H^üiufTO
De geschiedenis heeft ons geleerd dat de plannen
om de Nederlanden te bevrijden, tot mislukken
gedoemd waren. Ondanks het uitbreken van de
Tweede Coalitieoorlog, Engeland, Rusland en
Oostenrijk tegen Frankrijk, had het 'Oranjeleger'
geen succes. De erfprins, die met een legertje bij
Den Helder aan land ging, kwam niet verder
dan Alkmaar en moest maken dat hij een goed
heenkomen zocht. De aanval van de Russen en
Engelsen op de kust bij Callantsoog werd door de
Fransen afgeslagen. Deze mislukkingen hebben
de zieke Van de Spiegel waarschijnlijk de gena
deslag gegeven; de ene hartaanval volgde op de
andere. Zijn vrouw reisde met de twee dochters
naar Lingen om hun ten dode opgeschreven man
en vader te bezoeken. Op 7 mei 1800 kwam
het einde.
Maar de opmerking 'aan de voet van de begraaf
plaats' blijft intrigeren. Bevond de toenmalige
begraafplaats zich destijds inderdaad op een
heuvel of was er minstens een opvallend hoogte
verschil in het terrein? Er is thans niets meer
dat aan die situatie herinnert. De wens van Van
de Spiegel om temidden van geboomte begraven
te worden, heeft de tand des tijds echter wel
doorstaan.
Volgens een aantekening in de kerkboeken van
de 'Reformierte Gemeinde' in Lingen luidden de
klokken in de stad naar aanleiding van zijn
heengaan twee volle uren. Een vriend van de
gestorvene, professor Jona Willem te Water,
schreef: 'Enkele dagen voor zijn dood heeft hij
gezegd, dat zijn graf in Lingen zou zijn en dat
hij begraven wilde worden in een klein dennen
bosje aan de voet van het kerkhof, buiten de
stad.' Dat gebeurde, en daar zou volgens een
brief van zijn oudste dochter op 11 juni 1800
een klein gedenkteken ter nagedachtenis aan
de gestorvene worden opgericht. Het is dit
monument, een obelisk uit Bentheimer zand
steen, dat op de foto's te zien is.
Bronnen
Dijk, F. van. Mr. Laurens Pieter van de Spiegel. Assen 1963.
lOOOJahre Lingen 975-1975. Gedenkboek Kivelingsfest.
Lingen 1975.
Vreede, G.W. Friederike Sophie Wilhelmine, gemalin van den
Stadhouder Willem V en Laurens Pieter van de Spiegel,
Raadpensionaris eerst van Zeeland, daarna van Holland.
Utrecht 1868.
Figuur 2 en 3.
Recente foto's van het grafmonument. Coll. auteur.
Genootschapsverzamelingen
71
