Mijn Aardenburg! die zelfde moed
Bezielt de burgers nog wier bloed
Van 't edel voorgeslacht hen stroomt door hart en ad'ren,
Uw oude grootheid houdt nog stand
Getrouw aan Vorst en Vaderland
Zaagt gij den heldendood nog moedig strijdend, nad'ren.
't Was 't heilig pand u toevertrouwd
't Was Beekmass degen, die u stout
Terugriep waar hij dien vol heldenijver zwaaide;
Gedenkend aan dien schoonen dag,
Vertoondet gij vol moeds de vlag
Die van uw torenspits ten trots der muitzuchtwaaide.
Heil ude voorspoed lacht u aan.
Bekranst met frissche olijvenblaan
En zusterlijk vereend met de oude Waterleeuwen
Die eenmaal door uw trouw behoed
Voor Frankrijks wreeden overmoed,
U eeren als verwant aan de edelaarde Zeeuwen.
Bloei Aardenburg! Schoon ik uw grond
Tu 's levens laten avondstond,
Nooit zal betreden, bloei, voor dwang en domheid veilig!
Dat bijgeloof, noch vreemdeling,
Uw fiere burgers ooit verdring'!
Houd 's Heilands reine leer, houd wet en regten heilig!
