Zeelands enige bouwer van Zeeuwse
platbodems bezig het zeil op te doeken.
om die schepen te construeren. Na de op
dracht voor mijn broer, benaderde iemand
uit Arnemuiden me. Hij wilde dat ik een
Hoogaars van 10 meter voor hem maakte.
Die man was vroeger ook al eens op de
Paal wezen kijken. Maar tja, toen moest
hij eerst nog wat sparen. Na de Arnemui-
dense opdracht volgden er twee opdrachten
voor een Schouw. En toen kwam ik met
iemand in kontakt, die mijn eigen Hoogaars
wilde kopen. Het leuke is dat de mensen
voor wie ik een Zeeuwse platbodem bouwde,
goede bekenden van me werden. De liefde
voor dit type vaartuigen, vormt een der
gelijke band, dat je vrienden van elkaar
wordt".
Remy pauzeert even om zijn uitgedoofde
pijp uit te kloppen en opnieuw te stoppen.
Voor het aansteken van de pijp gunt Remy
zich geen tijd. Hij laat het gesprek preva
leren. Hamerend met het luciferdoosje op
de stoelleuning vervolgt de enige bouwer
van Zeeuwse platbodems: „Ik ben altijd al
gek geweest op een Lemmerhengst. Door
zin in gehad om zo'n schip van staal te
bouwen. Ik had al eens motorkruisertjes
ontworpen voor onze werf in Paal, maar
nog nooit zo'n Zeeuws visserschip. Plots
stond er iemand uit Middelburg bij me voor
de deur, die het een en ander van de werf
in Paal vernomen had. De man vroeg om
een Hoogaars. Ik dacht, dit is mijn kans
en ik ben onmiddellijk begonnen met het
tekenen van zo'n boot. Die man had zodanig
veel vertrouwen in ons, dat we voordat de
tekening goed en wel af was, de opdracht
voor het bouwen van de Hoogaars al binnen
hadden. Daarna ben ik er ook één voor
mezelf gaan bouwen. Mijn broer Philbert
was zo opgetogen over die Hoogaars, dat
hij er zelf ook één wilde hebben. Ik heb
er toen ook één voor hem geconstrueerd.
Nadat ik het casco voor hem gemaakt had,
heeft hij de Hoogaars zelf prachtig afge
timmerd.
Inmiddels gingen wij als gebroeders Ver
ras uit elkaar, zakelijk gezien dan. Tot dan
hadden we samen vader en drie broers
op de werf in Paal gewerkt. Er zat niet
voldoende brood en toekomst meer in, in
het opzetten van een nieuwe werf. Mijn
vader had ons altijd voorgehouden, die
zeiljachten met hulpmotor raak je aan de
straatstenen nog niet kwijt."
Expertise.
Remy Verras, zijn vrouw Liesbeth Verras-
Blommaart, zijn dochter en zijn twee zonen
Paul en Michiel verwisselden destijds met
hartzeer het huis in Paal voor het huidige
pand in Walsoorden. Aangezien de toekomst
voor de jachtbouw er niet bepaald roos
kleurig uitzag, stapte Remy in het expertise-
werk. Hij werd schade-expert in de sector
jacht- en binnenvaart. De zin in het tekenen
en bouwen van Zeeuwse platbodems bleef
echter in Remy's binnenste knagen. „Ik
hield zoveel van zulke modelletjes."
Onder vurige aanmoediging van zijn
vrouw en vrienden nam hij negen jaar ge
leden de droom van zijn oude vak weer op.
„Ik kon het eigenlijk ook niet goed laten
Remy bij de Philippiner Schouw
„De Schelde Schavuit".
16