Zijn ouderen tot verhuizen bereid
B.A.J. van der Wouw
Woonbeelden
In dit artikel bespreek ik enkele
opmerkelijke resultaten uit een door
ons onlangs verricht onderzoek naar
de woonwensen van ouderen. Als
inleiding is de volgende anekdote
behulpzaam.
Twee jaar geleden, het was op een
vakantie in Drenthe, bezocht ik met mijn
gezin het Noorderdierenpark. In dit
(werkelijk schitterende) dierenpark zijn
de dieren volgens de nieuwste
inzichten gehuisvest. Er is alles aan
gedaan om de dieren in een zoveel
mogelijk op hun natuurlijke omgeving
lijkende ruime huisvesting onder te
brengen. We waren dan ook heel
verbaasd toen we achterin het
dierenpark nog een ouderwetse
berekuil aantroffen met beer. Eerst
dachten we dat het een om educatieve
doeleinden in stand gehouden
monument was. Dat bleek echter niet
zo te zijn. De directie van het
dierenpark had namelijk bij deze
berenkuil een bord laten plaatsen met
daarop ongeveer de volgende tekst:
"De directie excuseert zich voor de
slechte behuizing van deze beer, maar
aangezien hij al zo oud is, vrezen wij
dat hij een verhuizing niet zal
overleven."
Het is natuurlijk enigszins bizar of
ongepast om een vergelijking te maken
tussen de huisvesting van in
gevangenschap levende dieren en
ouderenhuisvesting in onze
mensenmaatschappij, maar het is een
beeld dat een diepgeworteld idee
duidelijk maakt over de woonwensen
van ouderen.
Het gaat daarbij niet om een
vergelijking tussen de manier waarop
deze oude beer in het dierenpark is
gehuisvest en de huisvesting van
ouderen in de Zeeuwse steden. Ook
niet een mogelijke vergelijkbaarheid
van de gevolgen van het veranderen
van inzichten op het terrein van
huisvesting voor bewoners die al lange
tijd gewend zijn aan de oude situatie.
Het intrigerende vind ik het door de
directie van het dierenpark uitgedragen
idee van de geringe verhuisbaarheid
van oudere dieren.
Denken wij immers ook niet dat oude
mensen zo geworteld zijn in hun
woning en woonomgeving, dat zij
weinig geneigd zullen zijn, om op latere
leeftijd nog te verhuizen? Voelen wij
ons daarin niet gesterkt wanneer we
constateren dat ouderen klaarblijkelijk
ook erg weinig verhuizen?
Zeeland is de meest vergrijsde
provincie in Nederland. De
problematiek rond ouderenhuisvesting
is daarom een proeftuin voor de rest
van het land. De directie
Volkshuisvesting in Zeeland wilde
daarom wel eens weten hoe het is
gesteld met vraag en aanbod op de
markt van huurwoningen in de vier
grootste Zeeuwse steden.
Waar willen ouderen wonen, welke
woning willen zij en wat zijn voor hen
belangrijke elementen van de
woonomgeving? Is het aanbod van de
woningbouwvereniging afgestemd op
de vraag van ouderen?
Dit zijn enkele van de vragen die in het
boek "Binnenstad en Buitenwijk"
worden beantwoord. Het boek is
uitgegeven door het Provinciaal
Opbouworgaan Stichting Zeeland en is
de neerslag van een onderzoek naar
ouderenhuisvesting in Middelburg,
Vlissingen, Goes en Terneuzen.
Zijn veel ouderen wel zo sterk
geworteld in hun sociale omgeving?
Wanneer je ouderen vraagt in wat voor
woning zij graag zouden wonen, en
waar die woning dan zou moeten
staan, kiezen zij dan over het
algemeen een woning en
woonomgeving die verdacht veel lijkt
op hun huidige woonsituatie? Je zou
het wel verwachten.
Om dit aan de weet te komen is met
200 ouderen een zogenaamd
woonbeeldenonderzoek gedaan.
De ondervraagde ouderen konden
daarbij hun eigen ideale woning en
woongeving samenstellen.
De ondervraagden zijn allen in de
leeftijd van 56 tot 65 jaar en wonen in
een woning van een woningbouw
vereniging. Gekozen is voor deze
leeftijdscategorie omdat dit onder alle
55+ers de groep is die daadwerkelijk
het meest verhuist.
WON INGELEMENTEN
vr i j e keuze
WON INGTYPE
O trapwon i ng
traploze woning
ÊHÜ1 met voorzieningen
VEILIGHEID
TUIN/BALKON COMFORT
POSZ AFD ONDERZOEK
57
