Vrij steeg tie jubeltoon omhoog
Zelfs tranen parelden in 't oog
Van dankbre grijsaards, die als tced're wiegelingen
't Gebulder hoorden ran 't kanon,
Dat Frankrijks legermagt verwon,
Toen Lodewijk zijn trots door vrouwenmoedzag dwingen.
Vertrouw'lijk werd dan 't spelend kroost,
Der dankende oud'ren hoop en troost,
Verhaald, hoe Aardenburg, van alle hulp verstoken
Zich met Gods almagt heeft gered,
Gelijk een vogel, die het net,
In 't nad'rend uur des doodsvol kracht heeft doorge
broken.
't Gevaar ontvlamde moed en kracht
In 't zwak in 't weereloos gelacht
Stout zag men vrouw en maagd naar 't bloedigstrijdpei k
Daar stonden ze op den wal geschaard (streven
Voor 's vijands vuur noch staal vervaard:
De moeder streed voor 't kroostde maagd voor eer en
(leven
't Metalen huisraad klein gehakt,
Werd wecnend maar vol hoop gepakt
In 't wiegje om welks gemis de onnooz'le zuig'ling
En knaapjes, reeds 't gevaar bewust, (schreide,
Op God en 's vaders trouw gerust
Vervoerden 't naar den walwaar elk 'tmet smart ver-
(beidde.
