Bruine Boszanger
te Westkapelle op 25 oktober 2013
Dit najaar was ik een lange periode vrij. Natuurlijk om zoveel mogelijk buiten te zijn op zoek naar leuke soorten op
Walcheren. Hoe frustrerend bleek het om vele uren te maken zonder een echte goede soort te vinden, terwijl er om
je heen in de rest van het land wel goede soorten werden gezien. Ach, wat Bladkoningen, Grote Piepers en een
Grauwe Klauwier vinden is ook niet onaardig. Maar net zoals een ander wil je meer, vooral betere kwaliteit. Geluk
kig was ik niet de enige op Walcheren die hier tegenaan hikte.
Het weer was prachtig (misschien wel te mooi) en daarom
was het ook wel genieten; daar gaat het tenslotte om. Een
lang weekend zweten op Terschelling met Gido David-
se, Karei Leeftink en Jaco Walhout werd uiteindelijk een
deceptie: het minst vogelrijke najaarsweekend op een
Waddeneiland in vijfentwintig jaar. Ook hier té mooi weer.
Gelukkig was er een fraaie Dwerggors en een prettige
sfeer onder elkaar. En daarna wordt het weer tijd dat er
gewerkt moet worden. Gelukkig ben ik in de prettige
omstandigheid om meerdere dagen achter elkaar vrij te
kunnen zijn. In week 43 was dit het geval. Een Zwarte Ibis
vinden op 21 oktober langs de Meinersweg was leuk. Op
25 oktober besloot ik maar weer eens mijn vaste grote
ronde te doen in de omgeving van Westkapelle.
Het begon goed met het vinden van twee Zwarte Ibissen
in het Noordervroon! Voor mij en anderen een nieuwe
soort voor Westkapelle. Na het ruiterpad door het zuidelij
ke deel van het Noordervroon liep ik onderlangs de zee
dijk over het fietspad richting het dorp. Zoveel mogelijk
lopen biedt de meeste kans op het vinden van een goede
soort. Dat zou ook vandaag blijken.
Net voor het gedeelte waar zich een klein graslandje
bevindt, stond ik aan de grond genageld bij het horen van
een explosieve "natte" tsak-roep. "Hè hè, eindelijk", dacht
ik, "Een Bruine Boszanger!" Althans, dit kon niks anders
zijn dan een Bruine Boszanger. Raddes en Noordse Bos
zanger roepen anders, dus die kon ik meteen uitsluiten.
Braamsluiper en Zwartkop komen in de buurt, maar halen
het niet bij deze roep. Ik speel altijd op zeker; nu was ik
dus voor 99% zeker, want ik wilde de vogel eerst zien-
Het geluid kwam uit de bosjes naast het fietspad onder-
langs de zeedijk, grenzend aan de achtertuinen van de
Koestraat en later de Krekelstraat. De vogel riep vrij veel
op korte afstand, maar liet zich niet zien. Ondertussen
probeerde ik met mijn mobiel wat opnames te maken en
wat mensen op telpost De Nolle te waarschuwen. Niet
lang daarna lukte het me om de vogel te zien. Een lange
witachtige wenkbrauwstreep in contrast met de opvallend
donkere oogstreep, een vrij spitse snavel, een grijsbruine
tint en vrij lichte poten. In combinatie met de roep was het
nu compleet! De waarneming werd wereldkundig ge
maakt en binnen het kwartier konden enkele Walcherse
vogelaars de waarneming bevestigen. Verspreid over de
dag liet de vogel zich vooral horen en af en toe zien aan
een kleine twintig voornamelijk Walcherse vogelaars.
De vogel bestreek een paar honderd meter bosjes langs
het fietspad en in de tuinen bij het grasveldje. Het was
voor mij een goed gevoel na het vele zoeken om dan toch
een goede soort te vinden in de vorm van deze Bruine
Boszanger. De aanhouder wint! De volgende dag was de
vogel nog aanwezig, exact hetzelfde gedrag tonend.
De Bruine Boszanger is op Walcheren een dwaalgast met
maar vijf goed gedocumenteerde gevallen. Alle gevallen
waren tussen 24 oktober en 5 november. De soort broedt
in Siberië van de Ob-rivier oost tot in Sakhalin en zuid
tot in Mongolië; de soort overwintert in Noord-lndia en
Zuidoost- Azië. In Nederland zijn tot en met 2011 74 ge
vallen bekend die zijn beoordeeld door de CDNA. Daarna
is - door de toename van het voorkomen - deze soort
geen beoordeelsoort meer bij de CDNA. Na 2011 zijn er
in Nederland twaalf goed gedocumenteerde gevallen bij
gekomen, inclusief dit beschreven geval. De eerste voor
Walcheren werd gezien (ook op 25 oktober) in 1990. Deze
vogel verbleef een hele dag op en rond een eilandje van
een vijver in het Nollebos. De andere vier werden te West
kapelle gezien.
De derde Bruine Boszanger die ik uiteindelijk heb gezien
en gehoord, kan ik me ook nog goed herinneren. Ik liep
op 3 november 1999 op het opslagterrein van Westka
pelle en kwam toen Han Blankert tegen. "Niks bijzonders
gezien, Han. Ik ga wat anders doen. Succes!" Niet veel
later wordt ik door Han gebeld: "Je hebt het niet goed
gedaan, Rob. Ik heb hier op het opslagterrein een Bruine
Boszanger!" Zo ben je dus een uurtje op het opslagter
rein, terwijl er een Bruine Boszanger in deze omgeving
zit die zijn mond houdt. Bij Han riep de vogel dus wél. Dit
geeft maar weer eens aan hoe moeilijk het kan zijn bij
deze soort voor een zichtwaarneming. Ook deze vogel
bestreek enkele honderden meters.
Het is dus na veertien jaar alsnog goed gekomen!
Rob Sponselee
28e jaargang, 2013 'tZwelmpje 15
