probeer ze de weg te wijzen naar de netwerken die daar
voor zijn.
De contouren van het beleid op Schouwen-Duiveland
zijn onder het motto 'weten wat we willen en weten wat
we kunnen' vastgelegd in het zogeheten Bestuurlijk
Toekomstbeeld. Wat is hier de bedoeling van?
Kort na de herindeling vroegen we ons af: 'Wat willen
we nou eigenlijk?' We bruisten van de ideeen, waren
ambitieus, maar realiseerden ons dat we eerst eens
alles rustig moesten gaan inventariseren, gaan ordenen,
piketpaaltjes neerzetten om ad hoc-beleid te voorkomen.
Een soort masterplan eigenlijk.
Hoe is dat plan tot stand gekomen?
Na gedegen afweging in bestuurlijke kring. Wij zijn
bij elkaar gekomen met de opdracht: teken Schouwen-
Duiveland zoals jij vindt dat het er over twintig jaar uit
moet zien. De uitkomsten van die sessie bleken aardig
te matchen. Het ging ons in grote lijnen om thema's
als leefbaarheid, sociale cohesie en behoud van de
authentieke structuur. Schouwen-Duiveland mocht om
maar eens wat te noemen geen Vinex-locaties krijgen.
Die schetsen zijn later verder uitgewerkt met de organi
satie en de gemeenteraad en met de bevolking gecom
municeerd. Het Bestuurlijk Toekomstbeeld dient nu
als kapstok voor het te voeren beleid, nu en in de toe
komst.
Eén van de pijlers is het bevorderen van duurzame
economische ontwikkeling, De overgang van een agra
rische economie naar een plattelandseconomie maakt
daar onderdeel van uit. Kunt u dat concretiseren?
Globaal komt het er op neer dat het platteland vandaag
de dag meer omvat dan ploegen, zaaien, oogsten. Het
gaat ook om werkgelegenheid, bedrijfsgebouwen die
leegstaan en ecologie. Dat vereist aangepast beleid.
Welke nieuwe functies en nevenactiviteiten zijn denk
baar voor landbouwers? Te denken valt aan toeristisch-
recreatieve initiatieven: minicampings, kleinschalige
horeca met streekproducten enzovoorts.
Is dat idee over duurzame ontwikkeling ontstaan nadat
tevergeefs is geprobeerd is om wat grotere bedrijven bin
nen te halen?
Geenszins. Grote bedrijven als Dow en Hoechst zitten
langs de Westerschelde en horen daar ook. Dat soort
industrie sluit eenvoudig niet aan bij ons structuurvisie.
Als wij hier praten over grote bedrijven dan denken we
aan ondernemingen met tientallen arbeidsplaatsen die
voor een sneeuwbal-effect op de economie (multiplier-
effect) zorgen. Zeelandia prima, maar geen rokende
fabrieksschoorstenen. Die verstoren net als vierbaans
wegen het landschap waar we hier zoveel waarde aan
hechten. Ons doel is om de ligging van ons eiland in
de luwte ten volle te benutten. Op de lasten van de
randstad zitten we absoluut niet te wachten.
En de gepensioneerden die zich hier graag vestigen al
helemaal niet.
Het beeld dat Schouwen-Duiveland voor een belang
rijk deel wordt bevolkt door stokoude mensen strookt
niet met de werkelijkheid. Mijn ogen gingen open tij
dens de kennismakingsbijeenkomsten die we organise
ren voor nieuwe bewoners. Ik liep daar wat rond - hand
jes schudden, glaasje wijn erbij - en vroeg zo hier en
daar waar die mensen vandaan kwamen. Antwoordden
ze: Rotterdam, Capelle aan den IJssel. En mijn obser
vaties werden later ondersteund door onderzoek. De
instroom op Schouwen-Duiveland bestond voor zestig
procent uit jonge gezinnen. De nieuwkomers komen
hier voor het woongenot, maar werken elders
Wat betekende die instroom voor de sociale structuur
van Schouwen-Duiveland?
Die mensen houden voorzieningen als scholen en ver
enigingen in stand. Ze bemoeien zich nadrukkelijk
met het woon- en leefklimaat, maken kortom actief
5 Zeeuws Tijdschrift 2002/1-2
