TEKST EN FOTO RU DY PRAGER
STERNA DECEMBER 2022
DECEMBER 2022 STERNA
Toen ik met mijn (v)echtgenote
Jessica onlangs het Kerktuinfeest
in Noordgouwe bezocht, stond daar
een kraam van de NVSD en zijn we
hernieuwd lid geworden. Jaren
geleden waren we ook al eens lid
en snoeiden vrijwilligers deskundig
onze wilgenboompjes.
We kwamen onze namen nog
tegen in de vele boekjes die we die
middag meekregen.
Intussen zijn we gepensioneerd en hebben wij de
natuur en vogels herontdekt. Niet dat wij van die
echte vogelaars zijn. Wij zijn al blij als wij weer
wat soorten kunnen onthouden. Maar toch, met
verrekijker, camera’s en diverse apps is er heel wat
moois op ons prachtige ‘eiland’ te herontdekken.
Nu we weer lid zijn geworden gelijk maar eens een
stukje geschreven over ons recente uilenavontuur.
Het was een mooie avond in mei, en al donker,
toen er een vreemde ‘piep’ uit de kersenboom leek
te komen. Of kwam het van verder weg, daar waar
wat appelbomen stonden? Die avond besteedden
wij er niet veel aandacht aan. Het klonk niet als
de roep van een kerkuil, dat geluid kenden wij wel
omdat er jaren geleden een nest kerkuilen in onze
boerenschuur had gezeten in een uilenkast, indertijd
nog geplaatst door een aantal enthousiaste leden van
de kerkuilenwerkgroep
Omdat ‘buren’ van ons al een tijdje hun Kune-Kune
varkentjes in een weitje op ons erf lieten logeren, was
het niet vreemd dat buurvrouw Winny daar was om
hen wat extra te verwennen. Opeens kwam ze naar ons
toe en riep: “Er zitten uilen in de appelboom”.
Wij gingen natuurlijk direct kijken en ja hoor, boven in
de boom zagen we een rommelig nest. Over de rand
van het nest keken twee verbaasde uilskuikenogen
enigszins verschrikt naar beneden. In de loop van
de tijd lieten ze zich vaak fotograferen. Ze waren
niet schuw, maar wij zorgden natuurlijk voor zo min
mogelijke verstoring van de jongen.
We zagen toen al snel dat het hier om ransuilen ging.
Als oud-fotograaf was er voor mij aanleiding genoeg
om hiervan wat mooie foto’s te maken. Zo hebben
wij weken de kans gehad om deze uiltjes te volgen en
steeds groter te zien groeien. De ouders hadden het
er erg druk mee. De jongen werden steeds actiever en
vlogen al roepend van boom tot boom. Dan riepen
zij om het hardst om eten, waarna de ouders ze weer
voorzagen van muisjes en dergelijke die zij vaak bij
de Weel gingen vangen. Op een dag waren alle uilen
gevlogen
En nu maar hopen dat ze volgend jaar weer terug
komen!
Ransuil in appelboom A
12
