naar de hogere zolder te gaan. Daar zaten ze vei lig. Vader had de tegenwoordigheid van geest om een kacheltje mee naar boven te slepen, plus een zak met kolen. Even was er nog een angstig moment toen de salonwagen die buiten gepar keerd stond (deze zou als woning gaan dienen voor zijn zuster, die op trouwen stond) een muur ramde, maar de constructie bleek gelukkig stevig genoeg. Ze verbleven op genoemde zolder totdat ze er op maandagmiddag afgehaald werden. Slachtoffers in meer benarde situaties gingen voor. Ze werden naar 'Ahoy' in Rotterdam gebracht en van daaruit naar Delft getranspor teerd, waar ze enkele weken verbleven in een school. Een geweldig fijn evacuatieadres werd gevonden in Amersfoort, bij een tuinder die in een huis woonde midden in zijn boomgaard. De kinderen Tanis konden er heerlijk spelen en vader hield zich bezig met het metselen van een koel huis voor de man. Aan het eind van het jaar keer den ze weer terug naar Schouwen-Duiveland. Het contact tussen de beide families is goed gebleven totdat de dood er een einde aan maakte. Voor het jongetje dat Cor toen was, was het een spannen de en meestal leuke tijd. Voor het eerst het eiland af, dat was een hele belevenis. Ondanks alle ellen de een spannende ervaring! Cor Tanis met het door hem gebouwde model van de 'Arnemuiden 17' (foto Lammert Blikman, Zierikzee) Hoe heb je je werkzame leven doorgebracht? "Groot geworden, ging ik in de leer bij mijn oom meubelmaker Tanis in Nieuwerkerk. Hij maakte heel mooie dingen en restaureerde ook antiek. Daar heb ik veel geleerd, vooral het fijne werk. Ik had de zaak over kunnen nemen, maar zelfstan dig ondernemer, dat zat er bij mij niet in! Ik heb als timmerman in de bouw gewerkt bij diverse bazen. Ook heb ik de binnenkant van schepen helemaal voorzien van betimmering. Dat is prach tig werk, het maakt het schip helemaal af. Soms moet het eenvoudig zijn, soms luxe, maar altijd is het leuk om te doen." De jaren vlogen voorbij, en in 2003 mocht Cor uit treden. Aan de ene kant fijn, maar wat te doen met de zeeën van tijd die dit met zich mee zou brengen? Hij miste het sociale leven dat een baan met zich meebrengt. "Ik ben geïnteresseerd in de Egyptische cultuur; over piramides en Egyptische kunst heb ik veel gelezen. Ook architectuur in het algemeen heeft mijn interesse. Maar met lezen kun je je dagen niet vullen, als je gezond bent. Ik zocht iets te doen en wist niet goed wat. Maar op een bepaald moment kwamen er twee dingen samen: Ik zag in de Oude Haven van Zierikzee de hoogaars Arnemuiden 17' in heel slechte staat lig gen, zijn einde nabij. Eeuwig zonde! En mijn doch ter trouwde met de zoon van een Arnemuidse vis ser. Deze Siereveld had altijd met een hoogaars gevist en vertelde boeiend over het leven aan boord. Plotseling wist ik het: ik zou het geweldig vinden om te helpen de hoogaars in de haven op te knappen. Een gesprek met Peter Weeda (de enige vaste kracht van de Museumhaven) verliep positief. Vrijwilligers waren hard nodig, zeker men sen die konden helpen met restaureren. De hout- loods was bijna klaar en ingericht als scheepswerf en we spraken af dat ik een dag in de week zou komen werken. Het is een heerlijk gebouw om in te werken, heel comfortabel. Bijna alle benodigde apparatuur is aanwezig. Een verdikte bank ont breekt, maar deze bezit Bouwbedrijf Quant. Gelukkig zit dit dichtbij, en als we de bank nodig hebben mogen we die altijd gebruiken." Had je ervaring met totaalrestauraties? "Nee, op de keper beschouwd niet; natuurlijk wel met losse onderdelen van het werk. Maar ik wist dat er een boek bestond waarin alle facetten van de hoogaars waren beschreven: ontstaan, geschiedenis en de bouw ervan, compleet met tekeningen. Het heet De Hoogaars en de visserij van Arnemuiden en werd geschreven door Jules 11

Tijdschriftenbank Zeeland

Stad en lande | 2006 | | pagina 13