n
I
j
I
I
jullie je geluk
hem
i
je
het
j
ROTTERDAM. GEZICHT OP DE RIJNHAVEN.
Rotterdam heeft als zeer belangrijke haven- en stapelplaats niet weinig tot de welvaart van ons land bijgedragen.
Daar het voornamelijk een invoerhaven van massa-goederen is, is het vooral aangewezen op een goedkoop ver
voer binnenwaarts, waardoor het gansche havenbedrijf er is ingericht om de goederen zooveel mogelijk over te
laden op binnenvaartuigen. De havens van Rotterdam, die voortdurend werden uitgebreid en verbeterd, behooren
thans tot de best geoutilleerde van Europa. Van de vroegste geschiedenis van Rotterdam is slechts weinig be
kend. De eigenlijke ontwikkeling der stad is in de vijftiende eeuw begonnen. Naast den handel kwam ook de
industrie er in de zestiende eeuw in bloei en thans is Rotterdam als industrieel centrum van groote beteekenis.
Vooral op het gebied van scheeps- en machinebouw bezit dé stad een uitstekende reputatie.
een nieuwe we-
het was uitein-
Lowell geweest, die de poorten er
hem had geopend, zoodat hij nu zijn
geluk ook durfde aanvaarden,
oorspelling omtrent Tom was uitge
niet vernietigen mag! En nu....” ze zweeg
even, als om haar woorden den juisten indruk
te laten maken: „Nu kom ik tot het laatste en
voornaamste punt: is het billijk tegenover Ma
mie, die van je houdttegenover wie je je
hebt uitgesproken en die dus recht op je heeft?
En op die vraag laat ik je liever zelf het ant
woord geven, omdat je zelf het beste weet,
hoeveel je van haar houdtIk geloof," be
sloot ze zachtjes, „dat het heel veel moet zijn,
omdat je zoo’n groot offer hebt gebracht....
Want een offer moet het voor je zijn geweest,
toen je je eenzaamheid verliet om haar te
volgen.
Het was Darton geweest alsof hij, terwijl mrs.
Lowell tegen hem sprak, zichzelf voortdurend
lichter had voelen worden. Hij begreep, dat zij
gelijk had: wat een pieteuze herinnering aan
zijn vrouw had moeten zijn, had hij vertroe
beld door een negatie van het leven! En hij
besefte het nu duidelijk dat hij daaraan ver
keerd had gedaan en dat het 't leven zelf was
1 er van had
gewezen door Mamie naar hem toe te voeren!
Mamie, die zijn ziel de rust geschonken had
waaraan hij zoo’n behoefte had, maar die hij
uit eigen kracht nimmer had kunnen vinden
Zelfs niet in de Vallei der Eenzaamheid waar
het leven met duizend herinneringen zich steeds
weer had aangediend
„Maar Tom....” begon hij aarzelend.
Mrs. Lowell keek even ernstig. Toen zei ze:
„Laat ik het hem zeggen, Buster. Hij zal het
begrijpen en het niet erg vindenIk geloof,
dat je de verhouding tusschen Mamie en
niet geheel juist zietZe zijn samen als neef
en nicht opgegroeidze zijn veel, men kan
wel zeggen altijd bij elkaar geweest en zoo is
er langzamerhand een verhouding tusschen hen
gegroeid, die, dat moet ik eerlijk zeggen, meer
dan vriendschappelijk wasMaar ik geloof
niet, dat er van liefde tusschen hen gesproken
mag wordenIk denk, dat zij het meer als
vanzelfsprekend hebben aangenomen, dat zij
later zouden gaan trouwen. Ze hebben, geloof
ik, aan geen andere mogelijkheid gedacht. We
hebben veel gereisd en ze hebben steeds aan
eikaars gezelschap genoeg gehadtot nu toe.
Ze zijn echter allebei nog jong en ik weet niet,
wie er den een of anderen dag in hun leven
had kunnen komen.... Ik bedoel het zóó: jij
bent nu in het leven van Mamie gekomen en
daardoor is Tom voor haar opeens naar een
geheel andere plaats gedrongen. Dat zelfde
had ook met Tom kunnen gebeuren, geloof
ikEn dan zou Mamie het, na de eerste
verrassing, als iets heel vanzelfsprekends heb
ben aanvaard. Daar ben ik zeker van omdat ik
weet, wat zij voor Tom voelt.En zoo zal het
ook met Tom zijn. Hij zal het vreemd vinden,
wanneer hij het hoort.indien hij ten minste
het niet al heeft vermoed.... zooals ik
verraadde zij glimlachend, „maar ik geloof, dat
hij dan de eerste zal zijn om
van harte te gunnen
Ontroerd greep Darton haar handen
ziel drukte, geopenbaard zonder eenige te
rughouding, blij eigenlijk zich te kunnen uit
spreken tegen iemand, die begrijpend naar
hem luisteren wilde. Hij vertelde daarom pre
cies, wat er in hem was omgegaan sinds dien
noodlottigen nacht en sinds 't oogenblik, waar
op hij Mamie voor het eerst had gezien.
