z
a
I
X
E
HW (JjzAewT? der Eer> compleet wt/hozil
I
I'
„z
stone
volge
schen
volge
deze
perso
een 1;
I
jb/
o V
t
een
Naar de schilderij
i
a’
f
Pe
lionn
manc
dat
dit s
woor
singti
Dan!
sprei
cour;
dat
woor
juwe,
- ir
vijftii
in ee
juwe
haar
een
onc|ec
zijn n
naar I
daaro
zitten
geziei
den a
ander
weert
twee
ken 1
we hi
lende
afdru
Pa:
heid,
toen,
twee
omda
„D
cidee
aan 1
„N
daarr
De
denkt
moge
En
dacht
hij w
klink:
het z
vindii
zijn.
„K
De
gonm
idee,'
flat e
were:
Zuid,
kome
kostt
bergt
grijp«
derer
die n
nieuv
onde:
dat e
laag
denkt
van
njt
van c
hebbi
nog
EEN BARRE WINTER
van N. Berchem in het Kaiser-Friedrich-museum te Berlijn.
I
i
kon het dus niet geweest zijn. Hierbij kwam
echter nog de kwestie van deze sigarettendoos
De huisknecht beweert, dat die niet meer op
de plaats stond, waar hij ze den vorigen avond
had neergezet en dat er sigaretten uit waren
verdwenen, hetgeen ook echt iets voor ..Korte
Dick is. De vingerafdrukken op de doos zijn
echter, zooals u heeft vastgesteld, niet van hem.
doch van een totaal onbekende! We hebben
dus het volgende geval: er zijn drie sporen, die
alle drie in een andere richting wijzen! De huis
knecht zag een langen man: de manier van
werken is van ..Korte Dick” en de vingeraf
drukken zijn van een onbekende!"
„Ik heb ze nauwkeurig bestudeerd en ver
geleken met onze collectiebegon Parry.
„Ik twijfel geen oogenblik aan uw conclusie,
viel Kempstone hem in de rede, ,.maar houdt u
mij ten goede, indien ik zeg, dat ik wél zou
twijfelen, indien ik uw capaciteiten minder hoog
aansloeg. Want we zijn er nog niet! Hier hebt
u voorwerp nummer 2.” De inspecteur nam den
haarborstel op. „Betreft het geval Thanet. Iets
dergelijks. De diamanten van mrs. Thanet, een
rijke Amerikaansche, gestolen. Om ongeveer
vier uur des morgens; uit haar flat. Entree: het
raam van de badkamer. Den heelen boel over
hoop gehaald. Hierbij dachten we, afgaande op
de manier van werken, direct aan „Lange
Toon”. Die haalt altijd alles overhoop. Maar
de nachtportier van de flat, die toevallig even
naar buiten was geloopen, zag hoe een man zich
door het raam van de badkamr liet zakken en
het ijlings op een loopen zette. En dit keer was
het géén lange man, maar iemand, van de lengte
van „Korte Dick We lieten hem weer komen
en ook „Lange Toon maar allebei hadden ze
een alibi! Ende vingerafdrukken op den
haarborstel van mrs. Thanet zijn volgens u
wederom afkomstig van denzelfden onbekende!"
Parry knikte. „Ik blijf er bij,” zei hij.
„Jawel,” zei inspecteur Kempstone iet of wat
ne Mysterieuze Inbraken
Inspecteur Kempstone van de Centrale Re
cherche zat aan zijn groote werktafel, waarop
een aantal voorwerpen lagen, die hij met behulp
van een sterk vergrootglas onderzocht. Telkens
fronste hij zijn wenkbrauwen en mompelde
binnensmonds. Het was een zonderlinge col
lectie, waarmee hij bezig was: een zilveren
sigarettendoos, een dames-haarborstel, een wijn
glas en een klein bronzen beeldje. Op allemaal
zat een dun laagje vettige, grijze stof.
