naast haar
man. Zij dorst hem niet meer aan te
raken, vóór de dokter er was.
Zij trilde van angst,, en had geen
heerschappij over de gedachten, die door
haar hersenen joegen, woelden. Het
beeld kwam voor haar op van den jon
gen man, dien zij jaren geleden had
lief gekregen, omdat hij schrander was
en fier, zoo beheerscht en toch zoo
hartelijk, en sterk van wil en levens
drang, al was hij klein. Ze had hem nóg
lief, en ze kon hem niet missen, al waren
ontgoochelingen niet zeldzaam geweest
in haar huwelijksleven. Er kwamen geen
verwijten in haar op ze nam hem niet
kwalijk, dat hij zoo vaak ha Ar wil had
genegeerd, om den zijnen door te drij
ven; en dat hij, van zijn dagen, haar zoo
dikwijls slechts den kommer had gegund
om zijn werk en de vermoeidheid nd
zijn werk, en van zijn wezen de bewolkte
zijden. Maar zij had wel het gevoel, dat
zij veel had gemist in haar leven niet
hem, en dat er nog een tijd moest volgen,
waarin al dat gemis werd goedgemaakt.
Werd die kans haar nu afgesneden? Was
zijn leven, hun leven, uit? Bleef zij
alleen - want al heeft een vrouw een
dochter, zonder den man, dien zij
liefhad, is zij tóch alleen met haar
tekort, dat nooit meer aangevuld kon
worden?
Willem, zon ze willen zeggen
Willem, wat hébben we aan al dien
rompslomp. wat is er van belang,
behalve ons leven met en voor elkaar?
Ik heb je lief, zooals ik je tóén liefhad,
en doe nu je oogen open, en zeg me, dat
ik nog 't. meiske van tóén voor je ben.
en als we elkaar zoo terug hebben
gevonden, laat het dan zoo blijven
al moest het in armoede zijn!
Het kon en mócht niet uit zijn. er
moest nog een stuk leven volgen, voor
hen samen van blij en innig samen
leven, zónder beslommeringen en mis
verstand en koele jacht op geld en
deftigheidDat was het recht van
haar hart, en van hun liefde. Zijn
recht ook!
En daar sloeg dan de vrees overheen,
dat vreemde krachten en rampen geen
erbarmen en geen recht kennendat het
tóch uit was dood
Het werd geleidelijk druk op den
stillen, donkeren weg. Eerst kwam er
een man van den kant van den dijk, op
een fiets; hij stapte af, én liet het licht
van een groote electrisehe lantaarn in
het gezicht van den verongelukte schij
nen. Mevrouw Lantema zag, dat haar
man lijkbleek was, cn geen spier bewoog
maar bloed zag zij niet. Enja,
hij ademde!