H 4 jf I 3 SCHILDEREN OP DEN BODEM VAN DEN OCEAAN’ Een interessant Beroep - Gevaarlijke Avonturen E 1 t| r 1 t het onderzee-landschap, al- t 3 e I- Is :r de diepzee, t r r I 1 e ar X) t BLè :e jn m r 1 I rj Op deze foto ziet men den octopus, het gevaarlijke monster van de diepzee, van verschillende kanten afgebeeld. Duidelijk kan men de lange grijparmen van het dier onderscheiden. Deze zijn geheel met groote zuignappen bedekt. dus zegt Cheverlange, is de beweeglijke, door schijnende, groene mist, die alles omhult. Het is alsof men er in een andere wereld vertoeft! Behalve de octopus leven er in de diepzee ook nog andere monsters, waarvoor de schilder steeds op zijn hoede moet zijn. Zoo is er o.a. een visch, ’n reusachtige bloedverwant van den kabeljauw, die slechts één meter lang is, doch een bek heeft, welken hij wel zestig centimeter wijd kan opensperren! Een dergelijk monster viel eens een duiker aan en verzwolg het hoofd en den romp van den man in zijn kolossalen bek, terwijl slechts de beenen van het slacht offer er buiten bleven steken! Zoo werd de man letterlijk middendoor gebeten! Het is begrijpelijk, dat er van bepaald rustig werken voor Cheverlange op den bodem van den oceaan niet veel komt, daar hij steeds om ringd is door allerlei monsters, die probeeren hem te dooden. Wat de uitslag van den strijd zou zijn, indien hij eens onverwachts door hen werd aangevallen, laat zich gemakkelijk raden. Gewoonlijk beschikken zij over zoo’n gewel dige kracht, dat de mensch niet tegen hen is opgewassen en hij het alleen maar van hen winnen kan, indien hij zijn aanvaller vóór is en met zijn wapen den strijd reeds beslechten kan nog voordat deze is aangevangen! Het is intusschen juist deze avontuurlijke kant van zijn beroep, die Cheverlange zoozeer aantrekt! Het avontuurlijke enhet wonder lijke schouwspel van dezen hof van Eden, die zich meters diep onder water eindeloos uit strekt diepzee, dat zich tusschen de koraalriffen op houdt. Hoewel de meesten van deze dieren niet zoo bijzonder groot zijn, heeft Cheverlange, terwijl hij aan het werk was, er toch wel eens een ontmoet, die 'n omvang had van anderhalven meter! Het dier kwam met zijn lange vang armen op hem toe en de schilder, die zoo n vreemdsoortige plaats voor zijn atelier had uit gekozen. zou deze ontmoeting niet hebben na verteld, indien hij niet de handigheid had gehad, zijn harpoen in het lichaam van het gedrocht te steken en dit toen op den rug te wentelen, waardoor het zoo goed als hulpeloos was. Eenige bijzonderheden van de duivelsvisch, zooals de octopus wel eens wordt genoemd, zijn deze: hij zwemt niet veel, ofschoon hij het wel kan. Gewoonlijk geeft hij er echter de voor keur aan met behulp van drie of vier van zijn acht armen over den bodem van den oceaan te kruipen en zijn slachtoffer ongemerkt te naderen. Ieder van deze armen is bedekt met een dubbele rij zuignappen, waarmee hij schaal dieren vangt, die zijn hoofdvoedsel uitmaken, en die hij verlamt door een soort vergif, dat door de speekselachtige klieren wordt afge scheiden. Het mooiste van eeft u al eens gehoord van een kunst schilder, die zijn beroep op den bodem van den Oceaan uitoefent? Waarschijn lijk niet, en toch is er inderdaad een schilder, die gewapend met linnen en verf eneen harpoen om zich te kunnen verdedigen tegen de monsters, die hem ieder oogenblik trachten aan te vallen, naar de diepte van de tropische zeeën afdaalt om de wereld van schoonheid, die zich daar voor zijn oogen ontvouwt, op het doek vast te leggen. Het is een Franschman monsieur Elie Cheverlange die er zijn werk van maakt, den fantastischen bodem om de Zuidzee-eilan- den te exploreeren, zoodat hij uit de eerste hand de prachtige diepzee-bewoners kan be- studeeren in hun doen en laten en in de om geving, waarin zij leven. De opwindendste avonturen zijn hierbij om zoo te zeggen de ge woonste zaak van de wereld voor hem ge worden, want hij heeft menig gevecht geleverd met de woeste, venijnige en gluiperige bewoners van deze geheimzinnige onderwereld. Hij slaagt er in onder water olieverfschilde rijen te maken, door verf te gebruiken van een bijzondere samenstelling en linnen, dat hij op een zware metalen plaat spant. Ook teekent hij wel op staal of koper; de helften van een schaar dienen hem als kwast! Monsieur Cheverlange' werd in Frankrijk ge boren en kreeg zijn artistieke opleiding aan de Academie te Parijs. Zijn zucht naar avonturen deed hem echter al spoedig verre reizen onder nemen en zoo bezocht hij Japan, Indië, Canada en China, eer hij zich ging toeleggen op het werk, dat thans zijn liefde heeft: het diepzee- schilderen. Hij begon daar niet mee vóór 1920. Toen daalde hij eens in een gewoon, zwaar duikerpak in zee af en hij was toen zóó getroffen door hetgeen hij zag, dat hij het niet meer vergeten kon. Het was alsof hij in een sprookjesachtigen, geheimzinnig-stillen tuin dwaalde, die geheel in een groenen mist gehuld was, en waarin de schitterendste kleuren een steeds wisselend aspect tevoorschijn riepen. On middellijk besloot hij toen te trachten op den bodem van de zee te schilderen. Hij daalde opnieuw af en nam linnen en een verfdoos mee. Inderdaad slaagde hij er in, de verf op het doek te brengen, maar het zware duikerpak belem merde hem ernstig in zijn bewegingen, zoodat hij besloot, zelf een uitrusting te construeeren, die hem meer vrijheid zou laten. Na heel wat vergeefsche pogingen slaagde hij er in een dunne slang samen te stellen, die ge heel waterdicht was. Het benedeneinde hield hij door middel van een mondstuk tusschen zijn tanden, terwijl 't andere einde onder zijn armen door naar de oppervlakte van het water liep, waar het, in een soort boei, bleef drijven. Op deze wijze voorzag hij zich van frissche lucht. Om zijn neus tegen het binnendringende water te beschermen, zette hij er een soort van knijper op, terwijl hij zijn ooren door een paar leeren Heppen afsloot. Een voordeel van deze uit rusting was, dat hij nu gewoon in een zwem pak kon afdalen. Wel moest hij de gebruikelijke zware duikerschoenen aantrekken, daar hij an ders niet kon blijven staan. Na heel wat oefenen slaagde hij er ten slotte in, om ongeveer een half uur achtereen op ver schillende hoogten op den bodem van den oceaan te kunnen blijven. Hij daalt nooit af zonder een harpoen in de rechter hand, want dat is het eenige wapen, waarmee hij zich kan beschermen tegen den octopus, het verschrikkelijke monster van de

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland. Geïllustreerd Weekblad | 1930 | | pagina 15