Bianca Runge, Natuurlijk Natural, 2005,
Epson ultrachrome inkt op Hahnemühle
German Etching Paper, 100 x 140 cm.
'Mijn uitgangspunt is 'De aanwezigheid
van het afwezige'. In mijn collages, video
en ruimtelijk werk vertelt de restruimte
eigenlijk het verhaal van het afwezige,
het onderwerp.'
invulling van de economische kant van het kunste
naarschap, antwoordt ze dat ze gebruik heeft gemaakt
van de mogelijkheid om bij het CBK de cursus 'Kunst
is ondernemen; ondernemen is een kunst' te volgen.
'Deze cursus kan een aanzet zijn om je op de rails
te zetten op weg naar meer professionaliteit.' Vooral
omdat ze bij voorkeur alleen werkt, is haar aansluiting
bij de Zeeuwse Nieuwe een uitdaging. Uitwisseling
over het werk zal een belangrijke meerwaarde beteke
nen in haar beroepsbestaan, zo is haar verwachting.
Michiel Paalvast (1976, Reimerswaal) put uit de
rijke schildertraditie om zich verschillende manieren
van schilderen eigen te maken. Als ik zijn documen
tatie bekijk, zie ik schilderijen op doek en een lange
reeks figuratieve, landschappelijke voorstellingen of
portretten van houtskool en acrylverf op gekleurd
papier van Axpformaat. Als hij ze ophangt, maakt hij er
een bonte compositie van. Het ziet er dynamisch uit,
als fast painting. Michiel: 'Ik werk liever krachtig mis,
dan rustig raak'. Voor zijn onderwerpen hoeft de schil
der niet ver van huis. 'Van Manet tot Appel zijn er enor
me vrijheden verworven in de schilderkunst zoals bui
ten schilderen, waar je rekening moet houden met de
elementen.' Dat deed hij al toen hij nog in Rotterdam
woonde, maar daar sloeg het niet echt aan. 'Men vond
mijn manier van kunst maken oubollig. Het werd als
aanstellerij gezien. Daar heb ik hier geen last van.' Dat
Michiel zich in Zeeland vestigde, kwam voort uit een
gevoel van benauwdheid in de stad. 'Het was er zo vol;
ik ging steeds meer dingen verbannen uit het beeld.'
Carrièretechnisch heeft hij de indruk dat het milieu
hier beter voor hem werkt dan in Rotterdam. 'Daar ben
je een van de velen. Ik ben hier verder gekomen dan
Machteld van der Wijst, zonder titel, 2005, olieverf op i
doek, 50 x 50 cm.
mijn academiegenoten die zijn gebleven. Dankzij het
project 'zomeratelier' van het CBK heb ik vorig jaar met
Gust Romijn (1922) als nestor samengewerkt en zijn
deuren voor mij makkelijker opengegaan.'
Nanda Runge (1970, Naarden), de zus van Bianca,
schildert ook. Ze zit erbij als ik met Michiel praat en
vult aan dat het wonen in Zeeland voor haar ook zo
werkt. 'Ik heb juist niet het idee dat ik me hier terug
trek, ik heb een vrijer gevoel'. Haar documentatie
prikkelt me om het werk in het echt te willen zien:
prachtig verstilde landschappen, bergachtig, mistig,
sommige doeken doen Aziatisch aan. De laatste tijd
werkt ze weer meer aan schilderijen waar een actie
in zit. Het lijken stills uit films, met een anekdotisch
karakter. Mooi geschilderd maar de esthetiek wordt op
spanning gezet door kleine aanwijzingen die het afge
beelde een unheimische sfeer geven.
Relationele esthetiek
Als de Zeeuwse Nieuwe al niet zo commercieel zijn
aangelegd als hun collega's in de grote stad, zie het ver
haal van de schilders, dan is dat in een aantal gevallen
een vrije keus. Maar dat betekent niet dat ze zich ver
schansen in hun ateliers. Ze manifesteren hun kunste
naarschap door zich een actieve rol aan te meten in het
maatschappelijk verkeer. Net als overigens veel kunste
naars in meer verstedelijkte gebieden. Deze kunstvorm
heeft dankzij de Franse theoreticus Nicolas Bourriaud
ook al een naam gekregen: de relationele esthetiek.3
Bianca Runge (1967, Naarden), naar Zeeland
gekomen vanwege de rust, ruimte en leegte: 'Mijn
zus is getrouwd met een Zeeuw. Drie jaar geleden
toen ze hier ging wonen, kwam ik vanuit Arnhem om
40 Zeeuws Tijdschrift 2006/1-2