Na eenige oogenblikken drukte hij op
knopje aan zijn bureau. Bijna op hetzelfde
oogenblik trad een rechercheur binnen. „Vraag
mijnheer Parry even hier te komen!”
„Mijnheer Parry, zei de inspecteur, toen de
vingerafdrukken-specialist was binnengekomen,
„is u er absoluut zeker van, dat de vingeraf
drukken op al deze voorwerpen van één en
dezelfde persoon afkomstig zijn?”
„Volkomen zeker, mijnheer Kempstone! U
kunt er zich trouwens met het vergrootglas zélf
reeds van overtuigen!”
Inspecteur Kempstone knikte nadenkend.
„Ja," zei hij toen, „ik twijfel natuurlijk geens
zins aan uw kennis of aan uw conclusie, mijn
heer Parry, maar ik zou u tóch willen zeggen,
dat t onmogelijk is, dat ze van dezelfde persoon
zijn. Neen, neen, houdt u mij ten goede, ver
volgde hij haastig, toen hij zag, dat de ander
iets zeggen wilde, „u ként de geschiedenis niet,
die aan deze voorwerpen is verbonden! Indien
u ze wél kende, zoudt u misschien zelf óók
twijfelen. Heeft u een oogenblikje tijd, opdat
ik u een en ander kan vertellen?”
„Zeker. Ik ben zeer benieuwd!”
Kempstone schoof den ander een kistje si
garen toe en zei, de sigarettendoos opnemend:
„Voorwerp 1. Afkomstig van den diamanten
diefstal bij Culverstone De zaak is heel een
voudig. De diamanten tiara van Lady Culver
stone werd gestolen uit de safe, die zich in de
werkkamer van haar echtgenoot bevindt. We
stelden een onderzoek ter plaatse in en meenden
den dader aan zijn manier van werken te her
kennen. LI weet, dat iedere inbreker zijn eigen
speciale methode van werken heeft: hij zet er
als het ware zijn stempel op. en dat op een
wijze, die voor ons van de recherche even
duidelijk is, alsof hij zijn visitekaartje had
achtergelaten. We komen niet vaak bedrogen
uit, als we op die manier eenmaal hebben vast
gesteld, wie het moet hebben gedaan. Om
echter het betvijs te leveren, zoodat de dader
moet bekennen, dat is natuurlijk een andere
kwestie.”
Parry knikte begrijpend.
„Welnu, neem nu dit geval. Er zijn diamanten
gestolen, anders niets. We kennen verscheidene
typen, die alleen maar hun slag met juweelen
en dergelijke slaan. Ieder van hen heeft immers
zoo zijn eigen branche. Goed. De diefstal bij
de Culverstone s werd des nachts om drie uur
gepleegd. We weten dit, omdat er toen ge
stommel is gehoord. De dader is waarschijnlijk
binnengekomen door een raam in de provisie
kamer. Alles werd heel keurig en methodisch
gedaan; er^s geen rommel gemaakt en de plaat
selijke toestand was vooraf blijkbaar grondig
verkend. Dit wees er op, dat „Korte Dick” het
gedaan moest hebben. Er was echter één moei
lijkheid: zooals ik u al heb gezegd, is er ge
stommel gehoord: de dader heeft namelijk een
stoel omgegooid en de huisknecht, die daarop
naar beneden is gegaan, kwam nog net op tijd
om de schim te zien van een langen man, die
door het raam van de provisiekamer verdween.
„Korte Dick” is evenwel, zooals zijn naam
reeds aanduidt en zooals u trouwens zelf óók
weet, klein! Natuurlijk hebben we toch een
paar mannetjes naar hem toegezonden om hem
hier te halen en hem te laten vertellen, wat hij
dien nacht had uitgevoerd. De huisknecht had
zich in de lengte van den vluchteling kunnen
vergissen. Hij had echter 'n schitterend alibi! Hij
