DAVID VAN DE KOP
85
en het materiaalgebruik, de verschijningsvorm en
de inhoud steeds veranderden, bleef hij tegelij
kertijd zijn eigen, vaste uitgangspunten trouw. Hij
nam zijn vak zeer serieus en stelde hoge kwali
teitseisen aan zichzelf, en aan anderen. 'David
voelde zich als kunstenaar eenzaam', zegt zijn
vrouw. Hij behoorde niet tot een bepaalde stro
ming of groep, maar ging zijn eigen weg. Veel
jongere kunstenaars blijken door zijn werk geïns
pireerd of beïnvloed. En dit geldt niet alleen voor
degenen die les van hem kregen.
Op de ochtend van vrijdag 14 september 1994
overleed David van de Kop tijdens een paardrij-
tocht aan een hartstilstand. Een grote, robuuste
man, vol energie, vol ideeën, gelukkig met het
ontdekken van een nieuw glazuur voor zijn kera
miek waarmee hij lang geëxperimenteerd had,
een man in de bloei van zijn indrukwekkende
creatieve leven.
Op een zonovergoten maar donkere dag is hij
bij Dreisehor begraven in zijn geliefde Zeeuwse
aarde.
In september 1995 zal, een jaar na zijn dood,
in de Galerie Nouvelles Images aan het West-
einde in Den Haag, waar Van de Kop 25 jaar re
gelmatig exposities heeft gehad, een overzichts
tentoonstelling van zijn werk te zien zijn. Ter
gelegenheid hiervan zal dan een publikatie met
fragmenten uit zijn dagboeken verschijnen.
Afb. 5: Atelier. Foto: J. Oorthuys.
D. van de Kop, 1995 c/o Beeldrecht, Amsterdam.
