Figuur 1.
Puinruimers voor het huis van Hendrik Jan Boer te Capelle.
Foto uit besproken boek.
relaas vrij abrupt ophoudt; over het leven na de
februaridagen, over de evacuatie, over het nood
woningendorp en het kerkje dat daar werd
gebouwd (de eerste kerk op Capelle sinds de
zeventiende eeuw!) horen we weinig meer.
Van het dorpje is inderdaad weinig meer over. Maar -
in tegenstelling tot wat Slager suggereert - het is
niet helemaal verdwenen. Er staan weer plaats
naamborden met de juiste naam en de buurtver
eniging is heropgericht.
A.J. Beenhakker
Sandra van de Vijver, Hoe ver het water kwam:
Watersnood.
Dit is een boekje over de ellende die mensen in
februari 1953 hebben meegemaakt bij Paal, dat
even ten oosten van Walsoorden ligt. Daar is
tijdens de rampnacht de zeedijk doorgebroken
en zijn enkele mensen verdronken.
Sandra van de Vijver heeft het drama verpakt in de
vorm van een roman. Deze bestaat uit drie delen.
Het eerste deel beschrijft hoe een familie door
het water werd verrast en zich redde door naar
de bovenverdieping te vluchten en later naar
het dak. Een van de kinderen, Truusje genaamd,
kwam daarbij om het leven. Het tweede deel
gaat over de nasleep, waarbij diverse personen
met een ramptrauma rondlopen. Een enkeling
vertrouwt zijn verhaal aan een psychiater toe.
Het derde deel van de roman speelt zich af tij
dens de jaren negentig, waarbij de overstroming
van delen van de provincie Limburg door de
Maas weer alle oude wonden van 1953 openrijt.
In de roman Hoe ver het water kwam zijn de namen
van personen gefingeerd, maar het verhaal is wel
gebaseerd op onderzoek naar feiten en meningen
van mensen die de gevolgen van dijkdoorbraak in
1953 aan den lijve hebben ondervonden.
A.M.J. de Kraker
36
Boekbesprekingen
