Verdient Zeeland een sterke slogan?
Een lokroep voor de Zeeuwen die uitzwermden
Zeeland. Het wonder linksonder.
15
Zeeland 31-1
van Joseph Luns, onze langstzittende minister
van Buitenlandse Zaken. In een interview in Het
Vrije Volk antwoordde hij op de vraag hoe zijn
gezin over zijn drukke werkzaamheden dacht met
‘Och, de kinderen vragen weleens: ‘Moeder, wie
is toch die bleke heer die hier op zondag het vlees
komt snijden?’
Maar terug naar Groningen en Amsterdam.
Er bestaan een paar vuistregels voor wie een
ijzersterke slogan wil bedenken. Eén ervan is:
zorg voor een twist, laat mensen even nadenken.
De zin van onze meest noordelijke provincie
combineert twee betekenissen: een letterlijke en
een figuurlijke. Hij zorgt voor beweging in de
bovenkamer en dat vergroot de opnamebereid
van ons geheugen. Zorg dus dat er een kwartje
valt. Geef stofjes tot nadenken. ‘I amsterdam’
doet dat ook.
‘Drenthe doet wat met je’ zei Drenthe een poosje.
Dat mag kloppen, maar de zin doet je niets. Het is
een levenloze, inwisselbare kreet die niemand is
bijgebleven. Je kunt er niet eens over nadenken.
In dezelfde categorie valt ‘Zeeland. Land in zee.’
Buiten Zeeland kent niemand de slagzin, denk ik,
en het is me een raadsel wat de zin aan toeristen
belooft. Ja, zee en land, maar die vinden we al in
de naam van de provincie.
Als in Zeeland geboren copywriter heb ik
eens aangeboden me kosteloos over mogelijke
zinnen voor VVV Zeeland te buigen. Veel
schrijven en schrappen. Ik geloof dat ik één
zin heb gevonden die opmerkelijk genoeg is om
onthouden te worden.
Waarom geloof ik hierin? Omdat hij kort is.
Omdat hij rijmt. Omdat hij een beetje vreemd
is, we praten niet over het zuidwesten, maar
over ‘linksonder’. Omdat je er een fractie van
een seconde over moet nadenken om in je hoofd
het stapje van linksonder naar zuidwesten te
maken. Omdat ik ‘wonder’ een mooie, multi-
interpretabele belofte van Zeeland vind. En
omdat ik de combinatie leuk vind, van het bijna
poëtische begrip ’wonder’ en het broodnuchtere
‘linksonder’.
‘Het wonder linksonder’ verwoordt en bena
drukt het bijzondere karakter van Zeeland. En
mensen kunnen zelf invulling geven aan het
begrip ‘wonder’, ze kunnen de zin zelf intekenen
en inkleuren.
Je kunt Zeeland als een wonder van de
natuur beschouwen. Gevormd na het eeuwenoude
gevecht tussen water en zee. Met een kustlijn die
zelfs vanaf de maan te zien zou zijn.
Maar je kunt ook denken aan ‘natuurwonde
ren’ als het Verdronken Land van Saeftinghe. Het
Zwin. De lamsoren op de schorren. De mosselen
en de oesters. De betoverende onderwaterwereld
in de Oosterschelde die zoveel duikers trekt. Of
de zeearm zelf die door de stormvloedkering, ooit
het achtste wereldwonder genoemd, zowel open
als dicht is.
Zeeland biedt nog altijd stilte. Op één van de
mooiste stranden van Nederland, bij de vuurtoren
in Haamstede, liggen nooit massa’s mensen en
ook dat kun je als een wonder beschouwen. Denk
ook aan de grandeur van plaatsen als Veere en
Zierikzee, waar Nescio graag kwam en waar
buiten het hoogseizoen de rust regeert. Welke
provincie biedt je nog toeristische attracties
zonder toeristen? Het wonder linksonder. En
hoe komt het toch dat een kleine provincie zo
veel toprestaurants biedt? Het is een wonder.
Linksonder.
‘Het wonder linksonder.’ Het geeft Zeeland iets
exclusiefs; het is misschien een uithoek van
Nederland, je moet even reizen, maar dan kom je
ook in een heel bijzonder gebied. Het wonder, de
parel, het juweel, het zijn bijna synoniemen.
De zin is ook lokroep voor de Zeeuwen
die de provincie verlieten. Kom af en toe een
weekendje terug naar je geboortegrond. Laat de
Randstedelijke hectiek even achter je, kom tot
rust aan de Zeeuwse kust, verbaas je over dwaze
mariniers die niet wilden komen, bezoek het
wonder linksonder.
Op het promotiemateriaal, met prachtige
beelden van de provincie, van de stormvloed
kering met windkracht 11, van een eiland in het
Grevelingenmeer waarop paarden lopen, enz.
enz. dient het motto altijd linksonder geplaatst te
worden.
