90
OCRS EN OAKES
schriftelijk bewijs ontvangen te hebben van 200
huur per maand, ondertekend door Lohmann. dat
echter zoekgeraakt is. Omdat hij die 200 ook
het wassen van 40 beddelakens inbegrepen was,
wat niet gebeurd is, is het misschien beter om de
huur op 150 per maand te houden. Alma heeft
dan toch recht op 7.800. Zo gaat het gekrakeel
in 1945 nog even door zonder dat we te weten
komen hoe de vork precies in de steel zit.
Uit de map in het gemeentearchief van Veere
blijkt vervolgens dat Alma Oakes in juni 1946
weer naar Nederland hoopt te komen; Kalf
schrijft haar tenminste 25 januari dat hij zal pro
beren vóór die tijd haar eigendommen, waar Eric
Smit hem over geschreven heeft, terug te krijgen.
Veere geeft nog niet op! De burgemeester vraagt
in februari aan Kalf of hij Alma om een volmacht
wil vragen, dan zorgt de gemeente Veere dat haar
inventaris uit Breda wordt opgehaald. Men is
zelfs zo voorbarig om al vóór die volmacht komt
alles wat nog aanwezig is terug te laten brengen.
Hierna moet de toegang tot De Struys verzegeld
worden in opdracht van Kalf, omdat zijn dienst
de rekening aan de firma Boomaars heeft voorge
schoten. Op 17 juni is de zaak pas in orde en
mag de verzegeling verbroken worden.
Strijd tussen de gemeente Veere en Eric Smit?
Alles bij elkaar lijkt het op een soort competentie
strijd tussen de heer Eric Smit en de gemeente
Veere. En hoewel Veere niet erg te spreken was
over Smit, blijkt uit de brieven van Alma dat zij
het volste vertrouwen in hem had. De vriend
schap is ook blijven bestaan: toen Alma op hoge
leeftijd niet meer naar Veere kwam, hebben Eric
en Bep Smit haar nog opgezocht in haar laatste
woonplaats, het stadje Rye aan de zuidkust van
Engeland-".
Na de Tweede Wereldoorlog
Alma Oakes schonk 8 januari 1947 haar huis aan
de Staat der Nederlanden, onder voorwaarde dat
deze het pand zou onderhouden en als museum
exploiteren. Op 10 juni 1950 werd De Struys sa
men met het buurhuis Het Lammetje officieel ge
opend als het museum De Schotse Huizen2".
Ook na de oorlog bleef Alma Veere regelmatig
bezoeken. Zij kon de zolderverdieping van haar
oude huis tot haar dood kosteloos gebruiken.
Alma bleef zich zeer betrokken voelen bij het wel
en wee van 'haar' museum; zeker de eerste jaren
vertoefde ze dikwijls lang in Veere. Jimmie van
Loon, weduwe van de eerder genoemde schrijver
Hendrik Willem van Loon, schreef 12 juni 1949
aan Eric Smit dat hij haar zeer vermaakt heeft met
zijn brief waarin onder andere stond: 'Alma raises
chickens and strawberries to bottle and sell'27. De
kuikens in de jampotjes voor de verkoop zullen
inderdaad de lachlust hebben opgewekt! Maar
kuikens opfokken doe je niet in enkele weken
dus waarschijnlijk was ze de hele zomer in Veere.
Alma was toch vindingrijk als het om de finan
ciën draaide. In De Schotse Huizen is een map
met foto's van verschillende personen bewaard2
waaronder een bijzonder portret van Lucy van
Dam van Isselt. die een japon draagt met een vrij
opvallend dessin. In een lade liggen keurig be
waarde schoorsteen valletjes, kennelijk gemaakt
van restjes, want er zitten veel naadjes in: die val
letjes zijn gemaakt van dezelfde stof als de japon
van Lucy2" zuinigheid met vlijt.
Alma had een zeer grote belangstelling voor
klederdrachten. In 1932 verscheen het boek Na
tional Costumes of Holland waarvoor zij de
tekst leverde en in 1970 kwam er een veel be
kender boek van haar hand: Rural Costume. Its
origin and development in Western Europe and
the British Isles'". Ze probeert in dit werk het be
gin van de plattelandskleding te traceren en de
ontwikkeling daarvan, voornamelijk tot 1830. In
haar voorwoord vertelt Alma dat de kleding van
vroeger dikwijls sterk beïnvloed werd door
'sumptuary laws' (wetten op weeldegebruik) en
dat bij voorbeeld in Nederland extravagantie dooi
de kerk werd afgekeurd. Ze geeft voor ons land
een voorbeeld van een wet uit 1809, ingesteld
Afb. 10: Lucy van Dam van Isselt. Museum De Schotse
Huizen, Veere.
