In memoriam Leen de Broekert:
een leven ter vertolking van de taal der engelen
18.4
Op 29 juli 2009 is in zijn woonplaats Middelburg
de musicus Leen de Broekert overleden. Hij werd
zestig jaar oud. Leen was een begaafd pianist, kla-
vecinist, organist en pedagoog. Hij heeft een
belangrijke bijdrage geleverd aan de muziekvertol-
king in het algemeen en aan het Zeeuwse muziek
leven in het bijzonder. Ook was hij een vooraan
staand lid van het Zeeuws Genootschap, waarvoor
hij veel gedaan heeft. In dit alles, en boven dit
alles, was hij een beminnelijk mens.
Levensloop
Leen de Broekert werd op 10 maart 1949 geboren
in Oostkapelle als tweede van vijf kinderen. Hij
was de oudste zoon van gemeentesecretaris
Adriaan de Broekert en diens echtgenote. In zijn
geboortedorp bracht hij een gelukkige jeugd door.
Toen hij zeven jaar oud was, gebeurde er iets dat
zijn verdere levensgang zou bepalen. In het
ouderlijke huis, waar tot op dat moment de radio
de enige bron van muziek was geweest, kwam op
verzoek van de oudste zoon zelf een piano te
staan. Jan Hekhuis uit Vrouwenpolder werd
gevraagd Leen en zijn negenjarige zusje pianoles
te geven. Totdat Leen in 1970 naar het conserva
torium ging, bleef Hekhuis zijn belangrijkste
muzikale mentor: hij gaf hem piano- en orgelles,
ook toen Leen na zijn lagereschooltijd in Oost
kapelle de middelbare school en nadien de
kweekschool te Middelburg bezocht.
In 1969 behaalde Leen het onderwijzers
diploma, het diploma koordirectie en het Gehrels-
diploma (waarmee hij muzieklesbevoegdheid ver
wierf). Het conservatorium lokte, maar de
militaire dienstplicht riep hem ook. Het ministe
rie van Defensie stationeerde hem bij de verbin
dingsdienst in De Lier (Zuid-Holland), waar hij
een opleiding tot marconist kon combineren met
zijn muziekstudie in Den Haag. Er stond zelfs een
piano in het Protestants Militair Tehuis, en Leen
kreeg toestemming om overdag lessen aan het
conservatorium te volgen, mits hij zich dan 's
avonds in de radioteleg'rafie verdiepte. Het piano
spel werd dus in de eerste jaren van zijn studie
afgewisseld met het coderen en decoderen van
militaire berichten.
Aan het Koninklijk Conservatorium studeerde
Leen twee hoofdvakken tegelijk. Zijn docent voor
piano was de vermaarde pianist Gerard Henge-
veld, terwijl hij orgel studeerde bij Adriaan
Engels en, na diens pensionering, bij Wint van
Beek. De verschillende vakken van zijn studie
werden respectievelijk in november 1974 (doce
rend musicus orgel), december 1975 (docerend en
uitvoerend musicus piano) en juni 1976 (uitvoe
rend musicus orgel) voltooid met solistendiplo
ma's. In december 1977 verwierf hij het diploma
kerkmusicus. Zijn docent voor dit vak was Barend
Schuurman.
Nadat hij de krijgsdienst in februari 1973 ver
laten had, woonde hij op kamers in Voorburg,
opnieuw dicht bij Den Haag. De weekeinden
bracht hij veelal in Zeeland door, waar hij in
1968 tot organist van de Nederlandse hervormde
kerk in Oostkapelle was benoemd. In 1978 kocht
hij een huis aan de Herengracht in Middelburg.
Daar woonde hij tot augustus 1980, toen hij
introk bij zijn levensgezellin Liesbeth Binkhorst
in het huis De Dry Verloren Schapen aan de Dam.
Daar is hij tot aan zijn dood blijven wonen.
Eindjaren zeventig ging Leen de Broekert
zich toeleggen op de historische uitvoeringsprak
tijk en het bespelen van klavecimbel, klavichord
en fortepiano. Bij Jos van Immerseel in Antwer
pen volgde hij een aantal cursussen die hem bij
zonder stimuleerden, niet in het minst om zich
ook in de theorie van de historische uitvoerings
praktijk te verdiepen en zijn kennis dienaan
gaande via lezingen aan anderen door te geven.
De fortepiano werd, naast het orgel, bij uitstek
zijn instrument.
In september 1973 werd hij bij de Zeeuwse
Muziekschool aangesteld als docent piano en
kerkorgel. Aanvankelijk doceerde hij in Middel
burg en in Goes, later alleen in de hoofdstad. Ook
had hij enkele privéleerling'en voor piano, klave
cimbel en klavichord, die zelfs uit Amsterdam en
Utrecht kwamen om bij hem te studeren. Leen
was bijzonder geliefd als leraar en kon opvallend
In memoriam Leen de Broekert
145
