»E IEDIGE STOEI.
-<g» «■(€©>-
Ja, daar zat hij om wiens gemis wij weenen
Daar blonk zijn oog vaak in het reinst genot:
Vlv«i'Vlil^V%'V%Vi'Vl'Vli«/l VliVi^ ViVWUWt/WIVlVIll/V-v^.%/% v%
Ziet gij dien stoel, uws Vaders stoel, melieve?
Ach voortaan zit de dierbre daar niet meer.
Diep is de wond onheelbaar is de grieve
De wreede dood sloeg ons geluk ter neër!
0, veeg dien traan niet nit uw glinstrende oogen
Kom in mijn arm en geef den boezem lucht!
Al houdt een nacht van droefheid ons omtogen,
't Hart wordt vertroost door traan en bede en zucht.
Als iedre plooi van 't voorhoofd was verdwenen
Dan roemde hij met ons zijn heilrijk lot.
0! als hij daar, voor 't vlammend vuur gezeten,
In 't avonduur, de zorg des daags vergat,
Dan was 't zijn lust, den Ilcere dank te weten,
Die hem zoo rijk zoo mild gezegend liad.
