I
I
A
•r
|K
e
een
te
de
[te
stamelend
uit.
wat
genomen,
m
i
i
id
>P
Lefferts/’ gaf de
even
een paar
zijn
noo-
Lef-
er
Ir.
ie
et
ie,
‘s
er
'at
ts
t,
tv
•u
u
tn
•g
is
F"
*n
)-
•n.
:ht
el,
1U
or*
k-
el
?n
V
P
vervolgde
ze binnen een half uur ge
worden, doch dat ik daarbij zijn
i
zzzz verdacht toeschijnen, dat ik,
welijks in Chicago aangekomen, reeds in
val werd gelokt, terwijl Panther,
11-
ijn
iel
en
kij
...Dat is absurd, wilt u zeggen, nietwaar?
„Welnu, in-
mr. Groody,” zei hij. „Het is
vak, nietwaar?”
„Daarin hebt u
ander toe, „maar
goed in ons vak
mr.
weet, is
is u de eeni-
des middags, juist toen de 1
jongens het nieuws der sensationeele
dr. Ryan uitschreeuwden,
nieuw-benoemden
Groody op diens kantoor
zeggen, mr. I
de gansche burgerij
u 1
gedaan hebt. Het is
prestatie,
„In naam der wet, zei een van hen, terwijl
hij zijn arrestant dwong om op te staan. Lang
zaam kwam dr. Ryan overeind en met gebogen
hoofd liet hij zich, terwijl zijn gansche lichaam
nog schokte van emotie, wegvoeren
Het was des middags, ruist toen de couranten-
i arrestatie
dat Lefferts
Openbaren
Lefferts,” sprak
j van
hartelijk dank voor
werkelijk
ik moet u
nauwelijks kon
t re-
DE ZANDPLAAT „ONRUST", AAN DE ZUIDPUNT VAN TEXEL, DIE BIJ LAAG WATER
TE VOET BEREIKBAAR IS.
Panther was ingelicht, zich in het uur van mijn
komst heeft vergist, toen hij dit aan de bende
mededeelde. Mijn vermoeden ten opzichte van
Panther leek mij intusschen zélf ongegrond,
maar dit nam niet weg, dat alles samenwerkte
om het nog te versterken. Hoe toch was het
te verklaren; dat men de „Stella Maris” zoo
hals over kop in brand gestoken had? Hoe kon
den Aprano en zijn mannen weten, dat wij hun
aan boord van het schip een bezoek wilden
brengen, indien zij er niet van op de hoogte
gesteld waren? Practisch gesproken waren Pan
ther en de commandant der havenpolitie die
door Panther gewaarschuwd was! de eenige
personen, die van de raid afwisten! Eén van
beiden had hen dus kunnen inlichten. Mijn ver
moeden ging ook dit keer weer, naar Panther
uit, omdat de commandant der havenpolitie van
mijn komst te Chicago niet op de hoogte was
geweest, en mij dus ook niet in een val had
kunnén lokken. Bovendien zochten we iemand,
die bekend .was in de woning van inspecteur
Delmar en die de zwarte streep op het raam
kon hebben aangebracht. Ook dit kon Panther
geweest zijn, want deze kwam dikwijls bij Del
mar thuis...."
„Ik geloof, dat ik nu iets begin te begrijpen,"
viel mr. Groody den inspecteur van Scotland
Yard in de rede. „Omdat u niet wist, wat u
precies aan Panther hadt, met andere woorden,
of u hem wel vertrouwen kon, heeft u de re
cherche van Joliet in den arm genomen
„Juist,” erkende Lefferts. „Er zat niets an
ders op, wilde ik het „lek” bij de recherche hier
„uitschakelen”.”
„Goed, dat begrijp ik nu,” zei mr. Groody,
„maar hoe bent u toen dr. Ryan gaan ver
denken?”
„Wel, toen ik begreep, dat Panther hem tot
zijn vertrouwensman had gemaakt, wien hij
alles wat deze zaak betrof, mededeelde, ten
einde zijn oordeel er over te vernemen, begreep
ik. dat het ook dr. Ryan kon zijn, die de bende
inlichtte. En die mogelijkheid werd nog ver
sterkt, toen ik bij een bezoek, dat ik hem bracht,
tot de ontdekking kwam, dat de duim van zijn
rechterhand merkwaardig plat en breed was,
zoodat de afdruk, dien ik had ontdekt op het
in de kajuit der „Stella Maris” aangetroffen
glas, er zeer wel van afkomstig kon zijn!
Enfin, om kort te gaan: ik besloot nu zoowel
op mijn hoede te zijn voor Ryan als voor Pan
ther, Daarom liet ik de telefoon van den eerste
bewaken en sprak met de inspecteurs uit Joliet
af, dat ik hem een gefingeerd bericht zou tele-
foneeren, bijvoorbeeld, dat ik de bende op het
3
van
tegenover den
Aanklager mr.
„Ik mag wel
deze, „dat ik namens
Chicago spreek, indien ik
hetgeen u gedaan hebt, riet is een
4 bewonderenswaardige prestatie, en
eerlijk zeggen, dat ik mijn ooren i
gelooven, toen commissaris Panther mij het
laas der feiten vertelde.”
