VOOR DE JEUGD
e
f
af-
1
0
t
f
ben
I-A, ja, daar
I
1
1
\an
horloge is gemaakt.
1-A
ik weer. Jullie herinneren
mij nog wel, nietwaar?
WAT JULLIE ZAL INTERESSEEREN.
Een schoolknaap vond in Hohndorfer Flur
(Saksen) een luchtballon. Er was een kaartje
aan bevestigd, waarop stond te lezen, dat de
ballon tijdens een kinderfeest in een klein
Fransch stadje was opgelaten. De knaap zond
dit kaartje met zijn portret aan den afzender
van den ballon en kreeg spoedig daarop van
hem een tablet chocolade en een pak Fransche
couranten gestuurd, waarin zijn portret was
gebeeld.
4
ROODE KERSEN.
We hebben vriendjes en vriendinnetjes op
bezoek. Tot nu toe is alles voortreffelijk ge
gaan: we hebben gegeten en gedronken, ge
lachen en gepraat, maar tochom de pret
tige stemming er in te houden, moeten we iets
anders, iets nieuws gaan doen. Welnu, dan doe
je maar eens het spelletje van de roode kersen..
Dat gaat zoo: je legt een aantal roode pa-
pierstrooken op tafel, één minder dan het aantal
kinderen dat meespeelt. Nu vertelt de leider
van het spel een door hem zelf bedachte ge
schiedenis, waarbij hij zooveel hij wil zijn fan
tasie mag laten werken. Op de een of andere
wijze maar geheel onverwachts komt het
woord „roode kersen er in voor. Op dit oogen-
blik moeten alle medespelenden een roode
papierstrook nemen; wie te laat is en er geen
meer krijgen kan, moet het verhaal verder ver
tellen of een nieuw verhaal beginnen. Probeer
het maar eens; je zult zien dat het een heel
aardig speletje is! Natuurlijk ligt er ook voor
den spelleider geen strook op tafel, want deze
grijpt niet mee!
Hebben jullie, wanneer je 't geheimzinnig tikken in de kast van een horloge hoorde, nooit den
lust in je voelen opkomen eens te kijken, waardoor dat tikken werd veroorzaakt en welke radertjes
en schroefjes alzoo het uurwerk op gang en in verband hielden? Welnu, ik zou er maar nooit
aan beginnen om het uit elkaar te halen, want je zoudt al een heel knappe horlogemaker moeten
zijn, om alles weer netjes in elkaar te zettenÓm Je nieuwsgierigheid echter tóch te bevredigen,
repi nduceer ik hier een foto, waarop je alle onderdeelen ziet, waaruit een 1 1
Toen ik den laatsten keer bij je op bezoek
was, voelde ik me erg ongelukkig, weet je nog
wel? Nu echter niet meer, hoor! Ik ben nu een
erg gelukkige ezel. Zoo zie je dus, dat je nooit
moet wanhopen. Het kan je in je leven wel
eens niet erg voor den wind gaan, maar als je
dan den moed maar er in houdt, komt alles
weer terecht. Dat zie je aan mij. Maar nu zal
ik jullie eens vertellen, hoe het komt, dat ik
zoo erg gelukkig ben. Mijn baas sloeg me altijd
maar, daarom ben ik weggeloopen en ik heb
nu den vriendelijksten baas, dien een ezel zich
maar kan wenschen. Maar ik zal je alles ver
tellen van het begin af aan.
Op zekeren morgen van de vorige maand
deed mijn eerste baas ik zal hem maar mijn
eersten baas noemen om verwarring te voor
komen met mijn tegenwoordigen baas nu
dan. op een morgen van de vorige maand deed
mijn eerste baas mijn tuig om en spande mij
voor de groentenkar. Toen vertrokken wij om
de klanten te gaan bezoeken.
O, jongens en meisjes, wat was mijn wagen
zwaar geladen, en wat had ik een moeite hem
voort te trekken, vooral wanneer de straten en
wegen steil waren. Ik slaagde er echter in,
steeds vooruit te komen en mijn last werd na
tuurlijk hoe langer hoe lichter naar mate er
meer klanten van mijn eersten baas hadden ge
kocht.
Tegen den middag stond ik, dood-op en erg
slaperig, voor een hoekhuis te droomen, toen
er een vriendelijke man vlak voor mij bleef
staan en als in gedachten mij aankeek.
