ping. Bij deze werkzaamheden werden door het
samenwerkingsverband van Belgische en Neder
landse bergingsbedrijven nieuwe, niet eerder
gebruikte werkmethoden toegepast.
Aangezien het boek uitstekend is gedocumen
teerd, kunnen we een paar kleine missers accep
teren. Maar ik wil er toch enkele noemen. Het
eerste schip dat na afloop van de Tweede Wereld
oorlog in Antwerpen aanmeerde, was niet de
liberty SS Port Cataraqui maar het empire-schip
Fort Cataraqui. Op bladzijde 99 staat een foto van
de onderzeeboot 019 terwijl in de tekst over de
024 wordt geschreven. En dan nog een laatste
kanttekening. De Koninklijke Nederlandse Marine
beschikte over moderne kruisers, volledig opera
tionele duikboten en slagschepen van diverse
afmetingen. Kortom, een te duchten vloot, zowel
in de Noordzee als in de Indonesische wateren.
Aldus de auteurs. Nu had de politiek van het
gebroken geweertje ook in Nederland haar werk
gedaan, want bij de marine werd het zogenoemde
slagkruiserplan nooit uitgevoerd; men moest het
doen met het zogenaamde politieke halve mini
mum. Dus geen slagschepen en slechts één
moderne kruiser, vernoemd naar de Vlissingse
zeeheld De Ruyter.
Het boek is rijkelijk voorzien van prachtige
kleurenfoto's en bevat tevens veel regionale
Zeeuwse geschiedenis. Het zal echter ook niet-
Zeeuwen boeien, eigenlijk iedereen met histori
sche belangstelling in Nederland en Vlaanderen.
Laveren om de Schelde is daarnaast vooral ver
plichte kost voor beleidsmakers en politici die te
maken hebben met grensoverschrijdende proble
men zoals de Scheldeverdragen, internationale
goederenstromen, maritieme infrastructuren als
de WCT, havenbelangen en last but not least het
dossier Ontpolderen.
Cor Heijkoop
40
Boekbespreking
