Bellamy's
Dan zei die teêregoeije man
Ji eit geen moeder meer."
Ja welzei dan et zoete kind
Bi onzen lieven Eer."
Dat ei je zelf me wel gezeid.
Maar waarom giing ze al eén?
Kiik! ze ad me nie zoo lief as ji:
Ze liet ons maar alleen."
De vader sprak geen henkei woord, 1)
Maar kuste 't kleine wiclit
In onder 't kussen dekte en stroom
Van tranen zen gezigt.
Dat meisje wier wel schielik groot
De roem van eel de stad;
Geen vader, die eur voor zen zoon
Niet al gekozen ad.
Wat was dat lieve meisje schoon!
Wat ad ze en nette leest!
Wat was ze ook aardig in beleefd.
Zoo deugdzaamzoo vol geest
Zoo vrindlik as de schoone maan
As ze opkomt uut de zee
In op de blanke dunen scliiint
Zoo vrindlik was ze méê.
