riëtte gewoon Jet heet. Tiele en Jet waren samen
actief in het verenigingsleven en ze beijverden
zich voor de oprichting van een Middelburgse
Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht. Deze vereni
ging werd in 1895 opgericht, maar Van der Meij
verliet Middelburg al snel daarna. Meningsver
schillen tussen enerzijds Wibaut en Van der Meij
en anderzijds feministen als Aletta Jacobs en
Wilhelmina Drucker leidden namelijk al vrij snel
tot de vroegtijdige ontbinding van de vereni
ging."
Behalve om het lot van de (arbeiders)vrouw
bekommerde Van der Meij zich ook om onder
voede kinderen in Middelburg. Het grootste deel
van.de Middelburgse bevolking beschouwde
ondervoeding als een achterhaald probleem, maar
Van der Meij ging zelf op onderzoek uit en ont
dekte dat er wel degelijk sprake was van onder
voeding in de stad. Samen met Michiel de Witt
Hamer richtte zij een vereniging op die zich ging
bezighouden met de distributie van voedsel en
het aanbieden van slaapplekken voor kinderen,
aangezien ze ervan uitging dat goede voeding en
slaaprust cruciaal waren voor de schoolprestaties.
Voor de vereniging was het makkelijk om de
ondervoede kinderen en hun ouders te bereiken
omdat de diensten gratis werden aangeboden; het
benodigde geld werd ingezameld tijdens de jaar
lijkse opvoering van kinderoperettes.12
Verenigingsleven en artikelen
In haar artikelen behandelde Henriëtte van der
Meij verschillende onderwerpen die gerelateerd
waren aan haar verenigingsleven, hoewel ze
voorzichtig was in het openlijk betuigen van
steun aan een politieke partij. Hoewel er bij de
Middelburgsche Courant geen sprake was van
enige vorm van censuur, stond de publieke opinie
negatief tegenover het sociaaldemocratische
gedachtegoed. Omdat de krant werd gelezen door
zowel liberalen als sociaaldemocraten, was het
voor Van der Meij noodzakelijk zo neutraal
mogelijk te blijven, wilde ze haar baan behou
den.13 Dit gold echter niet voor publicaties buiten
de Middelburgsche Courant. De artikelen die ze
schreef voor de tijdschriften Vragen des Tijds en
Mannen van Beteekenis in onze Dagen: levens
schetsen en portretten, verrieden haar belangstel
ling voor de positie van (arbeiders)vrouwen in de
maatschappij en de buitenlandse politiek.
In Mannen van Beteekenis schreef Van der Meij
over de Duitse politicus Eugen Richter, die immer
in de schaduw stond van rijkskanselier Bismarck.
Ze prees Richters vastberadenheid, zijn strijd voor
rechtvaardigheid en democratie, zijn kritische
houding tegenover de Pruisische regering en zijn
afkeer van materiële welvaart.14 Richter was een
markante persoonlijkheid. Hij werd vanwege zijn
kritiek op de regering uit zijn politieke functies
gezet en overgeplaatst naar Potsdam, waar hij
weinig schade meer kon aanrichten. Wat ook
tegen hem pleitte was het feit dat hij geen edel
man was, en dat was in Duitse overheidskringen
destijds een grote uitzondering. Richter had zijn
positie louter te danken aan zijn vakkennis en
eruditie. Zo professionaliseerde hij de organisatie
van zijn Deutsche Freisinnige Partei en maakte
hij zich sterk voor ongecensureerde media en het
algemeen kiesrecht. Net als Van der Meij was
Richter dus vooruitstrevend te noemen en
ondanks hun meningsverschillen over het ideale
staatssysteem, hadden de twee veel met elkaar
gemeen. Beiden waren niet bang om hun omge
ving te bekritiseren en hun idealen uit te dra
gen.15 Naar aanleiding van haar lovende woorden
ontving Van der Meij een dankbrief van Eugen
Richter; hij had haar artikel gelezen en was er blij
door verrast. Het is de vraag of Van der Meij
Brief van Eugen Richter d.d. 5 augustus 1889 aan Henriëtte
van der Meij: "Meine sehr geerhte Dame". Foto Y. Lanting.
Henriëtte van der Meij
87
