In memoriam Wouter Punt
Wim Dirksen
Op 31 augustus 2009 overleed onverwacht Wout
Punt, conservator Boeken van het Genootschap.
Wout was in 1937 geboren in Duivendrecht, toen
nog een dorp onder de rook van Amsterdam, nu
een Amsterdamse wijk. Als jongetje maakte hij de
oorlog mee. De voedselsituatie in Holland was in
de hongerwinter 1944-1945 slecht en Wout werd
na de oorlog naar Friesland gestuurd om aan te
sterken. Hij volgde hbs-B, maar voor hem was dat
niet voldoende. Hij wilde geschiedenis studeren
en voor universitaire studie was een gymnasium
opleiding vereist. Het was voor niet-gymnasias-
ten mogelijk om toch dezelfde behandeling te
krijgen als gymnasiasten, maar zij moesten dan
het zogenoemde staatsexamen doen. Een voorge
schreven opleiding voor het examen was er niet.
Wie deze weg wilde volgen, moest zelf zien de
nodige kennis te vergaren. De voorbereiding op
het examen en het examen zelf waren pittig.
Wout deed staatsexamen en studeerde vervol
gens geschiedenis aan de Vrije Universiteit te
Amsterdam waar hij in 1965 afstudeerde. In 1964
was hij al getrouwd en stond hij in Delft voor 14
uur voor de klas als leraar geschiedenis. Wout en
zijn vrouw Corrie woonden van 1964 tot in 1968
in Delft. In 1968 ging Wout naar het streekly-
ceum in Ede waar hij tot in 1976 bleef. In Ede
begon hij aan een proefschrift op hetzelfde ter
rein als de dissertatie waar hij de laatste jaren
aan werkte. Een promovendus heeft boeken en
tijdschriften nodig en heeft naast een baan over
dag geen tijd om naar een bibliotheek te gaan. De
bibliotheekfaciliteiten in Ede en omgeving waren
voor Wout niet voldoende, ook omdat 'Wagenin-
gen' in die tijd nog een hogeschool en geen uni
versiteit was. Wout ging dus uitkijken naar een
betrekking in een plaats waar voor hem betere
studiemogelijkheden waren. In 1976 was er in
Middelburg een vacature waar hij met succes
naar solliciteerde. De aantrekkelijkheid van Mid
delburg voor Wout bestond in de Provinciale
Bibliotheek, een van de wetenschappelijke steun-
bibliotheken.
In Middelburg kwam Wout op de Christelijke
Scholengemeenschap Walcheren waar hij als
leraar geschiedenis tot zijn pensionering in 2001
bleef. Na eerst een jaar in Middelburg gewoond te
hebben in afwachting van de voltooiing van hun
huis, hebben Wout en Corrie altijd in Koudekerke
gewoond.
Op de school was Wout in zijn element. In het
lerarenkorps was hij een zeer gewaardeerde col
lega. Hij had hart voor zijn leerlingen. Zijn
belangstelling voor leraren en leerlingen met wie
hij op school te maken kreeg, bleef niet tot de
werksfeer beperkt maar strekte zich tot de per
soonlijke sfeer uit. Leerlingen bleef hij vaak na
hun schooltijd in hun verdere levensgang volgen.
Het viel me op met hoeveel mensen Wout even
een praatje maakte, in de bibliotheek of waar ook.
Hij vertelde me dan dat het een oud-leerling was,
en het leek soms alsof half Middelburg bij hem in
de klas had gezeten. Hij kon ook smakelijk vertel
len over zijn belevenissen op school. Wout
behoorde tot het blijkbaar zeldzaam wordende
soort leraren die plezier in hun werk hebben.
Wout had niet alleen aanleg voor doceren, hij was
ook vorsend wetenschapsman. Voor hem was de
geschiedenis veel meer dan het terrein van zijn
beroep dat men met zijn pensionering verlaat. Na
zijn pensionering ging hij zich volop aan de
wetenschap wijden. Enkele jaren geleden begon
hij formeel zich op een promotie voor te bereiden.
Het onderwerp van zijn proefschrift luidt: 'Gere
formeerde interpretatie van de Nederlandse
geschiedenis. Beeldvorming tussen mythe en
werkelijkheid in de populaire geschiedschrijving
van de zestiende tot de achttiende eeuw. Vier
schrijvers in hun context'. Als motto van het
onderwerp fungeert een citaat van Frijhoff: "Elke
samenleving vormt een geschiedenisfabriek die
bewerkt of uitbant wat collectief niet te dragen
valt, en beklemtoont wat op een gegeven ogenblik
het meest zinvol is" Wending1973, 429).
Auteurs uit de door het proefschrift bestreken
periode die voor een breed publiek schreven,
gaven een voorstelling van personen en gebeur
tenissen die paste bij de opvattingen van hun tijd.
De manier waarop zij de loop van de geschiedenis
28
In memoriam
