1
Nieuwe lezers beginnen hier:
Voor Buster Darton
Lowell alsof hij op
Tusschen Mamie
Het was een man, die door het lot geslagen
en gemarteld was, die zijn gansche ziel bloot
legde aan een oudere vrouw, die het leven en
het hart der menschen volkomen scheen te be
grijpen....
Darton had haar het droeve geheim, dat zijn
(Slot)
Een Jonge Engelschman, Buster Darton, is, na een paar
jaar hard gewerkt te hebben in Zuid-Afrika, getrouwd. Na
een week schiet hij ’s nachts zijn vrouw dood, daar hij haar
in het donker voor een Kaffer aanzag, die hem wilde be
stelen. In dien eenen nacht is hij spierwit geworden. Vol
wanhoop en afschuw van zichzelve keerde hij het leven den
rug toe en ging in een verlaten wildernis wonen, ieder
levensgevaar tartend, echter zonder zijn leven te verliezen.
Op zekeren dag maakt hij echter kennis met een Ameri-
ktansch meisje, dat met haar moeder en neef met wien
zij verloofd is een reis door Zuid-Afrika maakt.
Ondanks het Kafferoproer, dat dreigt, wil zij toch haar
reis door het binnenland voortzetten, hoe sterk Darton
het haar ook afraadt.
In de weinige dagen van hun kennismaking is Buster echter
zooveel voor het meisje gaan voelen, dat hij haar niet alleen wil
laten gaan en haar daarom voorstelt onder zijn leiding met
haar moeder en Tom, haar neef, een tocht per ossenwagen
te maken door het Zuid-Afrikaansche binnenland. Gretig
wordt dit voorstel door de drie menschen aanvaard.
Op hun tocht bespeuren ze niets .van onraad, maar na
een dag of tien hooren ze, dat er toch ongeregeldheden
hebben plaats gehad.
Op zekeren avond mérkt Darton uit eenige opmerkingen
van Mamie Lowell zoo heet het meisje dat zij ook
van hem houdt, nadat zij hem eerst verteld heeft dat haar
„officieuze" verloving met Tom als het ware slechts uit
de omstandigheden voortgekomen is. Aanvankelijk duizelt
het Darton van blijdschap over het feit, dat zijn liefde
voor het meisje beantwoord wordt, maar dan plotseling
voelt hij een onmacht in zich haar ooit gelukkig te maken.
Zijn verleden heeft hem te veel in zijn greep. En hij is
toch zij het een onvrijwillige moordenaar!
DORDRECHT. GEZICHT IN DE KALKHAVEN.
Dordrecht, dat gewoonlijk Dordt genoemd wordt, ligt in een belangrijk centrum van ons land, aan de spoorlijnen
RotterdamRoosendaal en RotterdamKesteren. De handel van Dordrecht had reeds in zeer oude tijden een
grooten omvang. De Dordsche kooplieden dreven hun zaken langs den Rijn en den Maas met Engeland en Ham
burg en met de Oostzeesteden. Thans is de hout-, steen- en kalkhandel nog een zeer voorname factor in het
bedrijfsleven der stad, waar in het begin der 18e. eeuw ook verschillende belangrijke industrieën ontstonden.
Vooral in de laatste jaren heeft het gemeentebestuur door een wijs beleid en doelmatige propaganda de ontwik
keling van Dordrecht ten zeerste bevorderd.
was de komst van mrs.
een misdaad werd betrapt,
en hem was alles nu op haast
wonderbaarlijke wijze in orde gekomen; er was
een zielsverwantschap tusschen hen ontstaan,
die zijn onrust als bij tooverslag scheen te
hebben weggevaagd. Zij begrepen elkaar, zij
hoorden bij elkaar, hoe het verleden ook was
geweest, en wat de toekomst ook brengen zou.
Voor hij echter iets kan zeggen ziet hij een menigte
Kaffers over de vlakte naar hun kamp sluipen.
Darton en Mamie snellen naar het kamp terug, doch
moeten lijdelijk aanzien, hoe al hun bezittingen door de
ongeveer 50 Kaffers meegenomen worden. Niemand van
het reisgezelschap ook mrs. Lowell en Tom niet hebben
echter letsel opgeloopen bij den aanval.
Ze besluiten naar de eerstvolgende stad te gaan loopen.
Na eenigen tijd geloopen te hebben zijn mrs. Lowell en
Tom zóó moe, dat ze ondanks Dartons waarschuwingen
op den grond gaan liggen slapen.
Op dit moment doet Darton Mamie de bekentenis van
den moord op zijn vrouw. Maar hij kleedt het relaas zoo
in of het werkelijk een moord was. Hij ziet het meisje wit
worden van afschuw. Zoo stoot hij haar van zich, in de
meening, dat dit het beste voor haar is.
