Neeltje Jans ontdekt Zaterdag 27 mei, negen uur 's ochtends. Zestien mensen verzamelen zich op het parkeerterrein van Neeltje Jans. De excursie, onder leiding van ons gids Ted Sluijter, begint. Op dat moment laat de zon zich overtuigend zien. Terwijl voort durend graspiepers zich als een parachuutje laten vallen, wordt ons verteld over de zoetwa terbei ónder Neeltje Jans, de slufters en zand verstuivingen (die mógen) óp Neeltje Jans, en het rijke vogelleven bóven Neeltje Jans. Ondanks dat we ons buiten ons heem begaven, was het een zeer interessante en onvergetelijke excursie, waarvan alle thuisblijvers spijt mogen hebben dat ze niet van de partij waren. Emily de Klerk Dorpswandeling Ritthem, 14 juni 1995 Die avond was het in Ritthem wat drukker dan normaal op straat. Onder leiding van de heer A. Cevaal, een geboren en getogen "Ritthemer", wandelde een geïnteresseerde groep door dit kleine dorpje met z'n eeuwenoude historie. De dorpskerk en -toren omstreeks eind 14e eeuw gebouwd, opgetrokken met de bekende Zeeuwse moppen, was een mooi vertrekpunt. Bezorgde gezichten bij de toren, niet omdat deze sterk naar het westen overhelt maar om de bakstenen die door het zeewater zijn aangetast. Een zichtbare herinnering aan de inundatie van 1994. De toren is eigendom van de gemeente Vlissingen en restauratie laat op zich wachten. Aan de linkerkant van de toren de oude con sistorie, nu 's zondagsmorgens in gebruik als crèche voor de kleintjes. De huidige consistorie achter de kerk, is helemaal door vrijwilligers gebouwd. Onderdoor de toren lopen we het fraaie kerkje binnen. Er zijn circa 140 zitplaat sen die 's zondags niet allemaal bezet zijn. Sinds 1612 komt hier de Hervormde gemeente bijeen. De kansel is van eikenhout en dateert uit de 17e eeuw. Aan de preekstoel een koperen doopbek kenhouder, samen met het doopvont ooit ge schonken door een bevelhebber van fort Ram- mekens. Een plan van jaren is de restauratie van de kerkramen. Het vervangen van de spitsboog glas-in-lood-ranten, in een stenen tracering ge vat, is een kostbare zaak. Weer buiten lopen we naar een plek waar 3 wegen samenkomen: de Dorpsweg, de Zand weg en de Zuid wateringstraat. Nu ligt daar zo'n zwart-witte paddestoel, vroeger een driehoekje van gras, in de volksmond ,,'t Groentje" ge naamd. De plek waar men vroeger op koning innedag een vat pik (teer) in brand stak en waar een prachtig vreugdevuur uit oplaaide. De lagere school uit het bouwjaar 1883 is af gebroken maar de bijbehorende onderwijzers woning staat er nog. Wijlen meester B.J. de Meij is vele jaren hoofd van de school geweest. Hij heeft veel studie gedaan en gepubliceerd over de geschiedenis van Ritthem. De kinderen krijgen nu les in een modern school gebouw volgens de Jenaplanmethode. Al wan delend richting Dorpsstraat, weer even een blik naar de toren. Van enige afstand is pas goed te zien hoe scheef de toren staat. Op de hoek van de Dorpsstraat staat het voormalige gemeentehuis. Tot 1966 was Rit them een zelfstandige gemeente. Burgemeester P. Danielse was de laatste burgemeester. Met nog geen 500 inwoners is Ritthem de klein ste kern van Vlissingen. Eertijds waren er enkele kruideniers, een bakker, een slager en een rij wielhersteller (tevens taxibedrijf). Nu is er geen enkele winkel meer. Bedrijvigheid was er door een gevestigde transportonderneming, maar deze is vertrokken naar een industrieterrein. De vol gende stap is het aannemingsbedrijf dat de Dorpsstraat gaat verlaten en kiest voor een andere lokatie. Wat wel blijft in Ritthem is een bloeiend vere nigingsleven; met korfballers en ringrijders. Ook wordt er gezongen en muziek gemaakt door de muziekvereniging ONDA (Oefening Na Den Arbeid). Het verenigingsgebouw "Ons Dorpsleven" is bestemd voor feesten en partijen. Het vroegere gemeentehuis is aangekocht door de muziekvereniging en in gebruik als oefen lokaal. Overdag komen ouderen er volksdansen en gymnastische oefeningen doen. Met veel inzet en door inspanning van veel vrijwilligers die voor hun vereniging een warm hart hebben, kan dit allemaal voortbestaan. Waarin een klein dorp groot kan zijn! C.M. Arendse 4

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 1995 | | pagina 6