OP ZANDENBUBG. 85
langeren tijd er genoodigd was, dan gevoelden bei
den zich zoo gelukkig. Slechts twee jaren jonger
dan antonia was Elisabeth maar nog geringer
was het verschil in denkwijze en karakter, dat tus-
schen de twee vriendinnen bestond. En dat innig
verbonden tweetal zou weldra de zee welligt voor
eeuwig scheiden. Ik zal niet spreken van de laatste
gesprekken, die zij voerden, noch van de tranen, die
hare wangen bevochtigden; ik zal niet schetsen,
hoe Elisabeth aan den arm haars vaders treurig en
sprakeloos de reede verliet en huiswaarts keerde,
toen de wind de blanke zeilen zwellen deed en het
schip met statigen gang zich verwijderde, noch ook
hoe antonia bleef staren naar den dierbaren ge
boortegrond tot dat ook de hoogste torenspitsen
zich aan haar oog onttrokkenmaar aan de verplig-
ting om mede te deelen wat er wetenswaardigs met
beiden voorviel van het tijdstip, waarin zij elkan
der te Veere vaarwel zegden af tot op dat, waarin
zij elkander op de plaats des afscheids wederzagen
mag ik mij niet onttrekken, zoo als uit het vervolg
van dit verhaal zal blijken.