Nu zweeg hij even, in angstige spanning het
antwoord verwachtend, dat mrs. Lowell geven
zou. Maar deze bleef nog even als in gepeins
verzonken zitten, en daarom sprak hij verder,
de stilte, die tusschen hen gevallen was, niet
kunnend dragen:
„U moet niet denken, mrs. Lowell, dat ik
er niet tegen gestreden heb ik bedoel tegen
mijn liefde voor Mamie, want ik voelde zelf
wel, dat ik eigenlijk geen recht had haar te
vragen.En u kunt me gelooven.... ik zoü
haar ook nooit gevraagd hebben, ze zou ook
nooit geweten hebben hoe zielsveel ik van
haar houd, alsals ik mezelf beter had kun
nen beheerschen en als mijn liefde niet sterker
geweest was dan ik. Ikik kan mezelf er
nu niet meer om uitstaanik weet, datik
verkeerd heb gedaantegenover Mamie,
tegenover mijn vrouw., tegenover Tom en..”
besloot hij zachtjes„misschien ook tegen
over u, omdat ik het vertrouwen dat u mij
hebt geschonken eigenlijkeh.misbruikt
heb.Maar ik weet nu niet meer hoe ik het
herstellen kanMamie houdt ook van mij,
ziet u, en ze zal ook ongelukkig worden als.,
als.
„En waarom zou je haar ongelukkig maken
en jezelf er bij?” viel mrs. Lowell hem nu in
de rede. „Ik heb aandachtig naar je geluis
terd ik heb geprobeerd mij in je gevoelens
in te denken, maar ik geloof niet, dat ze juist
zijn....”
„Dus u
woorden van
weest, alsof
Ze bleven nog een week langer in Afrika, dan
aanvankelijk bepaald was, omdat Darton nog
eenige zaken had af te handelen en Mamie niet
zonder hem vertrekken wilde.
Toen scheepte het kleine gezelschap zich in
de beste harmonie naar de Nieuwe Wereld in.
Voor Darton was het werkelijk
reld, die hij tegemoet ging, en
delijk mrs.
van voor
pas verworven
Haar vi
komen.
In het eerst had hij er echter toch meer van
geweten dan hij wilde bekennen en liet merken.
Hij voelde zich achteruit gezetvan de eerste
plaats bij Mamie verdrongen. Toch werd het
hem langzamerhand duidelijker, dat het zoo het
beste was, want dat hun verhouding eigenlijk
met „liefde” niets te maken had gehad. Een
groote genegenheid, die van kind af had be
staan, hadden zij, uit gewoonte bijna, daarvoor
gehouden. En hij besefte dit pas duidelijk, toen
aan boord van de boot ook voor hem het Be
loofde Land geopend werd.
denkt....?” Het was Darton bij de
de zooveel oudere vrouw ge
er een onzegbare last van zijn
schouders werd gewenteld. „Dus u denkt, dat
ik wel het recht had.... Maar Tom dan?”
vroeg hij opeens, als was hij bang, dat mrs.
Lowell aan den jongeman en aan zijn verhou
ding tot Mamie nog heelemaal niet had ge
dacht.
Maar mrs. Lowell maakte een geruststellend
gebaar met haar hand. „Laten we straks over
Tom praten," zei ze. „Het andere is veel be-
langrijker, en ik geloof trouwens, dat de kwes-
tie-Tom zichzelf wel zal oplossen. Kijk eens,”
vervolgde zij, „ik heb aandachtig geluisterd
naar hetgeen je mij van je leven hebt verteld,
en ik kan me natuurlijk levendig indenken, wat
er in je is omgegaan met die ehverschrik
kelijke herinnering. Maar ik kan niet inzien, dat
je ook maar eenigszins verantwoordelijk bent geweest, dat hem op de onjuistheid
voor hetgeen er dien nacht is gebeurd. En
dat zul je zelf toch ook niet kunnen, als je er
kalm over nadenkt?” vroeg ze opeens.
Darton was wel gedwongen, haar vraag ont
kennend te beantwoorden. Hoe zou hij immers
verantwoordelijk hebben kunnen zijn, terwijl
hij niet eens geweten had, dat het zijn vrouw
was, die in de kamer stond?
„Welnu," vervolgde mrs. Lowell, „daarom is
het ook niet goed, dat je in een overdreven
zucht tot boetedoening, tot zelfgekozen lijden,
je leven eigenlijk met alle geweld vernietigen
wilt. Wat voor zin heeft dat? Kun je er
vrouw mee in het leven terugroepen? Is
billijk tegenover haar of tegenover jezelf?
Tegenover haar zeker niet, omdat ze het stellig
niet zou willen, indien ze er nog invloed op
kon uitoefenen. Dan zou ze je liever gelukkig
dan ongelukkig zien, omdat ze immers van je
houdt! Is het billijk tegenover jezelf? Neen
want geen mensch hoeft meer te lijden dan
zijn schuld groot is! Hij mag dat zelfs niet,
omdat hij anders zondigt tegen zijn eigen leven,
dat hij op een dergelijke lichtvaardige wijze
