P3alhoofden gaan eronder Zo'n aanpak zou het beeld opleveren van een slecht gebit, terwijl een vloeiende, regelmatige kustlijn juist ook om de vei igheid nodig is. Die veiligheid wordt ook nog eens ge diend door de zogenoemde 'erosieberm', een partij zand van zo'n 170.000 kubieke meter die de hopperzuigers ter hoogte van het Kruishoofd bij Nieuwvliet pal tegen het strand in zee storten. De gedachte is dat het zand zich op een natuurlijke wijze zal afzetten op de nabijgelegen kust. Het is een innovatie die weer een toonbeeld is van mee bewegen met de natuur, en waarvan de kustbeheerders hoge verwachtingen hebben. En anders hebben we de paalhoofden nog. Voor extra ve ligheid. Toch? Helaas, wie daarop rekent, komt bedrogen uit. Voor wie dit leest, is het te laat. Anders had de aansporing moe ten luiden: ga nog eens terug naar het Killetje om het beeld van al die paalhoofden, zoals ze al eeuwenlang de Zeeuwse stranden sieren, op je in te laten werken. Wat leveren die dubbele rijen palen (zo'n vier meter lang, meestal van Europees eikenhout) een mooie vlakverde ling op. Een knoestige buffer vormen ze, een onwankel bare golfbreker, een extra windscherm, een onbetwiste afbakening van territorium, een spannende speelplek voor kinderen. Recreatief, strandschappelijk en waterstaatkun dig onmisbaar. Wie hoort van plannen om de paalhoofden onder te spuiten, richt van de weeromstuit toch prompt een actiegroep op om dat te verhinderen? Maar het zal niet meer baten. Niet dat schap en staat het nut van de palen niet erkennen; natuurlijk breken ze de kracht van het water. Het is ook niet zo dat ze helemaal verdwijnen. Nee, ze raken gewoon grotendeels bedolven onder het opgespoten zand en er wordt geen enkele po- g ng gedaan ze er straks weer net zover bovenuit te laten steken. Dit alles om een simpele reden: te duur. De winst die de golfbrekers op zouden kunnen leveren, weegt niet op tegen de kosten. Ook het feit dat het Zeeuws provin ciebestuur de paalhoofden tot cultureel erfgoed heeft be stempeld, kan ze niet redden. Ze gaan eronder. Het belang van de kustverdediging weegt hier zwaarder! Kennelijk leggen strandliefhebbers zich trouwens neer bij de veranderingen. Hoewel iedereen op de hoogte kon zijn van de plannen, is er in reactie niet veel meer ver nomen dan links en rechts wat nostalgische oprispingen dat het zo mooi was en toch wel jammer is. Maar ach... een strand zonder palen is ook niet lelijk en het heeft ook zijn voordelen. Een strandwandeling verloopt voortaan rechttoe rechtaan, zonder dat je je voortdurend door net te smalle openingen tussen twee groen uitslaande, met scherpe pokken begroeide palen moet wurmen. We doen het ermee. Misschien hebben ze er op het naaktstrand, niet ver voorbij het Killetje, nog het meest de pest aan. Als ergens paalhoofden fungeerden als afbakening van territorium, dan was het wel op dit enige stukje West-Zeeuws-Vlaamse strand waar je bloot geen bon riskeert. Ongetwijfeld worden straks een paar piketpaaltjes in het verse zand geprikt om de nieuwe begrenzing aan te geven, maar dat is onvergelijkbaar. Daar staat het pluspunt tegenover dat de buffer aan de landzijde veel breder wordt. Wat mogen de naaktrecreanten verder verwachten? Als in augustus berichten doorsijpelen dat hun strand niet alleen een stukje verplaatst, maar ook verkleind wordt, komen ze logischerwijs in opstand. Nergens is er meer parkeer- ellende dan langs dit stukje kust waar de gasten van hein de en verre (vooral ook uit België) op afkomen; nergens vind je dan ook meer gebakken bloot per vierkante meter dan op die paar strandvakken waar de broek uit mag. Dreigende acties worden echter in de kiem gesmoord door gezagsdragers die verzekeren dat het naaktstrand dan mis schien wel een stukje wordt verplaatst, maar dat minstens dezelfde oppervlakte beschikbaar blijft. Wie gunt het de liefhebbers van de Frei Körper Kultur ook niet? En toch roept dit stukje strand ook gemengde gevoe lens op. Je kunt je er iets bij voorstellen dat het best prettig zwemmen is zonder dat er textiel aan de billen plakt, en je hebt mensen die van een paar melkwitte plekken op een verder egaalbruin lijf in een serieuze dip raken.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelanddoc. | 2010 | | pagina 145