Ook organiseert de Stichting Bunkerbehoud open
dagen in bunkers op Walcheren, Schouwen-Duiveland
en in de toekomst waarschijnlijk ook in Zeeuws-
Vlaanderen. Met de open dagen probeert men het
draagvlak voor 'bunkerbehoud' te vergroten.
Draagvlak? Ontbreekt het daar dan aan?
'Absoluut niet,' zegt Heijkoop. 'Wij hanteren een
thematische aanpak. Dit jaar is het thema de Duitse
communicatie via veldtelefoon en veldtelex. We heb
ben bijvoorbeeld een originele veldtelefooncentrale,
een telex en diverse meetinstrumenten uit die
tijd. Deze aanpak slaat geweldig aan. We krijgen zo'n
vijftienduizend bezoekers per jaar! Daar zitten veel
scholen bij, dus in het educatieve aspect wordt flink
voorzien. Het is ook wel vrij uniek dat we geen entree
vragen. Mensen kunnen een vrijwillige bijdrage ach
terlaten, en dat werkt goed.'
Overleg van vitaal belang
Cor Heijkoop is in het dagelijks leven hoofd onder
steunende dienst van de Zeeuwse Bibliotheek in
Middelburg. Hij runt een afdeling met ongeveer veer
tig medewerkers. 'Ik was behoorlijk op de hoogte van
het ambtelijk apparaat en daarom hebben ze me als
voorzitter gevraagd,' verklaart hij. 'Overleg met over
heden op verschillende niveaus is van vitaal belang
voor een Stichting als de onze. We zijn natuurlijk voor
een groot deel afhankelijk van subsidies, zoals van de
gemeente Veere, de provincie en diverse fondsen.'
Andere prioriteiten van het huidige bestuur zijn
een goed functionerende organisatiestructuur en het
onderhouden van goede contacten met de pers.
De bunkerroute is nog in opbouw. De eerste 'lus'
van deze fiets- en wandelroute is inmiddels vrijwel
gereed. De eerste fase loopt vanaf de 'drakentandver-
sperring' in Groot-Valkenisse via de eerste mitrailleur
bunker 630 aan de tankgracht tot de doorgaande weg
Koudekerke-Biggekerke. Langs dit deel liggen vijf
mitrailleurbunkers van het Vlissingse Landfront.
Heijkoop: 'Die route is een samenwerkingsver
band met de gemeente Veere, het Waterschap
Zeeuwse Eilanden, de Dienst Landelijk Gebied en de
Stichting Bunkerbehoud. Ook hier zie je weer het
belang van goede communicatie. Je hebt met allerlei
verschillende belangen te maken. Dat geldt nog meer
voor de officiële waardering van het Landfront waar
voor we ons inzetten.
Dat Landfront is van groot historisch en monu
mentaal belang. Wij vinden dat het een erkende status
behoort te krijgen. We willen de overheden ervan
overtuigen het gebied ook als een groene strook te
beschouwen, tussen de almaar oprukkende stedelijke
bebouwingen van Vlissingen en Middelburg. Op die
manier combineer je de belangen van planologie,
monumentenzorg én natuurbehoud. Samenwerking
met natuur- en milieuorganisaties staat namelijk ook
hoog op ons lijstje. Zo is er een aantal bunkers als
vleermuisonderkomen ingericht. Goed overleg zorgt
ervoor dat al die belangen samengaan in plaats van
elkaar tegenwerken.'
Geschiedenis aan je voeten
De twee passies van Heijkoop zijn te herleiden tot één
begrip: afkomst. 'Ilc ben opgegroeid in Vlissingen. Je
speelde daar altijd tussen de bunkers. Bovendien
word je daar wel met het water en de scheepvaart
geconfronteerd, of je wil of niet. Op de Vlissingse
boulevard ligt de geschiedenis aan je voeten. Binnen
een paar kilometer heb je er alles: Napoleon, de mari
ne, loodswezen, koopvaardij, visserij en noem maar
op. Mijn laatste boek is als het ware vanaf de boule
vard geschreven: Verdaagd voor de boulevard gaat over
scheepsstrandingen op en nabij de Vlissingse boule
vard. Ook mijn eerste boek, De Westerschelde bij storm
en mist, uit 1983, heeft een verwant perspectief, zoals
de titel al zegt.'
Van dat eerste boek gingen in totaal 11.000 exem
plaren over de toonbank. Een grote oplage voor een
maritiem én een Zeeuws boek: een combinatie van
genres immers, waarvan de afzet doorgaans niet spec
taculair is.
Nog een ander aspect van Heijkoops afkomst
bepaalde zijn latere interesses. Heijkoop: 'Mijn vader
zat bij het loodswezen en was gedurende de Tweede
Wereldoorlog vijf jaar weg. Hij was een man, die het
vermogen had om niet bang te zijn. Dat heeft voorde
len én nadelen.
In 1940 werd zijn schip voor Cadzand gebombar
deerd. Hij zag zich gedwongen het commando over te
nemen en voer naar Engeland. Mijn vader is tijdens
heel de oorlog actief gebleven ter zee. Hij werd gesta
tioneerd in Aberdeen, was als sleepbootkapitein
betrokken bij het ophalen van getroffen schepen en
sleepte caissons bij de invasie van Normandië. Je ziet:
die dubbele interesse van maritieme historie en
Tweede Wereldoorlog heb ik eigenlijk met de paplepel
4 Zeeuws Tijdschrift 2004/6-7
