\'^e~ i /^/7Z?iï:™ïk
Zeeland 24.2
w :f t V:h::"\ ^-^^4
4
JLÉffil
^Ma
J/iïu oj yxtr landIMt rJ mr ff f//(
Ji.vtCe fcnxfiy qvetn fat WHÏ ccLrUfu/^ '<7 r; r tr"ic/ 7i<-
7 l j, u ®«W1'
t/unk JjHaU. u Tt
htL '2 obbck -ituffiKC)
'l v Viruf-tm vili LFat A
Jtuft $7-03
Lt v£uved ?nort 3 mr^iuLy, Uw
tfu ólf[tr Commander Yp
%,rtLi K Vi njj-tm
%t Middhbury instcdè ofjnw)
ik* TCorurxw o^my Jln~ms
fept X>~—lüha.1noctMjy^u-(L
"Ws lö uktcjfte^u yov-yjutrlt-
»2*223»
X - 7-, A?
7/u.arand Bukt. ofMiddhlurq orlLJkk C— 4 vCcmm^öir-ts fwtfLnqUdr rcjjxdson tfuer n&im freni
tht GLORIOVS EXPEDl TlOIsr'
Spotprent op de mislukte expeditie van de Engelsen naar Walcheren en Antwerpen. Kopergravure in kleur. Zeeuws Archief, Zeeuws
Genootschap, Zelandia Illustrata, III-304.
tie weer. Volgens de Ierse arts weet Napoleon de
snelle overgave van Vlissingen aan Monnet. Hoe
wel het Franse garnizoen over slechte troepen
beschikte, had hij langer moeten standhouden.
Napoleon dacht dat Monnet opgelucht was
geweest dat hij door zijn Britse krijgsgevangen
schap de Franse krijgsraad kon ontlopen die hem
voor zijn smokkelpraktijken en andere malversa
ties boven het hoofd hing. Ook de Britse bevel
hebber Chatham kreeg een veeg uit de pan. Hij
had volgens de verbannen keizer al het mogelijke
gedaan om de expeditie te laten mislukken. Door
alle vertragingen ging het verrassingseffect ver
loren waardoor hij geen enkele kans meer had om
het goed beschermde Antwerpen aan te vallen.
Het was uiterst dom, ja zelfs onmenselijk om
troepen achter te laten in zo'n "pestachtig" oord
als Walcheren. Napoleon was blij geweest toen hij
dit nieuws hoorde. Hij wist dat de Zeeuwse koorts
duizenden slachtoffers zou vergen. Zijn Britse vij
and zou hierdoor uiteindelijk gedwongen worden
het eiland weer op te geven waardoor hij het kon
heroveren zonder strijd te hoeven leveren. Het
finale oordeel van de voormalige Franse keizer
was dat de hele opzet van het Britse operatieplan
niet deugde. De Britten hadden te veel mensen
meegenomen om Antwerpen met een snelle ver
rassingsaanval te kunnen veroveren, maar ook
weer te weinig mankracht om een succesvolle
belegering te kunnen voeren. Napoleon zou het
zelf heel anders hebben aangepakt. Hij zou Zee
land hebben omzeild en met een paar duizend
man in Willemstad zijn geland. Van daaruit was
hij direct naar Antwerpen opgerukt om de stad
met een coup de main in te nemen.27 Tot het eind
van zijn leven bleef Napoleons vertrouwen in zijn
eigen militaire kunde ongebroken.
Noten
14. "Zolang Vlissingen nog een stuk brood heeft zal het
onneembaar zijn." Napoleon op 16 augustus 1809 aan
zijn minister van Oorlog Clarke. De keizer wist niet dat de
stad zich al een dag daarvoor aan de Britse invasiemacht
had overgegeven, correspondance_de_napoleon.
Britse Sehelde-expeditie 1809 63
