IPIHUL^TIEILISTISCIHIË VEI&ISSINSEN
1D1E K.1E1D1D 1ENI1D1E eiElDjMDlHTlE
SS8s
NIET /I I 11 BLUNDERS
EE ]V
KLEINE IIIIIIMI
cesno-SLovensH
7SWÉ//iE/?iï
f 1
.4
PHILATELISTISCHE VERGISSINGEN.
PHILATELISTISCHE VERGISSINGEN.
Dfutftfir» Xridi
HELVETIA
ELVETIA
2>eutfrf)e* Xe id)
n vergissing is menschelijk! Waarom
zouden postzegel-ontwerpers dus uit
gesloten zijn?
De beroemdste vergissing op philatelistisch
gebied is waarschijnlijk wel de eerste post-
zegel-uitgave van Mauritius (1847), waarbij de
graveur in plaats van de woorden Post Paid
(d.i. porto betaald) de woorden Post Office (d.i.
postkantoor) vóór den neus van Koningin Vic
toria graveerde! Bij de eerstvolgende uitgave
werd deze vergissing hersteld. Intusschen heeft
een „bok" zelden zooveel opgeleverd als deze,
want men betaalt nu nog graag veertig- a vijftig
duizend gulden voor zoo’n eersten zegel. Juist
omdat die fout er op staat!
I A e gasten hadden zich na het diner in den
J salon verzameld. Er heerschte een op-
JLx gewekte, joviale stemming. Vooral dokter
Boelgatschki, een klein mannetje met een
rood, appelwangig gezicht, amuseerde zich uit
stekend. Het was voor het eerst, stelde hij bij
zichzelf vast, dat hij zoo n amusant gezelschap
had meegemaakt. Wel is waar was hij eigenlijk
een vreemde eend in de bijt met zijn gast
heer had hij eenige weken tevoren pas toe
vallig in den trein kennis gemaakt en de andere
aanwezigen waren hem totaal vreemd geweest
maar men had hem direct als oude-bekende
behandeld. Neen, het was werkelijk een aller-
charmantste boelAls zijn gastheer het hem
vroeg, kwam hij zeker nog eens weer
Hartelijk lachte hij om een allergeestigsten
mop, die eenkort, gezet heertje van een jaar
of veertig op smakelijke wijze debiteerde
„Ha-ha-ha! lachte hij en greep onderwijl in
zijn vestzak naar zijn gouden sigarettenkoker.
Op hetzelfde oogenblik echter werd zijn gezicht
van rood opeens heel bleek, doodsbleek. Zijn
sigarettenkoker, zijn gouden met briljanten be
zette sigarettenkoker was verdwenen! Nerveus
tastte hij in al zijn zakken.' Maar hij vond zijn
Wat een pech, dacht hij, dat zooiets nu juist
bij mij en niet bij een van mijn vrienden ge
beuren moet! Plotseling kreeg hij een inval.
„Heeren,” sprak hij, „het doet me leed, daV
we allen in een scheeve positie zijn gekomen.
Dokter Boelgatschki is zijn gouden met bril
janten bezette sigarettenkoker kwijt. Ik hoef u
niet te zeggen, hoe onaangenaam mij dit is, en
ik hoop dan ook, dat wij den koker spoedig
zullen vinden. Ik wil u een voorstel doen. U
ziet allen dat kleine tafeltje in den hoek, met
dat zilveren blad er op. Welnu, ik zal het licht
in de kamer uitdraaien en tot tien tellen. Daar
na zal ik het licht weer aansteken en ik durf
wedden, dat de koker dan op het zilveren blad
op dat tafeltje ligt. Het is natuurlijk maar een
grap van een der heeren geweest.
Het voorstel vond algemeen bijval. Iedereen
zeide stellig overtuigd te zijn, dat de koker in
derdaad tevoorschijn zou komen. Het licht werd
uitgedraaid, de gasten verspreidden zich en de
gastheer telde langzaam tot tien. Toen flitste
het licht weer aan, en alle gasten staarden met
wijd-geopende oogen naar het tafeltje, waarvan...
nu ook het zilveren blad verdwenen was.
Tenslotte een philatelistische fout, die bijna
aanleiding zou zijn geweest tot een oprlog: in
het jaar 1900 gaf de republiek San Domingo een
postzegel uit, waarop een afbeelding van haar
gebied voorkwam, waarbij de grens echter, tot
schade van haar buurman Haiti, verkeerd ge
trokken was. Haiti nam dit „politiek vergrijp”
aan de regeering van San Domingo zeer kwalijk
en het scheelde maar weinig of de wapenen
hadden voor dezen blunder „eerherstel” moeten
geven!