Bijna zonder te spreken loopt het kleine gezelschap den
volgenden dag naar Durban, waar ze tegen den avond aan
komen. Vertwijfeld vraag Darton zich af of hij er wel goed
aan gedaan heeft Mamies hart te breken. Niet alleen zich
zelf, maar ook haar heeft hij een nameloos verdriet bezorgd,
Hij weet niet wat hij doen moet. In den doolhof zijner
gedachten weet hij geen uitweg meer te vinden. Onmid
dellijk na de aankomst in de stad bespreekt hij voor de
Amerikanen hutten op een schip, dat hen weer naar hun
vaderland terug zal voeren.
Mamie ontloopt hem en Darton verlangt naar het einde
van de marteling.
Den laatsten dag voor hun vertrek treft Darton haar
alleen in de zitkamer. Hij wil teruggaan maar haar oogen
houden hem vast. Hun beider oogen spreken duidelijke
taal en zij lezen in eikaars zielen. ,,lk kan het niet gelooven,
het was geen moord?” fluistert Mamie. Dalton strijdt zijn
zwaarsten strijd en bekent de ware toedracht.
Een kus brengt de ontspanning en het einde van hun
lijden. Ze keeren pas tot de werkelijkheid terug, als mrs
Lowell de kamer binnentreedt.
hij niet anders had gekund, want dat 't leven
een band tusschen hen had gesmeed, die al
leen maar verbroken zou kunnen worden ten
koste van hun beider geluk? Zou zij hem niet
verachten, omdat hij haar dochter aan zich had
verbonden? Zou het voor haar niet zijn, alsof
hij haar jeugd, haar toekomst had opgeofferd
om zelf gelukkig te kunnen worden? Uit pure
zelfzucht dus?
Een wilde warreling van
zijn gedachten te stremmen
waarom
oprijzen? als in een
gevoelens scheen
en zonderling,
moest dat beeld nü ineens voor hem
visioen beleefde hij
wéér dien nacht, waarin zijn vrouw in zijn
armen gestorven wasdoor zijn schuld
„Mijn schuld.... mijn schuld.hamerde
het in zijn denken.
Het was hem nu
zelf ook opeens weer, alsof
hij iets had gedaan, waar hij nooit, onder geen
enkele omstandigheid, het recht toe had ge
had. Hij had het wel kunnen uitschreeuwen, dat
hij zichzelf verachtte, dat het verkeerd was,
wat hij had begaan
En hij zoü het gezegd hebben, hij zoii al zijn
angst en al zijn bekommernis van dit gruwe
lijke oogenblik hebben uitgekreten, indien hij
niet plotseling als van heel verre de stem van
Mamie had gehoord, die uitkomst bracht, om
dat zij de geweldige spanning brak, waaraan
hij ten prooi was.
„Moeder....” zoo hoorde hij haar zeggen,
„moederBusterehmijnheer Dar-
van elkaar. Wij wisten het
nu hebben wij het elkander
eerst gezegdOmdat het
Hun wederzijdsche liefde, die in lijden was ge
boren, zou in staat blijken alle moeilijkheden
te overwinnen. Zij hadden gevoeld, dat zij el
kaar niet missen kónden, dat hetgeen zij deden
goed was en volkomen gerechtvaardigd, zoo
wel tegenover henzelf als tegenover anderen..
Maar nu trad mrs. Lowell, een vreemde, het
heiligdom van hun liefde binnen, en zou zij nu
kunnen begrijpen, zoo vroeg hij zich af, dat
tonwij houden
reeds lang, maar
pas voor het
moest.
„Ja, omdat het moest,” herhaalde Darton
haar woorden, als in zichzelf. Maar zijn stem
klonk niet opgewekt en overtuigd, zooals van
het meisje, maar dof en mat, als van iemand,
die zich neerlegt bij een onherroepelijk feit,
dat hij in den grond betreurt
Hij sloeg zijn oogen op, die hij tot d^n toe
op den grond gericht had gehouden, bang die
van mrs. Lowell te ontmoeten, omdat hij vrees
de er slechts de bevestiging in te zullen lezen
van zijn eigen gevoelens.
Maar de blik, die hem uit de oogen van mrs.
Lowell trof, hield geen misprijzen of afkeuring
in. Integendeel: er glansde een lieve, zachte
glimlach in, en haar stem klonk hartelijk, toen
ze antwoordde:
„Ik hoop, dat jullie gelukkig zullen worden,
maar ik begrijp het niet goedIk had het
niet verwacht, nietwaar? Het is wat plotse
ling Zou mijnheer Darton er iets op tegen
hebben, mij als je moeder de zaak eens uit
te leggen? Het lijkt me voor alles goed, dat
wij eens rustig samen praten
Het antwoord, dat Darton gaf, kwam wer
kelijk uit den grond van zijn hart.
„Graag, mrs Lowell., niets liever dan dat..”
Op een -bedekten wenk van haar moeder ver
liet Mamie de kamer.
