het gaat altijd over wat mensen doen en wat de
moeite is om door te geven aan de toekomst.
Sinds 2012 beschermt Nederland, naast ons mate
rieel, ook het immaterieel erfgoed. In dat jaar
ondertekende Nederland het Unesco-verdrag ter
Bescherming van het Immaterieel Cultureel Erf
goed. Nu, in 2016, staan er ruim honderd tradities
op de lijst 'Nationale inventaris immaterieel cul
tureel erfgoed in Nederland'.
In de Handelingen der Maatschappij voor Geschie
denis en Oudheidkunde te Gent (Jaarboek 2015)
schrijft W. Saelens een artikel over een nieuwe
klassenstrijd binnen het Gentse weversambacht
in de veertiende eeuw, 'Het verraad van de
ambachtsman'. Er ontstond in de weverijsector
een nieuwe corporatieve elite, die zich ver
vreemdde van haar maatschappelijke roots en
aansluiting zocht bij de stedelijke burgerij, en
zelfs tot in het stadsbestuur wist door te stoten.
Het proces waarin onderdrukten zelf onderdruk
kers werden noemt de auteur 'het verraad van de
ambachtsman'. Wel zorgde de gildetrouw ervoor
dat de belangen van een grote achterban behar
tigd werden tegenover de andere stedelijke groe
pen.
U. Müller bespreekt een aantal particuliere
kunst- en antiekverzamelingen, vooral aangelegd
in de eerste helft van de negentiende eeuw te
Gent. De auteur belicht de smaak, de verzamelac
tiviteiten en de betekenis voor het culturele leven
in Gent van onder anderen Jean d'Huyvetter,
Jean Baptiste Delbecq, Benoni Verhelst en Louis
Minard, allen gerenommeerde verzamelaars. Hun
verzamelingen werden door internationale reizi
gers opgemerkt, bezocht en zeer gewaardeerd. In
reisliteratuur worden ze vaak uitgebreid beschre
ven en naar aanleiding daarvan ontstond dit
artikel.
In de Verslagen en Mededelingen van de Konink
lijke Akademie voor Nederlandse Taal- en Letter
kunde uit Gent (2015, 3) gaat J. Reijnaert uitge
breid in op het genre 'sotternieën'. De sotternieën
zijn korte, komische toneelstukjes die de serieuze
abele spelen vergezelden. De auteur bespreekt
enkele sotternieën en probeert door onderzoek
van de vormgeving en de thematiek, de komische
werking en het 'realistische' karakter van de sot
ternie de stukken te doorgronden en zo mogelijk
te vergelijken met verwante Franse farces en
kluchten van de rederijkers. De sotternie onder
scheidt zich vooral als een theater dat door de
ongecompliceerdheid van handeling en entourage
geschikt is voor opvoering op uiteenlopende
plaatsen en voor verschillende publieksgroepen.
Het lijkt aannemelijk dat het genre zeer gebruike
lijk was voor professionele toneelspelers, die zon
der steun van stad of adel hun boterham verdien
den.
L. Bernaerts schrijft 'Het gevoel als blinde
leidsman. Retoriek en cognitieve processen in
Marcellus Emants' Een nagelaten bekentenis.' Hij
onderzoekt in welke mate de autobiografische
verteller van de roman betrouwbaar is en hoe hij
als personage en als verteller het beeld manipu
leert dat anderen van hem hebben.
172 Aanwinsten