Opeens kwam er met een geweldige vaart
een vrachtauto den hoek omsuizen en meenend,
dat de vriendelijke man gevaar liep overreden
te worden, ging ik wat naar voren en duwde
mijn neus tegen hem aan. Daardoor zag hij
natuurlijk direct het gevaar dat hij liep en
De eerste Berlijnsche Kinderspeeltuin viert
dezer dagen zijn honderdjarig bestaan.
Een zestienjarige scheepsjongen op een
Fransch visschersvaartuig, Marcelle Rioual ge-
heeten, is benoemd tot „Chevalier du mérite
maritime" („zee-ridder"). Hij had bij een
scheepsongeval vier en twintig uur achtereen
aan het roer gestaan, toen de stuurman over
boord geslagen was.
In Roemenië krijgen de schoolkinderen vol
gens bepalingen van het Ministerie van Finan
ciën. geen rapport voordat zij het bewijs kunnen
overleggen, dat hun ouders het schoolgeld
hebben betaald. De leerlingen voelen er zich
heelemaal niet ongelukkig door!
DE KOP VAN JE HAMER.
is er bij een krachtigen slag afgevlogen. Het
eenvoudigste middel om hem er weer goed en
stevig aan te bevestigen, is in het uiteinde van
den steel, waar deze door den kop gestoken is.
een flinke houtschroef te draaien. Hierdoor zet
het hout uit en wordt het breeder dan het gat
in den hamer.
Meestal is het ook voldoende, indien je den
hamer eenigen tijd in water legt. Het hout zet
dan eveneens uit. waardoor het vaster in de
opening klemt. Wanneer het hout echter ge
heel droog is geworden, komt het euvel weder
om tevoorschijn.
sprong opzij, maar de vrachtauto greep het
voorwiel van mijn wagen en voordat je „één"
kan zeggen, lag ik met mijn kar onderstboven.
Alle groenten natuurlijk over de straat! Jullie
hadden de appelen, peren, tomaten, bloem
kolen, uien en wortelen eens moeten zien rollen!
Het leek wel een moestuin om me heen!
Maar daar kwam mijn eerste baas uit het
hoekhuis, waar hij aardappelen had verkocht.
Nooit hebben jullie iémand gezien, die zóó
kwaad was. Hij zag paars en gaf me een fik-
schen klap met zijn zweep over mijn hals. Daar
werd ik natuurlijk verschrikkelijk boos om,
want ik had toch niet kunnen toelaten dat
iemand werd overreden? Met den vriendelijken
man, wiens leven ik had geréd, zette hij den
wagen weer overeind, maar nauwelijks stond
deze op zijn vier wielen of ik ging er vandoor,
de kar achter me aan! Doch ik had er gauw
spijt van en bleef dus weer spoedig stilstaan.
De vriendelijke man was het eerst bij me en
begon me kalmeerend over mijn kop te
streden.
Toen kwam mijn eerste baas er bij en kreeg
vreeselijke ruzie met mijn nieuwen vriend. Ten
slotte zei mijn eerste baas, dat ik nergens voor
deugde en de vriendelijke man bood daarom aan
mij te koopen. Over den prijs waren zij het
spoedig eens en zoo verwisselde ik van
eigenaar.
Maar mijn nieuwe baas wilde niet den ouden
wagen hebben, waar ik was voorgespannen.
Daarom werd ik uit mijn tuig losgemaakt en
ik wandelde met mijn nieuwen baas naar zijn
huis, terwijl mijn eerste baas zelf nu den wagen
kon voorttrekken! Je begrijpt, dat ik moest
lachen toen ik dit zag.
Maar ik ben nu erg gelukkig, omdat mijn
nieuwe meester zoo vriendelijk is. Ik loop nog
wel voor een groentenkar, maar het is een heel
mooie kar, prachtig rood geschilderd met gele
biezen en mijn tuig glimt schitterend!
En danmijn nieuwe baas weet wat een
ezel toekomt! Ik heb een ruimen warmen stal
en lekker voerWat zou ik dus meer ver
langen?
Maar nu schei ik uit. Ik ga gauw slapen,
want het is morgen vroeg dag omdat ik met
mijn baas naar de markt moet. Jullie gaan zeker
ook gauw slapen? Wel te rusten, dus! Droom
maar prettig! De groeten van I-A.