Tenslotte is het nu wel zoowat aan iedereen
bekend, dat de man, welke den Franschen post
zegel teekende met de zaaiende vrouw, geen
landbouwspecialist is geweest. Hij liet haar na
melijk tegen den wind in zaaien, hetgeen blijkt
uit het feit, dat haar kleed en heur haren naar
achteren wapperen!
koker niet. Zenuwachtig sprong hij op. „Ik heb
hem misschien in mijn jaszak laten zitten,” zei
hij en deed moeite niet te laten merken, hoe
zeer hij was geschrokken. Hij verliet den salon,
zocht in de hall de zakken van zijn jas na,
maar vond niets dan een drietal oude verfrom
melde tramkaartjes.
„Misschien hebt u hem thuisgelaten,” merkte
een lange heer op, toen de dokter weer in den
salon was verschenen en hakkelend mededeelde,
dat de koker ook niet in zijn jaszak was te
vinden.
„Neen,” antwoordde hij geheel verslagen. „Ik
weet zeker, dat ik hem bij me heb gestoken,
want ik herinner me nu, dat ik er tijdens het
dessert een sigaret uit heb opgestoken.”
De gasten opperden de onmogelijkste ver
onderstellingen en begonnen overal te zoeken.
Het was krankzinnig om te merken, waar zij
dachten, dat een gouden sigarettenkoker zich
kon verstoppen. Men zocht onder de stoelen,
onder de sofa’s, onder de kleeden. Een van de
heeren keek zelfs achter de schilderijen. De
gastheer zelf zocht het ijverigst. De koker was
in zijn huis geweest, niemand van de gasten was
nog vertrokken en dus moest hij er nóg zijn.
II -
In het jaar 1927 voerden de posterijen in
Griekenland een soort van „klucht der vergis
singen" op. Ter gelegenheid van de honderd
jarige herdenking der overwinning in den zee
slag bij Navarino gaf men vijf „jubileumzegels”
uit, waaronder er waren, die de beeltenissen
vertoonden van de drie verbonden zeehelden,
die den 20sten October 1827 de Turksche
vloot sloegen. Een sympathiek idee, maar
de man, die de postzegels maakte, bleek al heel
slecht met de geschiedenis van zijn land op de
hoogte te zijn, wanthij verwisselde de
namen der admiraals!
In 1903 bracht de Engelsche eilandengroep
St. Kitts-Nevis in West-Indië postzegels in cir
culatie, waarop men Columbus kon aanschou
wen, die door een uitschuifbaren verrekijker
naar de kust staat te kijken, en daarbij gebruik
maakt van een uitvinding, die meer dan een
eeuw later pas zou worden gedaan.
Een vergissing, die ons naar het rijk der
astronomie voert, kwam voor op de eerste post
zegels, die Tsjecho-Slowakije het licht deed
zien. Ze gaven een kiekje van Hradschin een
stadsdeel van Praag met daarachter de op
gaande zon. Dit vrijheidssymbool werd op de
latere uitgaven echter weggelaten, omdat men
er achter gekomen was, dat de zon op die
plaats óndergaat!
Een fout van geheel anderen aard komt voor
op de postzegels van Zwitserland met het zoon
tje van Wilhelm Tell, die op de eerste editie
een voetboog vasthoudt, waarmee men niet zou
kunnen schieten omdat de pees verkeerd ge
spannen is, hetgeen pas later werd veranderd.
Uit den inflatietijd herinnert men zich onge
twijfeld nog de Duitsche postzegels, waarop
een groep mijnwerkers staat afgebeeld, die zoo
foutief was geteekend, dat de knielende mijn
werker zijn hamer in de linker hand vasthield!
Pas na verloop van twee jaar gaf men aan
dezen linkshandige de juiste houding. Deze ver
gissing doet denken aan die, welke gedemon
streerd wordt door het Duitsche zegel van twin
tig mark, waarop een boer zonder voeten achter
den ploeg loopt!
Ook op het eerste zegel van Lübeck staat
een typische vergissing. Terwijl in de vier
hoeken twee schilling als de waarde er van
staat aangegeven, leest men in de omranding
„zwei ein halb Schilling". Een „misdruk”, waar
voor men veel geld over heeft!
