1
loF
ffWM*
Hu
"In de Oosterschelde werd jaren geleden door fanatieke duikers het Sepiaproject gestart.
De door hen geplaatste stokken bieden de zeekatten een alternatief voor de vele kreeftenfuiken.
De aan een fuik bevestigde jeugd heeft immers geen toekomst."
Deze foto: parende sepia’s. Foto onder: ei-afzetting door sepia aan de kokerwormen.
Eieren vastgezet aan de kokerwormen.
27
Zeekatten vangen prooi met twee langere vangtentakels die als een raket tevoorschijn schieten richting garnaal
of vis. Het slachtoffer wordt vervolgens doormidden gebeten met een snavelvormige bek. Zeekatten bezitten
bijzondere pigmentcellen in hun huid. Deze verschieten razendsnel van kleur, zodat ze zich aan hun omgeving
kunnen aanpassen. Deze camouflage-artiesten zijn zelfs in staat om de vorm van hun huid te manipuleren,
zodat er stekels of bulten lijken te ontstaan. En die argeloze garnaal dacht te kunnen uitrusten op die steen...
De dieren zijn van gescheiden geslacht. Na de paring knoopt mevrouw keurig haar inktzwarte eitjes aan alles
wat stevigheid biedt in het woelige Scheldewater. Dat kunnen de stelen van waaierkokerwormen zijn of de
speciaal daartoe door duikers geplaatste stokken van wilgenhout. In de Oosterschelde werd jaren geleden
door fanatieke duikers het Sepiaproject gestart. De door hen geplaatste stokken bieden de zeekatten een
alternatief voor de vele kreeftenfuiken. De aan een fuik bevestigde jeugd heeft immers geen toekomst.
Na het afzetten van honderden eieren sterven de vrouwelijke zeekatten. De jonkies die na ongeveer zes tot
acht weken geboren worden groeien ouderloos op. Moeder is gestorven en vader, die tot vijftig centimeter lang
kan worden, is vertrokken, hij heeft immers nog een tot twee jaar voor de boeg.
Duikers zien ieder jaar minder van deze dieren in onze wateren en dat roept vragen op. De toekomst voor deze
inktvis lijkt onzeker. Zeekat wordt gegeten door zeehonden, roggen, haaien en andere roofvissen.
Bovendien staan de dieren op het menu van de mens, het grootste roofdier aller tijden. Uit de visaanvoercijfers
van de Zeeuwse en Vlaamse visveilingen blijkt al vele jaren dat zeekat een geliefd 'product' is. Of deze visserij
debet is aan de gestage afname van het aantal zeekatten in onze provincie blijft speculatief. Het zal in ieder
geval niet bijdragen aan een gezonde populatie. Daarnaast kunnen de invloed van klimaatverandering, het grote
aantal exoten en andere bedreigingen niet worden uitgesloten. Het is duidelijk dat er dringend behoefte is
aan diepgaander onderzoek. Anders blijven we gissen naar de redenen en daarmee is de zeekat, een bijzonder
Zeeuws icoon, niet geholpen.
I
2Ó
