zichzelf opkwamen. Niemand kwam tevreden
terug uit Den Haag. Colsen zelf toonde meer dan
eens ontdaan te zijn geweest, want ook op het
Binnenhof bleek hij niet bij machte om ook maar
enigszins de energie van zijn anarchistische
streekgenoten te bedwingen toen hem daarom
werd gevraagd. Tegen de minister had hij gezegd
dat hij het volk niet meer stil kon krijgen. Hij had
dit op provocerende toon aan de minister laten
doorklinken. Maar ook voor hem werd er meer
gejoeld dan hem eigenlijk lief was. 's Anderen
daags hield hij zich kalm en was genoodzaakt
om de vele emoties van deze ene dag te verwer
ken. Colsen anno 1970: "Ik ben er ziek van
geweest. Ik heb er acht dagen van op mijn bed
gelegen." Comité-lid Thuur de Krijger was van
mening dat de bejaarde Colsen de hele veerkwes-
tie en de vele acties die eraan voorafgingen, zich
emotioneel erg heeft aangetrokken.
Voor Colsen volgde een maand van veel interviews
voor krant, radio en televisie. Hij gaf de strijd
niet op. De beslissing van de Tweede Kamer ten
aanzien van de tariefsverhogingen viel, zoals te
verwachten was, negatief uit voor alle actievoe
rende partijen in Zeeland. Wel hebben Colsen en
de zijnen met hun petitie een gereduceerd tarief
in de wacht weten te slepen.
Honoré Colsen heeft gezegd een voorstander te zijn
van de komst van een vaste oeververbinding, het
zij een tunnel, hetzij een brug. Aan het eind van
zijn leven - hij werd 94 jaar - riep hij de Zeeuws-
Vlamingen op om te ijveren voor een vrije tunnel.
Hij schreef dat hijzelf die tunnel wellicht niet
meer zou meemaken maar hij was er zeker van
dat die er komen zou. In het tijdschrift Zeelandia
riep hij medio jaren zeventig de bevolking op om
actie te voeren vóór de komst van een tolvrije
tunnel. "Weest paraat, Zeeuws-Vlamingen! Van
de overheid hebben wij niets te verwachten!" De
tunnel ligt er inmiddels, maar niet tolvrij.
In de media werd Honoré Colsen ooit omschreven als
'een tedere anarchist', maar door zijn aanhanke
lijkheid aan het koningshuis is zo'n benaming
niet houdbaar. Dat neemt niet weg dat hij trek
ken vertoonde die anarchistisch aandoen. Toen
hem in 1950 de onderscheiding Ridder in de
Orde van Oranje-Nassau te beurt viel, was deze
man werkelijk de koning te rijk. Dat past geen
anarchist, ook geen tedere. De medaille droeg hij
sindsdien bij elke gepaste gelegenheid. En als de
situatie het toeliet pronkte hij er zelfs mee. Meer
dan eens werd beweerd dat hij tijdens conflict
situaties met ambtenaren, erop stond dat zij hem
vanwege zijn onderscheiding op zijn vest, eerst
salueerden alvorens verder te praten. Ja, Honoré
was wel degelijk een monarchist, die anarchisme
juist tegenstond. Activisten die naar aansluiting
bij België streefden, waren in zijn ogen anarchis
ten, waar hij niet van gediend was. Het ging hem
erom dat achter zijn rug juist de anarchie niet
losbrak.
Op een van de laatste dagen van 1958 passeerde in
het jaaroverzicht van het Polygoon Journaal
andermaal de Zeeuws-Vlaamse protestdemonstra
tie op het witte doek, dit keer aangevuld met
declamaties van Cees Laseur en Sophie Stein,
alias het rijmende paar Thomasvaêr en Pieternel.
Thomasvaêr: "Wat hoor ik daar voor een gezang?"
Pieternel: "Nou mag je drie keer raden."
Thomasvaêr: "Een dankbaar volk tesaam gestroomd,
brengt [minister] Hofstra een aubade!"
Pieternel: "Nee, het was het Vrije Veren-lied. Ze zon
gen het..."
Thomasvaêr: "Als leeuwen!"
Pieternel: "Maar wie de meeste veren liet was Colsen
met zijn Zeeuwen."
Thomasvaêr: "Er kwam een veerpont die niet vrij,
maar verder opperbest was. Het was de Prinses
Beatrix."
Aansluiten bij België
Tijdens de afwikkeling van de protestdemonstra
ties op het Binnenhof viel het de aanwezigen op
dat het aantal leuzen en kreten met verwijzingen
naar aansluiting met België zienderogen toenam.
Menig nieuwsmaker vroeg zich ironisch af of dit
soms te maken had met de groei van industriële
bezittingen in Zeeuws-Vlaanderen van Belgische
bedrijven en fabriekseigenaren. Direct na het
bezoek aan het ministerie in Den Haag werd
comitélid N. de Kunder voor de radio om zijn
visie gevraagd: "Het comité zal in elk geval
afstand nemen van het standpunt dat als acties
niet lukken, door te gaan om zich van Nederland
af te splitsen en zich bij België aan te sluiten. Wij
zijn en wij blijven Nederlanders en van heet-
hoofderij als zodanig distantiëren we ons!"
[Lees verder op pagina 173]
164
Vrije Veren
