Nooit faalt 't besluit der Nornen,
Wier wil zelfs de Asen eeren.
En roepen ons de Disen,
Door Odin afgezonden,
Uit Herjans heil'ge hallen,
Dat wij dan lagchend sterven,
Om, op de plaats der eere,
Bij Fiölner bier te drinken.
Toen de Skalden zwegenhief de gansche bende aan
Altijd is de vriend der meisjes
Moedig bij het zwaardgeklank.
Een oorverdoovend wapengekletter volgdeen voorwaarts
ging het.
Weldra stonden beide tegen oyer elkander, zond'er
dat Hemmikg en Egcard de gewachte yersterking ont-
yangen hadden. In de yerte echter yerhieren zich stof
wolken en zij aarzelden dus niet om ondanks hunne
minderheidden strijd te beginnen. De Deenen streden,
naar gewoonteals mannen die geloofden dat de dood
hen naar de Einlieriers zou yoeren; de Franken, als
inenschen, die wisten, dat vrijheid en leven voor hen
en de hunnen van dezen kamp afhingen. Twijfelachtig
bleef dus de uitslag,tot dat Poppe en de zijnen de laat-
sten in den rug vielenendoor de verpletterende slagen
hunner cortoysen dood en verwarring in de reij en brag-
ten. Thans was de kamp ras beslist. Beide aanvoerders
vonden den dood ,en met hen velen der aanzienlijkste,
mannen. Slechts enkelen ontkwamen en bragten de
