naar de hogere zolder te gaan. Daar zaten ze vei
lig. Vader had de tegenwoordigheid van geest om
een kacheltje mee naar boven te slepen, plus een
zak met kolen. Even was er nog een angstig
moment toen de salonwagen die buiten gepar
keerd stond (deze zou als woning gaan dienen
voor zijn zuster, die op trouwen stond) een muur
ramde, maar de constructie bleek gelukkig stevig
genoeg. Ze verbleven op genoemde zolder totdat
ze er op maandagmiddag afgehaald werden.
Slachtoffers in meer benarde situaties gingen
voor. Ze werden naar 'Ahoy' in Rotterdam
gebracht en van daaruit naar Delft getranspor
teerd, waar ze enkele weken verbleven in een
school. Een geweldig fijn evacuatieadres werd
gevonden in Amersfoort, bij een tuinder die in
een huis woonde midden in zijn boomgaard. De
kinderen Tanis konden er heerlijk spelen en vader
hield zich bezig met het metselen van een koel
huis voor de man. Aan het eind van het jaar keer
den ze weer terug naar Schouwen-Duiveland. Het
contact tussen de beide families is goed gebleven
totdat de dood er een einde aan maakte. Voor het
jongetje dat Cor toen was, was het een spannen
de en meestal leuke tijd. Voor het eerst het eiland
af, dat was een hele belevenis. Ondanks alle ellen
de een spannende ervaring!
Cor Tanis met het door hem gebouwde model
van de 'Arnemuiden 17' (foto Lammert
Blikman, Zierikzee)
Hoe heb je je werkzame leven
doorgebracht?
"Groot geworden, ging ik in de leer bij mijn oom
meubelmaker Tanis in Nieuwerkerk. Hij maakte
heel mooie dingen en restaureerde ook antiek.
Daar heb ik veel geleerd, vooral het fijne werk. Ik
had de zaak over kunnen nemen, maar zelfstan
dig ondernemer, dat zat er bij mij niet in! Ik heb
als timmerman in de bouw gewerkt bij diverse
bazen. Ook heb ik de binnenkant van schepen
helemaal voorzien van betimmering. Dat is prach
tig werk, het maakt het schip helemaal af. Soms
moet het eenvoudig zijn, soms luxe, maar altijd is
het leuk om te doen."
De jaren vlogen voorbij, en in 2003 mocht Cor uit
treden. Aan de ene kant fijn, maar wat te doen
met de zeeën van tijd die dit met zich mee zou
brengen? Hij miste het sociale leven dat een baan
met zich meebrengt. "Ik ben geïnteresseerd in de
Egyptische cultuur; over piramides en Egyptische
kunst heb ik veel gelezen. Ook architectuur in het
algemeen heeft mijn interesse. Maar met lezen
kun je je dagen niet vullen, als je gezond bent. Ik
zocht iets te doen en wist niet goed wat. Maar op
een bepaald moment kwamen er twee dingen
samen: Ik zag in de Oude Haven van Zierikzee de
hoogaars Arnemuiden 17' in heel slechte staat lig
gen, zijn einde nabij. Eeuwig zonde! En mijn doch
ter trouwde met de zoon van een Arnemuidse vis
ser. Deze Siereveld had altijd met een hoogaars
gevist en vertelde boeiend over het leven aan
boord. Plotseling wist ik het: ik zou het geweldig
vinden om te helpen de hoogaars in de haven op
te knappen. Een gesprek met Peter Weeda (de
enige vaste kracht van de Museumhaven) verliep
positief. Vrijwilligers waren hard nodig, zeker men
sen die konden helpen met restaureren. De hout-
loods was bijna klaar en ingericht als scheepswerf
en we spraken af dat ik een dag in de week zou
komen werken. Het is een heerlijk gebouw om in
te werken, heel comfortabel. Bijna alle benodigde
apparatuur is aanwezig. Een verdikte bank ont
breekt, maar deze bezit Bouwbedrijf Quant.
Gelukkig zit dit dichtbij, en als we de bank nodig
hebben mogen we die altijd gebruiken."
Had je ervaring met totaalrestauraties?
"Nee, op de keper beschouwd niet; natuurlijk wel
met losse onderdelen van het werk. Maar ik wist
dat er een boek bestond waarin alle facetten van
de hoogaars waren beschreven: ontstaan,
geschiedenis en de bouw ervan, compleet met
tekeningen. Het heet De Hoogaars en de visserij
van Arnemuiden en werd geschreven door Jules
11