VON BRUCKEN HOCK
89
IPS"'-'
Afb. 3: Von Brucken Fock als heilsoldaat.
jaren bleef wonen, tot zijn dood op 15 augustus
1935".
Waardering door tijdgenoten
Terwijl muziekcritici regelmatig - en niet ten on
rechte - wezen op het gebrek aan structuur in
Von Brucken Focks composities, was het publiek
doorgaans van zijn werk gecharmeerd. Ook grote
namen uit de muziekwereld ten tijde van de
componist hadden positieve woorden voor hem
over.
Als componist van pianowerken verwierf Von
Brucken Fock vooral bekendheid met een aantal
van zijn Préludes en zijn 5 Moments musicaux
Op. 11. Over de laatste werken, ontstaan in de
zomer van 1891, toen zijn moeder zwaar ziek lag,
schreef hij zelf:
Ik componeerde in die tijd mijn 'vijf Moments
musicaux', ik denk onder de indruk van haar
toestand, waardoor ze een bijzondere gevoe
ligheid kregen. Dit werk, opus 11, is dan ook
veel gekocht, meer dan de andere van mij.
Zijn door Chopin en Liszt beïnvloede stijl, die in
een aantal pianowerken duidelijk doorklinkt, was
voor niemand minder dan de Noorse componist
Edvard Grieg (1843-1907) reden, hem de Hol
landse Chopin te noemen. Grieg had Von Bruck
en Fock leren kennen via Röntgen. In 1901
schreef de laatste aan Grieg:
Ich bin fleifëig mit neuen Klaviersachen be-
schiiftigt, die diese Tage hier erschienen sind.
Der Componist heiJSt: Von Brucken Fock, und
hat sehr viel Talent! Ich möchte so gerne, dafé
Du etwas von ihm kennen lerntest und lasse
Dir die Hefte schicken. Es ist echte Klaviermu-
sik, sehr fein und distinguirt.
In een andere brief van Röntgen lezen we:
Nach dem Essen spiele ich alle Von Brucken
Focks (Praludien für Klavier, Op. 15 und 16),
sie gefallen aulSerordentlich, wie hatte ich
gewünscht, dalS er dabei gewesen ware! Wir
haben so viel über ihn gesprochen unci Grieg
versteht ihn so ganz.
Dat Grieg werkelijk achting voor Von Brucken
Fock had, staat vast. In een brief aan Röntgen
schreef hij, Von Brucken Focks 24 Préludes Op.
15 'sehr talentvoll' te vinden.
Veel van Von Brucken Focks werken zijn tij
dens zijn leven tot klinken gekomen, ook de gro
tere. Het oratorium De Wederkomst van Christus
maakte bij de uitvoering in 1910 in het concertge
bouw grote indruk.
Zijn drie symfonieën werden door geen min
dere dirigenten dan Willem Mengelberg, Van An-
rooy, Dopper en Wouter Hutschenruyter met suc
ces uitgevoerd. De orkestliederen zijn uitgevoerd
door Jo Vincent en Elise Menagé Challa met het
Concertgebouworkest onder Mengelberg.
Op 20 december 1934 werd ter ere van zijn
75ste verjaardag zijn Requiem uitgevoerd door de
Christelijke Oratorium Vereniging Haarlem met
begeleiding van het Utrechts Stedelijk Orkest on
der leiding van George Robert, met solistische
medewerking van Jo Vincent, Corrie Bijster, An
nie Woud, Jac. van Kempen en Max Kloos. Bij
die gelegenheid werd hij benoemd tot Ridder in
de Orde van Oranje-Nassau. Aan het Requiem
was hij in 1888 begonnen, maar het werd steeds
opnieuw bijgeschaafd. In 1933 was het gereed.
De componist zelf kon de uitvoering wegens zijn
slechte gezondheid niet bijwonen: zijn einde na
derde.
Niemand minder dan Johan Wagenaar schreef
de componist een dag na de uitvoering, van aan
vang aan getroffen te zijn geweest door dit werk,
dat volgens hem een bijzonder goede koorklank
bezat en boven Von Brucken Focks andere or
keststukken uitstak.
In mei 1935 werd ter gelegenheid van het veer
tigjarig jubileum van Willem Mengelberg als diri
gent van het Concertgebouworkest een Neder
lands Muziekfeest gehouden, dat een veelzijdig
overzicht gaf van de Nederlandse scheppende
toonkunst. Op het programma kwamen ook
enige werken voor van Von Brucken Fock.
Berthe Seroen droeg tijdens het orkestconcert
twee van zijn liederen voor - Les Cigales en Le
Chasseur Noir en Henriëtte Bosmans vertolkte
