Al zou je anders wensen
aan alles komt een eind
vertrouwen in de toekomst
de natuur is altijd verrassend
Vlucht sterns boven Markenje. Foto: Kees de Kraker
19
18
Tijdens de door Camiel Beijersbergen verzorgde afvaart
vanuit Bommenede richting Hompelvoet ging het gesprek
uitsluitend over grote sterns, het leed als gevolg van de in de
kolonies en daarbuiten toeslaande vogelgriep, de kansen op
immuniteit, de consequenties van een verdere verspreiding
van het virus door uitzwervende al besmette vogels en de
gevolgen voor de zo belangrijke Nederlandse broedpopulatie.
Daarbij werd natuurlijk gerefereerd aan de gebeurtenissen
van circa zestig jaar geleden toen als gevolg van de produc
tie en lozingen in het Botlekgebied binnen enkele jaren de
Nederlandse populatie in elkaar klapte van circa 40.000 tot
rond de 1000 paren. Enkele Heerenleed-leden herinnerden
zich die verbijsterende populatiecrash goed en stelden vast
dat in de gepasseerde zestig jaar de Nederlandse grote
sternbevolking er niet in slaagde het pre 1960-niveau te
bereiken. Dat er tijdens die vaartocht veel onvriendelijks
werd gezegd over de pluimvee-industrie moge duidelijk zijn.
De rondgang over de Hompelvoet en het bijeenzijn in en
rond het 'Vogelwacht Hompelvoet'- onderkomen deden de
grote sternmuizenissen wat naar de achtergrond schuiven.
En dan de herinneringen over rattenbestrijdingsacties en
over het overvloedig optreden van zeegras tijdens de eerste
jaren na de Grevelingensluiting. In het welslagen van een
al jarenlang lopend project om in de Grevelingen tot een
duurzaam zeegrasbestand te komen toonde onze vriend zich
pessimistisch. Wanneer wij even van de Hompelvoet-planten-
pracht opkeken zagen we reeën en, afstand houdend, de
fors geschapen Hereford-runderen.
De excursies werden opgeluisterd door leeuwerikzang en
een overkomende onvolwassen slechtvalk met prooi, maar
de blikken waren hoofdzakelijk naar de grond gericht, naar
groenknolorchissen, harlekijnen, maanvarens en een enkele
addertong. Kees vertelde honderduit over herfstschroeforchissen,
slanke gentianen, over het zich steeds uitbreidende rond
wintergroen en over de enkele bosorchissen en hondskruiden
die jaarlijks opduiken. Zelfs het woord gevlekt zonneroosje
viel, een plantennaam waaraan ik een licht jeugdtrauma
overhield. Maar dat is een ander verhaal.
De horizons werden gemarkeerd door de torens van Goedereede, de kerk van Brouwershaven en 'het
meditatiecentrum' op de Brouwersdam. Over de architectonische en financiële miskleun van dit bouwsel
plaatsten de Heerenleedleden geestige terzijdes. Veel te snel was de dag voorbij en kwam Camiel richting
Hompelvoet navigeren om het Genootschap op te halen. Bij het inpakken liet Kees het niet genuttigde deel
van de door hemzelf gemaakte en opgetuigde Burghse appeltaart vallen. De volgende dag, Petra's verjaardag,
mailde hij rond dat de vloer van de Vogelwacht Hompelvoet geen afbreuk had gedaan aan de smaak.
Aan een periode is een einde gekomen. Op de 2022-wenskaart van Petra en Kees stond dat treffend weerge
geven met de woorden:
Literatuur:
Ecologisch adviesbureau Sandvicensis. 2022. Grevelingenverslag. Onderzoek aan flora en fauna van de Hompelvoet en andere
gebieden in de Grevelingen in 2021. Burgh-Haamstede.
Dit rapport is te vinden op de site van Rolf Roos duinenenmensen. Tik de beide zoektermen; 'duinenenmensen’ ’Kees de
Kraker’ in en er verschijnt een serie rapporten en filmpjes over de Grevelingen.
De vegetatie op de Hompelvoet is heel bijzonder. Hier een combinatie van parnassia, herfstschroeforchis en rode ogentroost.
Foto: Kees de Kraker.
