den werden naar het militair hospitaal
overgebracht waar een van hen later over
leed. Hij werd in Vlissingen met militaire
eer begraven. Namens Emma werd aan de
gewonden 10,- en extra verlof toege
kend en ook de reiskosten naar hun woon
plaats waren voor haar rekening.
Onderscheidingen
Na het bezoek werd een aantal Zeeuwen
onderscheiden. Daarover was vooraf over
leg gepleegd met de commissaris der
koningin en minister van binnenlandse
zaken Van Houten.
De hoogste onderscheiding, ridder in de
Orde van de Nederlandse Leeuw, kreeg
mr. E. Fokker, Eerste Kamerlid en oud-grif-
fier der Zeeuwse Staten. Ook twee andere
Zeeuwen kregen deze onderscheiding.
Commissaris De Brauw werd benoemd tot
commandeur in de orde van Oranje-Nassau.
Ook anderen die bij het bezoek een rol
hadden gespeeld, kregen een lintje. Graaf
Van Lynden uit Koudekerke en jonkheer
Van Reigersberg Versluys uit Middelburg
werden benoemd tot kamerheer in buiten
gewone dienst. De gouverneur van Oost-
Vlaanderen werd benoemd tot grootofficier
in de Orde van Oranje-Nassau.
De onderscheiding voorTutein Nolthenius
was een probleem. Emma wilde hem be
noemen tot officier in de Orde van Oranje-
Nassau, maar minister Van Houten was
daar finaal tegen. Tutein was nog niet zo
lang burgemeester en alleen al daarom
kwam hij volgens hem niet in aanmerking.
Bovendien zou de toekenning van het offi
cierskruis volgens de minister in het noor
den van het land scheve ogen geven. Daar
was die onderscheiding uitsluitend toege
kend aan burgemeesters van de hoofdste
den. Vlissingen kwam duidelijk tekort; er
was bijvoorbeeld geen rechtbank of kan
tongerecht gevestigd. De Scheldestad had
wel weer meer inwoners maar dat waren
meest werklieden... "eene zeer armoedige
gemeente". Daar kon Vlissingen het mee
doen! Tutein Nolthenius werd dus geen
officier, maar ridder in de orde van Oranje-
Nassau en zijn vrouw kreeg van Emma
een gouden armband.
De erewachten kregen een herinnerings
medaille en de commandant en ondercom
mandant een kleine zilveren medaille.
Veere, Vrouwenpolder en Zoutelande kre
gen een zilveren medaille om aan het
vaandel te hechten. In Zoutelande maakte
men daarvoor een speciaal kastje in het
gemeentehuis. De diverse commandanten
schreven Hare Majesteiten bedankbrieven
die bol stonden van aanhankelijkheid en
vaderlandsliefde.
Nabeschouwing en slot
In dit artikel wordt niet alleen het koninklijk
bezoek beschreven, het typeert ook een
tijd: de tijd van God, Nederland en Oranje,
van rangen en standen, decorum, strenge
hiërarchie en vormelijkheid.
Dat laatste blijkt uit de toezending van een
door graaf Van Lynden op Westhove ge
maakte foto. Dat gebeurde niet in populaire
stijl, stel je voor, nee, de graaf "verzocht
eerbiedig dat het Uwe Majesteit behage
hierbijgaande photographieën voor Hoogst-
haarzelver dochter te aanvaarden. W.g. de
onderdanige en zeer gehoorzame dienaar
J.W. van Lynden."
Ook werden onderscheidingen vrijwel altijd
aan notabelen toegekend. De bouwers van
erepoorten, gemeentewerkers, muzikan
ten, politieagenten enzovoorts bleven bui
ten de medailleregen. Verder speelden de
notabelen bij de ontvangsten de hoofdrol.
