Naschrift van de redactie (Frank de Klerk)
18 SPUIJE 115
hellingen in. Lopen schoot niet op en fietsen
was te zwaar. Over Mons naar Brussel voerde
onze tocht. Er was door het oorlogsgeweld veel
stuk en opgeblazen. De Duitse van het front
terugkerende colonnes vrachtwagens begon
nen zo nu en dan vluchtelingen mee te nemen.
Hierop was onze hoop ook een beetje gevestigd
ook al doordat de wind ons niet gunstig gezind
was. Johannes ontdekte plots een huisje waar
melk te koop was. We dronken een ongekend
aantal kommen leeg.
We gingen weer voort en toen we Brussel
naderden kochten we zelfs een brood, we
waren weer gered. In een cafeetje wat uit
rustend (ook al een ongekende weelde) werd
al sterk over warm eten gedacht. In de stad
zouden we alles van onze gading vinden.
Brussel fietsten we gedeeltelijk door en bij Gare
du Midi (Zuidstation) leek alles heel normaal,
behalve dan dat er veel Duitsers waren.
We zochten een goed hotel. We wasten en
plasten, schoren en verkleden ons. Daarna
gingen we grootscheeps patés frites met vlees
en sla eten. De kinderen maar ook de groten
deden de tafel alle eer aan. We gingen slapen,
voor het eerst in 20 nachten weer uitgekleed,
in een gewoon bed. We hadden een weelderig
zolderkamertje. Als we de andere morgen
vroeg weg gingen konden we die dag misschien
wel thuis komen. Maar ieder sliep echter met
het stiekeme voornemen het er toch maar eens
van te nemen en niet op een uurtje te zien.
Vrijdag 31 mei
Van Brussel ging het naar Antwerpen. Er was
tegenwind en de weg verre van ideaal. Veel
vluchtelingen waren er echter niet. Die begon
nen zich te verspreiden over de rest van België
en Hollanders waren er blijkbaar niet veel.
We vorderden maar langzaam. Vooral Evelien
was weinig ondernemend en had last van der
knieën. Toen we een eindje op stap waren
begon mijn achterband langzaam leeg te lopen.
Na deze opgepompt te hebben was het al gauw
weer zo. Plakken was het parool. In een garage
vond ik het lekje. In die tussentijd hadden
de anderen mogelijkheid gevonden om met
Hollandse vrachtwagens mee te mogen rijden
naar Breda. Deze auto's zouden over een paar
uur vertrekken. Dit zou door ons dankbaar
aanvaard worden.
Een paar uur wachten hadden we er wel
Zaterdag 1 juni
Vader kwam ons per auto ophalen en we waren
blij om nog in de voormiddag thuis te komen
in Hansweert na een lange omzwerving door
België en Noord-Frankrijk.
voor over en we laden vast onze fietsen in
een gesloten wagen. Er kwam echter bericht
dat het vertrek uitgesteld was tot de andere
morgen. Ons restte niets anders dan kalm door
te fietsen. De wind was echter vermoeiend.
Ongeveer 15 km. van Antwerpen wist Johannes
een Duitse vrachtwagen te bewegen ons mee
te nemen en met fietsen en al hobbelden
we tot vooraan in Antwerpen. Het hielp toch
een beetje. In Antwerpen wou Griep naar de
Amerikaanse gezant.
Een even uitgebreid maal als in Brussel zou
ons wel lijken. Aan de ambassade, waar we
toevallig langs kwamen hingen papieren
aangeplakt dat er voor Hollandse vluchtelingen
gelegenheid was om met auto's naar Breda te
rijden. Wij naar de vertrekplaats, in de Zwart
Zustersstraat, maar de fietsen konden niet mee,
dus dat was niets voor ons.
Aan de Gare Centrale (Midden Statie) kwam
echter weer de bus naar Bergen op Zoom. We
wachtten daarop. Het bleek echter dat er met
moeite 2 fietsen op konden. De bus zelf zat
al propvol. Vlug moest er besloten worden.
De twee fietsen van ons stonden er zó op, en
de Griepen zouden dan maar in Antwerpen
blijven, doch kregen toch nog zin om door te
rijden naar Krabbendijke naar Griep zijn zuster.
Evelien had dit onmogelijk meer gekund.
We kwamen zodoende te Bergen op Zoom,
onverwacht bij kennissen, de Verseipen,
binnenvallen. Hier hoefden we zogenaamd niet
te eten maar we maakten wel al het brood wat
ze in huis hadden was schoon op. We belden en
telegrafeerden naar Hansweert en Den Haag.
De familie Van der Straaten keert op 1 juni
1940 terug op Hansweert. Dat moet een koude
kermis zijn geweest. Samen met Wemeldinge,
Kapelle, Schore en Yerseke is Hansweert het
zwaarst door de Duitse inval getroffen. Dit
is een gevolg van het besluit van de Franse
legerleiding om de westelijke dijk van het
Kanaal door Zuid-Beveland als verdedigingslinie