Lefferts maakte glimlachend een korte bui
ging. „Het heeft werkelijk niets te beteekenen,
mr. Groody, zei hij. „Het is nu eenmaal mijn
spoor was en dat
arresteerd zou i
hulp noodig had. Indien hij dan werkelijk de-
geen was, die de bende waarschuwde, zou hij
hen ook nu natuurlijk direct inlichten, waardoor
hij dan zonder mankeeren gesnapt zou worden,
omdat zijn telefoon gecontroleerd werd. Zijn
lijn werd voor mij gereserveerd, d.w.z. ik had
steeds bij een eventueele aanvraag van
nummer de voorkeur. Dit was ook hierom
dig, omdat, wanneer achteraf zou blijken, dat
hij niet degeen was, die de berichten doorgaf,
ik wel eens dringend zijn hulp als expert noo
dig kon hebben. Intusschen weet u, dat niet ik
hem heb kunnen Opbellen, maar dat Aprano dit
gedaan heeft, hetgeen ten slotte er toe heeft
geleid, dat zijn schuld onherroeplijk is komen
vast te staan.”
Lefferts zweeg en mr. Groody stak hem over
de tafel zijn hand toe. „Nogmaals, mr. Lefferts,”
zei hij, „wij zijn u veel dank verschuldigd. Als
u er niet was geweest, zou dr. Ryan stellig
nooit in de val zijn geloopen! Het is intusschen
voor Panther niet prettig, dat zijn vertrouwen
zoo is misbruikt! Maar wie zou ooit hebben
durven denken, dat dr. Ryan van de inlichtin
gen en het materiaal, dat hij van de recherche
kreeg, zoo n gebruik zou maken, alleen om in
nauw contact met de mafia te komen en haar
gewoonten nog beter te kunnen bestudeeren!
De man moet wel een echte maniak op het ge
bied van zijn studie zijn geweest.”
„Iets anders kan ik ook onmogelijk in hem
zien," gaf Lefferts toe.
„En nu de uitgeloofde belooning,
ferts,” zei mr. Groody. „Zooals u
vijftigduizend dollar uitgeloofd en
ge, die er recht op heeft. Ik zal....
„U zoudt mij een groot genoegen doen, in
dien u dit geld wilde storten in het Weduwen
en Weezenfonds der politie van Chicago,” viel
Lefferts den ander in de rede. „Ik wensch er
geen aanspraak op te maken. Het eenige wat
ik u verzoeken wilde, is een souvenir aan dit
geval.”
„Met het grootste genoegenMaar
zoudt u dan als souvenir wenschen?”
„Het touw, waaraan men mij heeft opge
hangen,” antwoordde Lefferts glimlachend. „Ik
heb den dood nog nooit van zóó dichtbij ge
zien als toen en ik wilde het graag bij mijn ver
zameling beroeps-curiositeiten voegen
....Toen Lefferts dien avond zijn koffer pak
te, deed hij er ook een touw in, waarin een
paar zeemansknoopen zaten
gelijk, mr.
we zijn niet allemaal
Mag ik u echter c?:
vragen stellen? Er zijn namelijk eenige kleinig
heden, die mij nog niet geheel en al duidelijk
zijn. Het schijnt, dat Panther die zelf ook niet
zoo erg goed begrpep
„Dat kan ik mij indenken, mr. Groody,” ant
woordde Lefferts, geheimzinnig glimlachend.
„Het is dan ook inderdaad vrij ingewikkeld.
Wat is u echter niet duidelijk?”
„Wel, om te beginnen zou ik heel graag wil
len weten, hoe en wanneer u op de gedachte
I bent gekomen om dr, Ryan van medeplichtig
heid te verdenken. Natuurlijk begrijp ik achter-
af zeer goed, dat hij in een ideale positie ver
keerde om als de eigenlijke leider der bende
>plJ op te treden. Hij kon de leden immers steeds
inlichten over de maatregelen, die er tegen hen
genomen zouden worden, omdat hij zooals
achteraf is gebleken van iedere bijzonder
heid door Panther op de .hoogte werd gebracht,
j daar deze zijn kennis der mafia als een belang-
r-rijken steun bij het onderzoek beschouwde.
I Maar waardoor u verdenking tegen hem heeft
j opgevat, dat begrijp ik niet. Hij stond als een
i uitnemend geleerde aangeschreven en er was
a niemand, die zooiets ooit achter hem gezocht
zou hebben!"
De Engelschman glimlachte droog. „Ik zal u
precies vertellen, hoe alles in zijn werk is ge
gaan. Om te beginnen dien ik echter eerlijk te
bekennen, dat ik aanvankelijk heel iemand an
ders heb verdacht en wel.... commissaris Pan-
I ther!”
De Openbare Aanklager schoot bij deze
woorden opeens rechtop in zijn stoel. „Commis-
j saris Panther?" bracht hij s,
„Maar.
„....Dat is absurd, wilt u zegge;
>r- 1 viel Lefferts den ander in de rede.
3 derdaad vond ik dit zelf ook, maar de aanwij
zingen, dat er een „lek” bij de recherche was,
waardoor de boeven alles te weten kwamen,
lat wat er tegen hen ondernomen werd, waren zóó
ijn j sterk, dat ik om zoo te zeggen met alle moge-
en
■ts
c-
tn
ris
lijkheden rekening moest houden. Bovendien
zult u mij moeten toegeven, dat het niet de
eerste keer geweest zou zijn, dat een hoog ge
plaatst ambtenaar van politie onder één hoedje
speelt met hen, wier grootste vijand hij moest
zijn.”
Mr. Groody knikte instemmend.
„Dit in aanmerking genomen,
Lefferts, „moest 't mij toch zeker op zijn minst
genomen zeer verdacht toeschijnen, dat ik, nau
welijks in Chicago aangekomen, reeds in een
val werd gelokt, terwijl Panther, naar ik toen
redelijkerwijs mocht aannemen, de eenige was,
die van mijn komst wist, al was het hem dan
ook niet bekend, dat ik vroeger dan onze af
spraak was zou arriveeren. Maar achteraf is
dan ook pas gebleken, dat dr. Ryan, die door
