Zeeland 28.1
gerepareerd. Als de eerste dokter niet aanwezig
was, was de tweede dokter in lijn verantwoor
delijk voor zijn taken. Hij zou dan ook betaald
worden door de eerste dokter zelf. Als de tweede
dokter capabel bleek, zou hij een promotie kun
nen krijgen tot de positie van eerste dokter. Ook
de aanwezige apotheker op Rammekens kon dit
doen, en zou dan bevorderd worden tot provisor.
Uiteindelijke namen de Heren van de Equipage de
beslissing of iemand werd bevorderd of niet.18
Het hospitaal bestond maar kort
In 1775 vroeg de Kamer van Zeeland nogmaals
aan de Heren XVII om een hospitaal te bouwen
op Fort Rammekens. Dit werd afgewezen omdat
het te duur zou zijn.19 De Kamer kocht daarom
zelf een hospitaalschip, genaamd de Suzanna
Helena. Aan boord van het schip waren twee
artsen, twee tot vijf chirurgijns en een apotheker
met assistenten. Toch werden zieken nog vaak
doorgestuurd naar verschillende gasthuizen.20
In de laatste twintig jaar van de achttiende
eeuw werd Rammekens steeds meer erkend als
een plek voor de beoefening van de medische
kunst. De Gecommitteerde Raden van Zeeland
begonnen Rammekens te zien als een uitstekende
plek om een hospitaal op te richten. Uiteindelijk
kwam het hospitaal er in 1787, samen met nog
enkele andere renovaties aan het fort. De barak
ken werden omgebouwd tot een hospitaal met
120 bedden, een keuken en een apart slaapkamer
voor de chirurgijns en hun assistenten. Aan dit
plan werd nog toegevoegd de reparatie van de
westelijke muur en de bouw van een dam naast
het fort. Het project werd gefinancierd door de
nalatenschap van de heer Steengracht, die de
Raden 20.000 gulden achterliet. Om het project
volledig te financieren was er nog 1900 pond
Vlaams nodig, dat werd gegeven door de Raad
van State.21
In totaal werden er vier artsen aangenomen in
het hospitaal dat gebruikt werd door verschillen
de compagnieën en de Admiraliteit van Zeeland.
Het nut van het hospitaal was helaas maar van
korte duur want de WIC ging failliet in 1792 en
de VOC in 1800. Daarnaast werd in 1795 Zeeland
Poort van het kasteel Rammekens. Foto door C.W. Bauer,
ca. 1900. ZA, ZG, ZI, II-928.
binnengevallen door de Fransen en in 1809 door
de Engelsen. Uiteindelijk kwam het fort in 1810
weer in Frans bezit en werd Rammekens door
Napoleon persoonlijk bezocht. Om Zeeland te ver
dedigen tegen de Britten en andere buitenlandse
mogendheden beval hij om Vlissingen en Fort
Rammekens te versterken. In Fort Rammekens
werden alle gebouwen die een makkelijk doelwit
waren voor een bombardement gesloopt. Daarmee
kwam er dus ook een einde aan het hospitaal op
Fort Rammekens.22 Het fort werd gerenoveerd en
vergroot, zodat het ook een aanval via het land
zou kunnen weerstaan. Na de Franse bezetting
verloor Rammekens al zijn functies. Het werd
even gebruikt als opslag voor buskruit en zou
in tijden van invasie dienen als communicatie
centrum, totdat Willem III Rammekens in 1867
officieel ophief als fort.23
Het medische Rammekens
