144
hunnen dood voor het gerigt verschijnen. De regtcrinoet
onbekend en geen tan de levenden zijn,opdat hij enkel
met zijne ziel de ziel des gestorvenen wien geene aan
verwanten meer mogen omringen, en alle voorregteu op
de wereld moet achtergelaten hebben naar haren waren
toestand bcbordeelen en ten eenemalo onpartijdig rigten
kunne. Daar ik dit alles nu overwogen heb zoo heb
ik mijne eigene Zonen tot Regters benoemd: twee uit
Azie, te welen, Minos en Rhadamanlusen één' uit
Europa Aeacus. Deze zullen voortaan na der menschen
dood, op een weiland, en wel aan het oord welks eene
weg naar het land der zaligen en de andere naar den
Tartarus leidtgerigte houden Rhadamantue over de
inwoners van Azieen Meücus over de Europeanen.
Doch Minos zal uitspraak doen, wanneer één' hunner
de zaak niet klaar genoeg voorkomt, opdat den doode
zonder krenking der geregtigheid, de weg gewezen worde,
dien hij gaan moet.»
Na dit verhaal zeide Socrates tot Callicles wanneer
de ziel van het ligchaam gescheiden wordt, wordt het
kleed waarmede zij bedekt was weggenomen. Hare gan-
sche natuur, hare hartstogtenneigingen, driften en
werkzaamheden zijn dan duidelijk zigtbaar. Dan ziet
de Rogter de ziel. zonder te weten, in welk mensch zij
gehuisd heeft. Soms heeft hij de ziel van den grooten
Koning van Persie, of die cenes anderen Vorst voor zich.
