294
DE VRIENDEN.
Zij klinken nn in 't ronde,
Zoetvloeijend is die toon;
En bosch en veld weerkaatsen
Hun zangen roerend schoon.
't Lied zweegen weêr sprak de eerste
Hoe klopt mij 'thart van vreugd
Gestaag herdenkt mijn liefste
De dagen onzer jeugd!"
Ook ik" sprak toen de tweede
Bemin een meisje teêr
'k Zat dikwijls aan haar zijde,
In 't schemeruurter neêr.
Haar oogbruin als haar lokken
Drukt liefde en onschuld uit;
Ze is vlug gelijk een hinde
Zacht is haar stemgeluid."
Weêr klinken zij in 't ronde
Zoetvloeijend is die toon
En bosch en veld weerkaatsen
Hun zangen roerend schoon.
