23
de korf met eieren en de platte boterkorf
een met zorg gekozen plaatsje op de wa
gen. Meestal hing de korf met kippen of
eenden onder aan de bak, maar de kans
op verlies was daar groot en zou boven
dien niet opgemerkt worden. Daarom was
het handiger die korf in het rijtuig te zetten
Voordat ze vertrokken bevestigde de boe-
Maar de tijden veranderden. Verstandige
boeren besloten een vaste huif op hun
wagen te zetten. Dat was al een hele ver
betering. Ging men voorheen nog in groep
jes, nu ging elke boer met zijn eigen wagen
stadwaarts. Daarmee verviel ook het in
gezelschap rijden.
Hoewel er allengs meer wegen werden
rin de zware zilveren beugeltas onder haar
glimmende zwarte schort en schreed zij
statig het erf over naar de wagen.
Op de voorste bank, die vastzat aan de
wagen, zat de boer met de teugels strak in
z'n handen. Hij kreeg meestal gezelschap
van twee of drie andere boeren en boerin
nen, die bij de boerin op de losse banken
gingen zitten. De vrouwen achterin, bang
om een koutje te vatten. Zo toog men ge
zamenlijk naar de markt. De rit was alles
behalve een pretje, want de wagens hadden
geen vaste assen. In die tijd waren de we
gen nog bijzonder slecht, vol met putten, en
door de losse assen bonkte de wagen alle
kanten op. Niet zelden braken er eieren.
De boeren zitten voorin, de vrouwen achterin
om te voorkomen dat ze een koutje vatten. In de
korf worden kippen of eenden vervoerd. (coll.
Jan Wisse)
aangelegd en de bestaande enigszins wer
den verbeterd, klaagden de vrouwen er
nog steeds over dat de wagens zo schok
ten. Dit kostte niet alleen veel eieren, maar
het was evenmin bevorderlijk voor de bo
ter. Sommige creatieve boeren brachten
onder de zitplaatsen van hun wagen
schokbestendige voorzieningen aan, maar
eigenlijk was dat bij wet verboden. Toch
kwam er op den duur ook hiervoor een
oplossing.
