Zeeland 24.4
De overgang
Toen Kimpe zich in 1914 volledig ging wijden aan
de politiek en zich als radicale activist in de
Vlaamse strijd stortte, was het kennelijk gedaan
met de schone letteren. Er is niets te vinden uit
die tijd. Na de oorlog volgde zijn vlucht naar
Nederland, zijn vestiging in Middelburg en na
enkele jaren - hij was ongeveer 38 jaar - zijn
keuze voor de schilderkunst.
Toen in 1926 Felix Timmermans een tijd
schriftartikel publiceerde over zijn boezemvriend
Reimond Kimpe, stond er als titel boven 'Een
Vlaamsch letterkundige die schilder werd te Mid
delburg'. De Middelburgsche Courant van 11 juni
1926 vond het artikel van de schrijver van Pallie
ter zo aardig dat ze het stuk over "de heer R.
Kimpe, Belgisch letterkundige in Middelburg
wonende" signaleerde. De schilder Kimpe leek
voor de krant nog nauwelijks te bestaan. Flet arti
kel van Timmermans had een interessante voor
geschiedenis. In december 1924 had Kimpe name
lijk in Middelburg zijn allereerste eenmans-
expositie gehad. (Voor die tijd was op enkele
groepstentoonstellingen wat teken- en schilder
werk te zien geweest.) Die eerste Middelburgse
expositie duurde maar een goede week. Op
woensdag 17 december was Timmermans op die
tentoonstelling geweest en 's avonds had hij in
het Schuttershof waar Kimpe exposeerde voor
een talrijk publiek gesproken en voorgelezen. De
redacteur van de 'Middelburger' was over de cau
serie van 'd'n Fé' niet zo enthousiast: veel Tim
mermans, weinig Kimpe, daar kwam het op neer.
Anderhalfjaar later verscheen Timmermans'
(bewerkte) causerie in een soort kunsttijdschrift.
De Middelburgse journalist had zijn eerdere
bericht behoorlijk gekleurd want Timmermans
had genoeg, zo bleek in het artikel, mooie woor
den gesproken over de pas verrezen schilder
Kimpe. Maar Timmermans was wel erg verrast,
hij had nooit gedacht dat zijn vriend zou gaan
schilderen, hij was toch eigenlijk schrijver, dich
ter vooral.
Hoewel Kimpe in betrekkelijk korte tijd in
Middelburg en omstreken wereldberoemd werd
als schilder, heeft hij het dichten nooit kunnen
laten. Zijn hele verdere leven bleef hij schrijven.
Vele verzen schreef hij op papiertjes in het inter
neringskamp 1944-1945. Echter, ook in de jaren
vijftig en zestig bleef hij de muze van de lyriek
trouw. Van tijd tot tijd zelfs in een intieme relatie
met zijn schilderwerk. Maar dat is een ander ver
haal.
Dit artikel maakt deel uit van een biografische studie over
Reimond Kimpe. Het is tot stand gekomen dankzij de UB
Gent, de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience, het Archief
en Museum van de Vlaamse Cultuur (beide in Antwerpen),
het Letterkundig Museum en de Koninklijke Bibliotheek in
Den Haag, de Zeeuwse Bibliotheek (ondanks de beperkte
dienstverlening), en in het bijzonder het persoonlijk archief
van Kimpe.
Alle illustraties in dit artikel zijn afkomstig uit het persoonlijk
archief van Kimpe.
De jonge Kimpe
139
