EP
DE KEOERUKDSCHE JOURNALISTENKRING
jijjj^gpw
"den Heer" is doorgestreept en vervangen door
"mej."8 De negentiende-eeuwse maatschappij was
geenszins ingesteld op de actieve rol van de
vrouw. Dat was bij de N.J.K. niet anders. De aan
stelling van een journaliste was een noviteit,
maar het lukte Van der Meij op basis van haar
In plaats van den heer W. N. F. Sibmacher
Zjjnen wordt aan ons blad als vaste medewerkster
verbonden mej. H. E. D. Van der Meij, leerares
aan de middelbare school voor meisjes te Goes.
Fragment uit de Middelburgsche Courant van 14 oktober 1884.
Foto Y. Lanting.
3-wij. vrau Ltdmaa!schap
"y~-)py- r
De voorzitter
Lidmaatschapskaart mej. Van der Meij van de Nederlandsche
Journalisten Kring. Foto Y. Lanting.
competentie deze mannenwereld binnen te drin
gen.
Intellectuele kring
Van der Meij stond niet alleen in Middelburg. Ze
was bevriend met onder anderen Floor en
Mathilde Wibaut, de advocaat Michiel de Witt
Hamer en zijn zus Petronella Johanna (Ant), de
onconventionele familie Ghijsen, Sophie van Slee
en Pieter Lodewijk Tak. Uit bezorgdheid om het
lot van de arbeiders en hun achtergestelde positie
kwam deze groep mensen regelmatig bijeen om
de strijd voor gelijkheid samen vorm te geven.
Veel mensen kennen Floor Wibaut van zijn wet
houderschap in Amsterdam en zijn rol in de tot
standkoming van sociale woningbouw in die
stad, maar hij werd net als Henriëtte van der Meij
in Zeeland gevormd door dit specifieke gezel
schap. Gezamenlijk verdiepten ze zich in het fabi-
anisme, een Britse variant van het socialisme die
geleidelijke verandering bepleitte in plaats van de
revolutie. Hoewel Van der Meij zich nooit aan
sloot bij de SDAP, raakte ze via deze intellectuele
vriendenkring vertrouwd met het socialistische
gedachtegoed. In haar artikelen zijn verwijzingen
te vinden naar de grondleggers van het fabia-
nisme. Zowel in haar boekrecensies als in haar
artikelen refereerde ze aan dergelijke ideeën en
besprak ze invloedrijke socialistische publicaties.
Dit resulteerde in een kritische houding ten
opzichte van de wereld om haar heen, een toon
die doorklinkt in veel van haar artikelen.
Mathilde Wibaut schreef Van der Meij in
1892: "Mijn wensch voor 93 is kolossaal egoïs
tisch: vind geen andere betrekking, want het zou
zulk een kilte zijn in onze kring als je ons verliet.
Er wonen toch nog anderen wel, in verborgen
hoeken, (al merken wij dat niet direct) hoofden en
harten die ontvankelijk zijn voor het goede zaad.
Er wonen toch nog anderen dan 'liberalen' hier."
Daarnaast schreef Floor Wibaut, duidend op haar
betrekking bij de Middelburgsche Courant: "Ik
denk toch niet datje aan of eenig ander
bestuurd blad vrijer zoudt wezen dan bij deze
regeeringlooze (of moet ik zeggen hoofdlooze)
instelling."9 Henriëtte zou tot 1896 in dienst van
de Middelburgsche Courant blijven, waar ze
genoot van haar vrijheid. Zo schreef ze eens over
de "achterhaalde" smaak voor kunst bij het
Zeeuwse publiek. Terwijl romantische schilderijen
nog volop in de mode waren, beschreef Van der
Meij hoeveel verder men elders in de wereld al
was. Een kunstwerk dat op het punt stond ver
kocht te worden, vond ze te idyllisch voor haar
tijd. Nadat haar recensie in de Middelburgsche
Courant was verschenen, weigerde de aspirant
koper het desbetreffende schilderij daadwerkelijk
aan te schaffen. De woedende kunsthandelaar
diende een klacht in bij hoofdredacteur Van der
Pauwert, maar die verdedigde Van der Meij en
legde uit dat ze vrij was te schrijven wat ze wilde,
binnen de normen en waarden die hij voor
schreef. Jaren later vertelde Van der Meij dat haar
aanstelling de Middelburgsche Courant zeker een
verlies aan lezers had bezorgd; daar zal bovenge
noemde kunsthandelaar wel deel van hebben uit
gemaakt.10
De Wibauts en Henriëtte van der Meij deelden
niet alleen hun idealen. De regelmatige briefwis
seling, die is te vinden in het IISG, getuigt van
een uitgesproken vriendschappelijke band waarin
Mathilde Wibaut Tiele wordt genoemd en Hen-
86
Henriëtte van der Meij
