1
“Ik wil alleen zijn met de zee“
ffl
Vefodeit itt dit tuMitnjeh
1-
Bi
t
Attentie: de deadline voor aanlevering van kopij voor de eerstvolgende Sterna is bepaald op i november!
aanleveren via sterna@nvsd.nl
Licht
36
Koninklijk eerbetoon
22
Alleen met de zee
5
Waarnemingen
34
Vogelgriep
28
Kees de Kraker
8
Holenduif
23
N achtr ietzanger s
16
Gedicht
33
Zeekat
25
Houtduif op het menu
32
Tekst en foto: Jan Baks
KI
Tijdens de laatste avond van een cursus over het Groene Strand kreeg ik bovenstaande woorden te horen.
Zij komen uit een gedicht van Toon Hermans. Het Groene Strand is een landelijk project om natuurlijke
stranden te realiseren waar de mens te gast is en de natuur de baas. Op deze stranden worden de vogels, de
planten en het landschap beschermd. Door vrijwilligers worden het strand en de vloedlijn met de hand opge
ruimd, zodat schelpen en ander zeevoedsel blijft liggen voor de vogels.
Op Goeree-Overflakkee zijn de Kwade Hoek en een stuk strand tussen de vuurtoren en de strandopgang bij
het Vrijheidsduinpad benoemd tot Groen Strand. Een onafhankelijke commissie heeft het certificaat daarvoor
afgegeven. Om voorlichting over deze stranden te geven is er een educatiekar aangeschaft. Hiermee wordt
gedurende de zomermaanden op diverse stranden informatie gegeven over flora en fauna van onze kust en
wordt er ook uitgelegd waarom het zo belangrijk is om alle rommel handmatig op te ruimen. De vrijwilligers
die hierbij betrokken zijn, zijn degenen die deelgenomen hebben aan bovengenoemde cursus.
Maar nu terug naar de aanvang van dit verhaal, het gedicht.
Op de derde avond van de cursus moesten de cursisten een korte presentatie geven over een onderwerp dat
met het Groene Strand te maken heeft. Er werd wat verteld over het biestarwegras, de dwergstern, de zeepok,
de wulk, de zeewolfsmelk en nog wat andere interessante items. Maar één van de deelnemers deed het anders,
hij droeg een gedicht van Toon Hermans voor en vertelde daar iets over.
Ik wil gewoon een beetje dromen
rond de dingen die ik voel
en de zee, ik weet het zeker,
dat ze weet wat ik bedoek
Ik wil alleen zijn met de golven,
'k wil alleen zijn met de lucht,
ik wil luist'ren naar mijn adem,
ik wil luisteren naar mijn zucht.
Ik wil luisteren naar mijn zwijgen,
daarna zal ik verder gaan
en de zee, ik weet het zeker,
zal mijn zwijgen wel verstaan.
Ik wil alleen zijn met de zee,
ik wil alleen zijn met het strand,
ik wil mijn ziel wat laten varen,
niet mijn lijf en mijn verstand.
Wat hij zei was heel herkenbaar. Langs het strand lopen, de wind voelen en de golven zien omkrullen.
Je gedachten laten gaan, je mooie momenten maar ook je zorgen overdenken.
Uitwaaien, een mooie uitdrukking voor je hoofd leeg maken en tot nieuwe gedachten komen.
Tijdens een wandeling is er meer tijd voor reflectie en het kan zomaar, dat zich oplossingen aandienen die je
niet verwacht (dan natuurlijk wel zonder oordopjes in met muziek of een podcast).
Kortom, de natuur is nog meer dan biodiversiteit. Educatie geven is goed, meer kennis leert ons hoe we met
het strandleven om moeten gaan. Maar niet alleen kennis, ook het beleven van de natuur, het zijn in de natuur,
hebben we als mens nodig. Daar getuigen onderstaande woorden van:
b
'fe
