DE GEMEENTE MOET EEN NAAM HEBBEN (2) (W. Warnerspad) Dit keer een korte, maar voor liefhebbers van straatnaamgeving een opmerkelijke aflevering van deze rubriek. In het verleden ontstonden straat- en wegen namen in de volksmond. Vaak naar aanleiding van functie, ligging, vestiging van bepaalde beroepsgroepen, enz. De straatnamen in de recente stadsuitbreidingen zijn in dat opzicht soms minder interessant. Jo Spier heeft het in één van zijn uitgaven ,,'t Merckwaardigste mij bekend" over de architec tuur en vormgeving in nieuwe woonwijken. Hij stelt daarin op ludieke wijze dat er geen verschil meer is tussen de Braamstraat en de Brahmsstraat, behalve dat de één in de fruit- buurt en de andere in de componistenbuurt is gelegen. Dat het spontaan geven van straatnamen nog steeds voorkomt mag blijken uit het volgende. Tussen het fietspad langs de Stromenweg in Middelburg, en de fietsenstalling van de Werk plaatsen Walcheren bevindt zich een ca. vijf meter breed plantsoen. Het lag voor de hand dat van de fietsenstalling naar dit fietspad de kortste weg zou worden gekozen en dat wil zeggen dwars door het plantsoen. In de loop der tijd is in allerlei overlegsituaties bij de Werkplaatsen Walcheren hierover van gedachten gewisseld. Het heeft steeds veel stof doen opwaaien. Zo is aanvankelijk beslist dat het plantsoen niet als fietsroute gebruikt mocht worden. Zoals in dit soort zaken gebruikelijk, na eerst getolereerd en later gelegaliseerd te zijn, bleek de verbinding nog steeds onderwerp van gesprek. De werklei- der van de buitendienst, de heer W. Warners, verzuchtte desgevraagd: ,,Met dat pad was altijd wat aan de hand. Dan was het weer te modderig of te nat, dan weer te smal, dan weer ongelijk. Uiteindelijk hebben we er een goed pad aangelegd dat gereed kwam vlak voor ik met pensioen ging. Het was een leuke verrassing te constateren dat men het pad naar mij ver noemd heeft". Sinds die tijd is Middelburg weer een straat naam rijker. Zij het dat deze niet voorkomt in de officiële wegenlegger. Mogelijk dat, zoals met andere door de volksmond gevormde straat namen, dit ooit nog wel eens het geval wordt. F.A. Broeksma In een vorige "Wete" heb ik een suggestie gedaan voor een naam voor de nieuwe plattelandsge meente op Walcheren. Die suggestie luidde: Arnekerke. Drie reacties mocht ik daarop ontvangen. En aangezien het mij slechts te doen was om een bijdrage, aan de eerder in de PZC gestarte discussie, geef ik die reacties hier door. De heer Kees Bos (Koudekerke) kwam mei de suggestie: Arnelande of Arnelanden. De heer Joziasse (Serooskerke) met: Scheldemonden of Scheldemuiden. De uitvoerigste reactie ontving ik van de heer Kareis (Middelburg). Ik citeer uit zijn brief: "Mijn eerste bezwaar is dat "Arne-" kan doen vermoeden dat het gelijknamige riviertje door of langs de nieuwe gemeente stroomt, en dat het alom bekende Arnemuiden eveneens binnen de gemeentegrenzen ligt, mogelijk zelfs de zetel van het nieuwe gemeentebestuur is. Ook in "- kerke" zie ik een wat misleidende suggestie, want in tegenstelling tot Mariekerke heeft er nooit een parochie, een kerkdorp "Arnekerke" bestaan. De ontworpen gemeente moet het grootste deel van het platteland van Walcheren gaan omvatten, en ik denk daarom aan de naam Walcherland" als een vlag, die toch wel redelijk de lading zou dekken. Ook zou deze naam aansluiten bij de bestaande Zeeuwse gebiedsaanduidingen Noord-Beveland, Zuid-Beveland, Duiveland en St. Philipsland. Bij Jan Vader vond ik de dialektuitspraak "Walcher", terwijl de uitgang "-en" voor zover ik weet niet in de oudste bronnen voorkomt". Tot zover de reactie van de heer Kareis. Ik onthoud me van commentaar op deze drie suggesties. Het oordeel is aan de lezer. A.P. de Klerk 17

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1994 | | pagina 23